เมื่อกลับถึงบ้านปริญก็ยังไม่พูดกับแฟนสาว ใบหน้านิ่งตึงเหมือนกับคราแรกที่เจอไม่มีผิด
" พี่ปริญ นี่กะจะไม่พูดกับพีเลยใช่ไหมคะ " พีพีไม่ทนกับพฤติกรรมฌแยเมยของเขา เขาเพียงหันมามองเธอนิ่งก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
" เฮ้อ~~ " พีพีพ่นลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย จนเขาออกและขึ้นไปนั่งเอนหลังบนเตียงไม่สนใจ
" พี่ปริญ " ไม่ทันที่จะได้พูดอะไรคนตัววสูงที่นั่งเอนหลังพิงกับหัวเตียงอยู่ก็พูดออกมา
" ต่อไปนี้ก็ต้องมาทำงานพร้อมพี่ กลับพร้อมพี่ " เขายื่นคำขาด
" แต่ "
" หรืออึดอัดไม่อยากทำ ก็ไม่เป็นไรเข้าใจพี่มันไม่ได้สำคัญขนาดนั้นการไปไหนมากับพี่มันคงน่าอายมาก " คำพูดค่อนขอดน้อยใจออกมาจากปากคนที่ร่างกายกำยำช่างสวนทางกัน
" พีไม่ได้อึดอัด และก็ไม่ได้อายด้วย " หญิงสาวที่ยืนข้างเตียงฉายสีหน้ากังวลออกมา ปริญมองเธอนิ่งก่อนทำท่าจะนอนหันหลัง ทว่าเธอคว้าเขาไว้ซะก่อน
" พี่ปริญฟังพีก่อนสิ คือพีไม่รู้จะทำตัวยังไง ไ
