วันรุ่งขึ้น
ปาริฉัตรมาทำงานสายอีกเช่นเคย ร่างบางวิ่งกะหืดกะหอบไปยังห้องทำงานของตัวเอง
"ทำไมมาช้านักล่ะแป้งหอม" เจ๊เครซี่กล่าวตำหนิรุ่นน้องทันทีที่หญิงสาวก้าวเข้าไปในห้อง
"หนูขอโทษค่ะเจ๊ หนูออกจากบ้านเร็วกว่าเมื่อวานแล้ว แต่ก็ยังสายอยู่ดี" ปาริฉัตรยกมือไหว้ขอโทษรุ่นพี่ขณะที่ลมหายใจยังพ่นเข้าออกแรงอย่างเหนื่อยหอบอยู่
"มา ๆ นั่งได้แล้วจะได้ทำงาน" เจ๊เครซี่บอกพลางเขยิบเก้าอี้ไปข้าง ๆ เพื่อที่รุ่นน้องจะได้เข้ามาแทนที่
เวลาล่วงเลยไป จนกระทั่งถึงเวลาพักกลางวัน เจ๊เครซี่พารุ่นน้องไปยังร้านอาหารตามสั่งร้านประจำของเธอ ปกติพนักงานจะเปลี่ยนเวรกันออกมารับประทานอาหาร แต่เนื่องจากปาริฉัตรยังไม่ได้ประจำตำแหน่งเคาน์เตอร์แลกชิพ เธอจึงออกมาพร้อมเจ๊เครซี่ได้
"เธอควรจะย้ายมาอยู่แถวนี้นะ มาทำงานสายแบบนี้ไม่ดีเลยนะยะ" เจ๊เครซี่พูดกับปาริฉัตรเมื่อสั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว เธอไม่ชอบคนที่ไม่มีความรับผิดชอบ
