สองร่างคลอเคลียกันกอดกันไปมา ร่างหนาจุมพิตนางและทำสายตามิแน่ใจนัก ก่อนจะเอ่ยความในใจออกมา
"อ้ายฉิง เจ้าเล่าเรื่องพ่อแม่ของเจ้าให้ข้าฟังได้บ้างหรือไม่ "
อ้ายฉิงนิ่งไปพักหนึ่ง และถอนหายใจแรงๆออกมา ก่อนจะกอดกายแกร่งจนแน่นหนาและเอ่ยตามความจริงออกมา
"บางครั้งสิ่งที่ข้าจะเอ่ย มันอาจไม่น่าเชื่อถือสำหรับท่าน แต่สำหรับข้าแล้วมันเหลือเกินที่จะเชื่อนัก "
"อันใด ข้าก็พร้อมรับฟังในทุกสิ่ง ข้ารักเจ้า เจ้ารักษาชีวิตข้า สิ่งใดดี..เลว..ชั่ว..เราล้วนสามารถตัดสินกันเองได้หรืออ้ายฉิง ? "
"ความรักของพวกเราเล่า จะไปโยนกองทิ้งไว้ที่มุมใด ? "
อ้ายฉิงซุกกายแกร่งจนแน่นขึ้น และกอดแขนแกร่งจนแน่นหนาลงไป
"ข้ามาจากที่ๆไกลแสนไกล ที่ไม่ใช่ในยุคนี้ เป็นภายภาคหน้า ข้ามาจากอนาคต ผู้คนล้วนรบพุ่งกัน ด้วยสิ่งที่ล้ำสมัยกว่านี้ แต่สงครามก็มิเคยหยุดลง แต่เมืองจะก่อสร้างได้ไวนัก ผู้คนต่างมีทหารและนักคิดอยู่มากมาย และฐานะผู้ค
