เชลยรักพ่อเลี้ยงบ้านไร่

ตอนที่ 8 รีบทำรีบเบื่อ

ตอนที่ 8 รีบทำรีบเบื่อ

หลังจากถอนหญ้าเสร็จเมยาวีก็รีบเดินไปที่หลังบ้านเพื่อที่จะเข้าประตูห้องครัวถ้าไม่ติดว่าข้าวของเธออยู่ด้านในคงรีบกลับไปแล้วพอเข้ามาโดยมีคุณชาลีเป็นคนเปิดประตูให้ก็ต้องสะบั้นไปทั้งตัว

“หนาวหน่อยนะครับ พ่อเลี้ยงไม่รู้เป็นอะไรสั่งให้ผมเปิดแอร์เย็นเข้ากระดูกขนาดนี้ทั้งที่พายุเข้า” ชาลีมองดูคนงานใหม่ก็รู้สึกสงสารขึ้นมาบ้างแล้วคุณเมยเหมือนคนไม่มีพิษไม่มีภัยอะไรเลยถ้าเหตุการณ์ครั้งนั้นเขาไม่เห็นกับตาตัวเองคงค้านหัวชนฝาแน่ “นี่ชุดครับเอาไปเปลี่ยนก่อน ผมไปปิดแอร์ก่อนนะครับหนาวจนปากสั่นแล้วเนี่ย”

เมยาวียื่นมือสั่น ๆ ไปรับชุดเก่าสีตกมารับไว้ทันทีที่ขาก้าวเข้ามาในบ้านตัวแทบแข็งกับอุณหภูมิด้านในยิ่งตากฝนแล้วมาเจอแอร์เย็น ๆ ปากไม่สั่นมือไม่แข็งให้มันรู้ไป เธอรู้ว่าพ่อเลี้ยงตั้งใจเปิดแอร์ไว้เพราะยังไงเธอก็ต้องเข้ามาเอาของในบ้านแต่จะทำยังไงได้ก็เขาเกลียดเธอเข้ากระดูกดำเกลียดชนิดที่ว่าไม่ยอมฆ่าแต่ยอมทนเห็นหน้าเธอในทุก ๆ วันเพื่อหาสารพัดวิธีมาทำให้เธอเจ็บช้ำ

เขาเกลียดเธอขนาดนั้นแหละ!

“พ่อเลี้ยงให้ไปพบอยู่ด้านบนครับ” ชาลีเดินเกาหัวลงมาจากชั้นสองไม่เข้าใจเจ้านายอยู่ในที เกลียดเขามากแต่เชื่อไหมว่าหลังเลิกงานต้องรีบกลับมาพูดจาเสียดแทงเขาในทุกวัน

“ค่ะ” เมยาวีพยักหน้ารับช้า ๆ ไม่รู้ว่าซาตานตนนั้นต้องการอะไรจากเธออีก

วางมือลงที่บานประตูอย่างแผ่วเบาราวกับกลัวว่าเนื้อไม้แข็ง ๆ จะหักออกยืนรออยู่ตรงนั้นราวยี่สิบนาทีก็ยังไม่มีเสียงตอบรับไม่ได้ขยับหนีไปไหนเพราะรู้ในใจแล้วว่าพ่อเลี้ยงได้ยินเสียงเคาะแน่รอไปอีกสิบนาทีก็ได้ยินเสียงอนุญาตออกมาจากด้านในห้อง เปิดประตูเข้ามาก็ต้องผงะเห็นพ่อเลี้ยงนั่งอยู่ที่ปลายเตียงโดยมีผ้าขนหนูผืนสีขาวพันไว้ที่เอวจะหลุดแหล่ไม่หลุดแหล่เป็นต้องเบือนสายตาไปโฟกัสที่จุดอื่นแทน

“อยากออกไปจากที่นี่ไหม?”

ทำไมเปิดคำถามมาแบบนี้พ่อเลี้ยงต้องการอะไรจากเธออีก

“ค่ะ”

คำตอบตรงไปตรงมาทำเอาพ่อเลี้ยงหนุ่มขบกรามแน่นสะบัดหน้าไปมองทางอื่นราวกับอารมณ์สวิงเมื่อกี้ยังอยากเอาชนะอยู่แต่พอตอนนี้กลับอารมณ์เสียไม่ทราบสาเหตุ

“มีหนึ่งวิธี”

หญิงสาวรอฟังอย่างใจจดจ่ออยู่อย่างนั้นแต่ดูเหมือนอีกคนที่เห็นหญิงสาวรอคอยนึกหมั่นไส้ขึ้นมาทันที อยากไปจากที่นี่มากงั้นสิ แสยะยิ้มมองเหยียดไปทีหนึ่ง

“ฉันเป็นคนเบื่อของเล่นง่ายไม่เคยโยนผู้หญิงขึ้นเตียงซ้ำเป็นครั้งที่สองแต่เธอไม่นับเพราะเหตุการณ์นั้นเธอโยนฉันไม่ใช่ฉันโยนเธอขึ้นเตียงมาปรนนิบัติฉันอย่างนางบำเรอคนหนึ่งสิฉันมันคนเบื่อผู้หญิงง่าย ไม่แน่อาจปล่อยเธอไป”

เชือดแบบนิ่ม ๆ รู้สึกเจ็บที่หน้าตรงคำว่า ‘นางบำเรอ’ กว่าถูกคนงานตบเมื่อตอนเที่ยงเสียอีกผู้ชายคนนี้เปิดฟาร์มสุนัขอยู่ในปากจริง ๆ เสียด้วยเรื่องพูดจาให้คนอื่นแสบหน้าได้ต้องยกให้พ่อเลี้ยงสิงหราชไม่เกินจริง

สรุปสั้น ๆ เขาอยากให้เธอขึ้นเตียงกับเขาเผื่อเขาจะเบื่อแล้วไล่เธอออกไปจากไร่พร้อมรัก ในเมื่อที่นี่น้อยนักที่จะมีความทรงจำดี ๆ ขอให้เขาทำอย่างที่พูดให้ได้เสียตัวไม่ใช่ไม่เคยจะยอมเสียอีกครั้งถ้ามันทำให้เขายอมปล่อยเธอไปค้นหาตัวเอง และหลุดพ้นจากที่นี่สักที

ดูเห็นแก่ตัวแต่ผู้หญิงตัวคนเดียวในความทรงจำไม่เหลือใครนอกจากเขา...ที่ก็ยังไม่ชัดเจน คนในไร่ก็แสดงออกว่าเกลียดชังน้ำหน้าจะบาปหนักไหมถ้ายอมขึ้นเตียงกับเขาอีกครั้งเพื่อคืนอิสระให้ตัวเอง

“ไม่ใช่นอนครางเหมือนท่อนไม้ให้ฉันตอกอยู่ฝ่ายเดียว แบบนั้นเธอจะได้ทำงานอยู่ไร่แห่งนี้ชั่วชีวิต!”

ที่ฟังมามีประโยคไหนที่ไม่ขู่เธอบ้าง...โอเคไม่มีหรอก

“พ่อเลี้ยงจะทำตามคำพูดใช่ไหมคะ” รอคอยคำตอบด้วยความหวังถ้าเซ็กซ์ดีแล้วหมายความว่าจะได้ไปเธอจะทำให้สุด...ฝีมือ

“เธอไม่มีสิทธิ์ต่อรองชีวิตเธออยู่ในกำมือฉันเมย”

รอยยิ้มเขามันร้ายจนเธอไม่อาจวางใจแต่เป็นถึงเจ้าคนนายคนขนาดนี้คนงานในไร่พร้อมรักใครไม่เกรงกลัวพ่อเลี้ยงสิงห์คนนี้บ้าง เขาทำให้คนไว้ใจได้ทั้งไร่ก็คงไม่ทรยศคำพูดของตัวเองหรอก...ใช่ไหม?

“หรือไม่สนใจข้อเสนอนี้ก็กลับไป ทำงานอยู่ที่ไร่แห่งนี้ตลอดชีวิตนั่นแหละ”

เงยหน้าสบตาอยากพูดออกไปว่า ‘ไม่อยากอยู่’ แต่ถ้าขืนพูดอาจจะโดนหมายหัวมากกว่าที่เป็นอยู่เลยเลือกที่จะเงียบใช้สมองกลั่นกรองให้ดีก่อนภาวนาให้พ่อเลี้ยงรีบ ๆ เบื่อขี้หน้าเธอสักที

อยู่ในที่ที่มีแต่คนเกลียดชังเดินไปทางไหนเขาก็แทบถุยน้ำลายใส่หน้าอยากรู้ว่าตัวเองไปทำอะไรให้พวกเขาแต่พอพยายามคิดยิ่งปวดหัวมากกว่าเดิมได้แต่ก้มหน้ารับสภาพที่เป็นอยู่ต่อให้มีแค่แสงสว่างเล็กน้อยถ้ามันให้อิสระเธอได้เธอก็จะลองมัน!

“ขออาบน้ำก่อนได้ไหมคะ”

“เชิญ!” สายตาเหมือนนางพญาเมื่อครู่ของเมยาวีคืออะไร มันดูแน่วแน่ไม่กลัวใคร เขามองผิดไปหรือเปล่า?

เมยาวีเดินออกมาจากห้องน้ำมีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบกายไว้สายตาน่าสงสารไม่มีในตอนนี้อยากเป็นของเล่นสิงห์คิดว่าเหยื่อต้องเด็ดพอควร รีบทำให้เขารีบเบื่อขี้หน้าเธอสักทีและขอให้มันเป็นทางรอดจริง ๆ

“เมยมานี่” กระดิกนิ้วเบา ๆ พร้อมกับวางแก้วไวน์องุ่นลงบนหัวเตียงแอบพอใจกับการเอาใจเบื้องต้นของอีกคนอยู่หน่อย ๆ ยอมรับว่าเมยาวีหุ่นดีจริงจับตรงไหนก็พอดีมือไปหมด

หล่อนเดินเข้าไปใกล้ตามที่เขาเรียกทั้งตัวมีแค่ผ้าขนหนูด้านในไม่ได้ใส่อะไรไว้เลย

“มานั่งข้าง ๆ สิ” มือตบลงที่โซฟาท้ายเตียงนอนขนาดใหญ่มุมปากยกยิ้มดูแคลนไม่ต่างจากผู้หญิงในเมืองที่เขาซื้อสักนิด นี่แหละภาพที่เขาอยากเห็น

ในขณะที่พูดแบบนั้นมุมปากเขายังยกยิ้มพราวเสน่ห์ทำเอาคนมองหัวใจเต้นกระเดนกระดอนขึ้นมาดื้อๆ เมยาวีเดินไปนั่งข้างเขาราวกับต้องมนตร์สะกด

“ไหน ลองทำหน้าที่ของเธอดูสิ” พ่อเลี้ยงสิงห์จับมือเล็กทั้งสองข้างไว้ตามแรงอารมณ์เพียงแค่เขาได้แตะเข้ากับผิวกายเย็น ๆ ของคนด้านข้างเหมือนโดนช็อตไปทั้งตัวไม่เกินจริง “จะคุ้มกับอิสระที่เธออยากได้หรือเปล่า”

เมยาวีขยับตัวจากนั่งโซฟาเป็นลุกขึ้นไปคว้าแก้วไวน์ที่ยังว่างรินไวน์สีแดงลงไปพอประมาณ ขอเมาก่อนเถอะไม่อย่างนั้นเธอจะทำเรื่องน่าอายพวกนี้ได้ยังไงกัน

พ่อเลี้ยงกระตุกยิ้มมองคนมอมตัวเองไปหลายแก้วแล้ว เขายังนั่งรอไม่รีบอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังจะมาไม้ไหนกันแน่

เมยาวียืนคิดอยู่สักพักในความรู้สึกลึก ๆ เหมือนเธอจะไม่ได้นุ่มนิ่มบางทีประโยคคำด่ามากมายผุดขึ้นมาเต็มหัวแต่เธอเลือกที่จะไม่พูดออกไปให้ดูไม่ดีมากกว่าเดิมเหมือนตอนนี้ที่พ่อเลี้ยงตั้งใจเหยียบย่ำศักดิ์ศรีเธอแต่บางความคิดกำลังบอกตัวเองว่าเธอไม่เสียดายมันกำลังตีกันอยู่ในสมองตอนนี้

เมยาวีสืบเท้าเข้ามาใกล้ก่อนจะนั่งลงบนตักแกร่งความกล้าในร่างกายมันพุ่งสูงมือรั้งท้ายทอยพ่อเลี้ยงเข้ามาประกบปากตัวเองพยายามปล่อยไวน์ในปากไปยังปากอีกคนและที่แน่ ๆ เขายอมรับมันไปและไม่คายทิ้งด้วย

พ่อเลี้ยงมองนิ่ง ๆ ไม่ได้พูดอะไรใบหน้าเขาและเธอห่างกันไม่มากเอาตรง ๆ ก็มองเห็นทุกรูขุมขนบนใบหน้าเนียนละอ่อน แก้มใสระเรื่อเห็นยันเส้นเลือดฝอยจมูกโด่งรั้นที่เขาก็รู้ว่ามันไม่ได้ธรรมชาติแต่มีไม่มากหรอกที่ทำมาแล้วเข้ากับกรอบหน้าตัวเองอย่างเมยาวีมองต่ำลงไปก็เป็นริมฝีปากบางกระจับได้รูปทรง

เธอจงใจกรีดนิ้วเบา ๆ ที่แผงอกขาวสะอาดตาในตอนที่ร่างกายเขาไร้อาภรณ์ปกปิดในช่วงบนเขาอาจจะมองหล่อนกร้านโลกหล่อนดูออก งั้นก็เข้าใจแบบนั้นไปเถอะผู้หญิงคนนี้มันทำได้หมดทุกอย่างเพราะอยากเป็นอิสระ

“ฉันไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงชอบแบบไหน” เมยาวีเลื่อนสายตาจากจุกนมสีชมพูอ่อนขึ้นไปสบตานัยน์ตาสีดำสนิทถ้าเขาเปิดใจสักนิดมองเข้ามาให้ลึกกว่านี้สักหน่อยจะเห็นว่าหล่อนก็ชอกช้ำไม่ต่างจากเขาเลย

“ไม่จูบ ไม่เลีย ให้เล้าโลมให้ก็พอได้อยู่”

สองสายตาสบประสานกันกลิ่นกายของบุรุษทำให้คนที่ไม่คิดว่าตัวเองมีอารมณ์เพราะแค่กลิ่นนี้ต้องโคลงศีรษะไปมาน้อย ๆ หรือเพราะตัวเองเริ่มเมาไวน์แดงของพ่อเลี้ยงแล้ว

“เข้าใจแล้วค่ะ” เมยาวีพยักหน้าหงึกหงักยันตัวขึ้นไปทาบทับเขาพร้อมกันกับที่เขาเอนตัวลงไปตามโซฟาตัวยาว

ดูเป็นผู้หญิงกร้านโลกเก่งกาจเรื่องบนเตียงใช่ไหมแต่พ่อเลี้ยงคือคนแรกของเธอ แน่ล่ะหล่อนกำลังโดนตราหน้าด่าว่าเป็นผู้หญิงหยำฉ่าทางสายตาเพราะอยากได้อิสระคืนพ่อเลี้ยงจะรู้ไหมว่าสายตาเขามันอ่านออกง่ายเพราะความเกลียดชังมากล้นที่มีต่อเธอ

เมยาวีก้มลงช่วงชิมหัวนมจิ้มลิ้มสีชมพูเข้มของเขาเป็นอย่างแรกมืออีกข้างวางทาบลงที่หน้าอกอีกฝั่งลูบมันวนไปมาเบา ๆ ลิ้นอุ่นชื้นตวัดหยอกล้อเจ้าเม็ดนิ่มสะดุดตากรีดนิ้วลงมาตามหน้าท้องเป็นลอนสวยโดยไม่ต้องพยายามอะไรมันก็เด่นชัดต่อสายตาให้ความรู้สึกอยากกัดเล่นดูดจุกนั้นแล้วเปลี่ยนมาอีกจุกจนหน้าอกทั้งสองข้างเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำลายค่อย ๆ พรมจูบเบา ๆ ไปตามหน้าอกขึ้นไปยังซอกคอหอมกรุ่น

พ่อเลี้ยงหนุ่มลอบสังเกตว่าเธอคนนี้จะทำรอยเป็นเจ้าเข้าเจ้าของบนตัวเขาหรือเปล่าเหมือนที่คนอื่นชอบทำจนเขาได้ห้ามบางคนที่เป็นคู่ขาเป็นถึงนางเอกแถวหน้าทำงานในวงการย่อมรู้ว่าต้องตกอยู่หน้ากล้องเสมอไม่ควรมีร่องรอยตามร่างกายแต่ผู้หญิงพวกนั้นกลับอยากทำบนตัวเขาจนได้ติเตียนบางทีจนได้ผลักร่างงามของพวกเธอออกห่างเพราะหมดอารมณ์รอยแดงมันไม่ได้หายง่าย ๆ เขาก็เป็นบุคคลที่ต้องทำงานต่อหน้าผู้คนเหมือนกัน แต่สำหรับผู้หญิงคนนี้ดูแล้วไม่มีสักครั้งที่เธอแกล้งเผลอหรือตั้งใจทำรอยบนตัวเขา

เธอเพียงจูบเบา ๆ มีลากลิ้นอุ่นชื้นไปตามคอของเขาบ้าง จนเป็นเขาเองที่แอบคิดไปเองว่ากลีบปากนุ่มเย็นของเธอขบลงบนผิวเขามันจะแดงได้เท่าไหร่กันเชียว