สองวันถัดมา
วันนี้เป็นการทำงานวันแรกของปาริฉัตร เธอเตรียมตัวออกจากบ้านแต่เช้า แต่การเดินทางด้วยรถโดยสารประจำทางนั้นยากลำบาก ระยะทางจากบ้านหญิงสาวไปคาสิโนนั้นไกลเอาเรื่อง เธอต้องขึ้นรถสองต่อซึ่งนั่นทำให้เธอเสียเวลาเป็นอย่างมาก จนกระทั่งตอนนี้เป็นเวลา 9 นาฬิกา ปาริฉัตรก็ยังไม่ถึงคาสิโนของเสี่ยภาคินทร์
"สายแล้ว ๆ " ร่างบางชะเง้อมองหารถโดยสารสายที่เธอจะต้องขึ้นพลางดูเวลาบนหน้าจอโทรศัพท์เป็นระยะ ๆ ด้วยอาการที่ร้อนรนในใจ
ขณะที่ปาริฉัตรกำลังมองดูรถประจำทางอยู่นั้น โทรศัพท์มือถือในมือก็ดังขึ้น เมื่อเธอหงายหน้าจอดูก็พบว่าเป็นชื่อเจ้าหนี้ของเธอ
"สวัสดีค่.."
'เธออยู่ไหน ป่านนี้แล้วทำไมยังไม่มา' ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบ เสียงดุดันของเสี่ยภาคินทร์ก็แทรกมาเสียก่อน
"หนูรอรถอยู่ที่ป้ายรถเมล์ค่ะ รถยังไม่มาเลยแล้วรถก็ติดมากเลยค่ะ" ปาริฉัตรตอบเสี่ยหนุ่มไปพลางชะเง้อมองรถไปด้วย
"โอ๊ะ! รถมาแล้วค
