ตอนที่ 12 อย่าใจร้ายไปกว่านี้เลย
เมยาวีไม่กล้ารับคำขอบคุณจากลุงกานเลยเพราะเจ้าของชีวิตที่ลุงกานบอกว่าเธอได้เข้าไปช่วยนั่งหน้าบูดบึ้งอยู่ บรรยากาศในห้องทำงานใหญ่เย็นยะเยือกไปถึงสันกระดูกคงใช่
“ลุงกานกลับไปก่อน” เจ้าของใบหน้าเย็นชาตวัดสายตาไปบอกคนงานเก่าแก่ของไร่พร้อมรัก
“ครับ” ลุงกานพยักหน้ารับก่อนจะหันไปคลี่ยิ้มให้หญิงสาวด้านข้างจากที่ได้เห็นคุณเมยทำงานมาในไร่เป็นเวลาสองเดือนกว่าทำให้เข้าเผลอคิดไปว่าก็เป็นแค่หญิงสาวที่ความจำเสื่อมคนหนึ่งไม่ได้มีนิสัยเลวร้ายอะไรเลย
เมยาวีกำลังจะเดินออกไปด้วยแต่รู้สึกว่าจะมีคนดึงปกเสื้อจากทางด้านหลังไว้พอหันกลับไปมองก็ต้องเจอกับสายตาคู่คมมองมาที่เธอด้วยสายตาเอาเรื่องเหมือนอย่างเคย
“คะ คะ?” คิ้วขมวดมุ่นไม่เข้าใจในสิ่งที่พ่อเลี้ยงจะสื่อ
“เมื่อกี้ฉันบอกว่าอะไร?” เขาปล่อยมือจากปกเสื้อเธอก่อนจะเดินไปทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟากระดิกนิ้วให้หญิงสาวกลางห้องเดินเข
