ทั้งสิบคนสร้างกระท่อมหลังใหญ่ขึ้นและแผ้วถางทางบริเวณนั้นจนสะอาดสอ้าน ก่อนจะหลบพักแรมนั่งสนทนากัน สตรีเหลาไม้ไผ่ทำหูกทอผ้า เหล่าบุรุษขบขันและเย้าแหย่กันขึ้นมา
"นายกองของข้า กำลังจะเป็นสาวทอผ้า คริ คริ คริ"
สตรีใบหน้าแดงก่ำและตวาดแหวขึ้นมา นางตวัดปลายมีดบินผ่านใบหูไป ตะโกนก่นด่าเสียดังลั่น
"หุบปากเน่าๆของพวกเจ้าซะ!!! "
นายกองหญิงกู่หลานหลิง ผู้มีผมสั้นเกรียนปรายตามองสตรีข้างกายและนั่งมองหูกทอผ้าอย่างเฉยเมย หลายสิ่งมิใช่สิ่งที่นางชอบ แต่นางก็ถูกฝึกหัดจนชำนาญ นางเชี่ยวชาญและรอบรู้ นางลูบผมสั้นเกรียนของนางและเอ่ยออกมาเบาๆ
"พวกเจ้าคิดว่าข้าต้องไว้ผมยาวเพื่อพรางตนหรือไม่..ข้ามิใคร่อยากจะให้เส้นผมเป็นอุปสรรคในการต่อสู้นัก "
องครักษ์หนุ่มยกยิ้มและตอบนางอย่างใจดีมิน้อยเลย
"มิต้องหรอกท่านนายกองกู่ ที่นี่มิใช่ต่างเมือง ในเมืองนี้ผู้คนต้องหวั่นเกรงท่าน ศัตรูต้องรู้ว่ามิควรมายุ่มย่ามกับเรา ต่าง
