คลั่งไคล้พ่อสามี

ปล่อยเหยื่อไว้กับเสือ

“แก้มพี่คงต้องกลับแล้วนะ พ่อดีลูกน้องโทรมาบอกว่างานมีปัญหา” หลังจากรับประทานอาหารกลางวันร่วมกันเสร็จ จอมทัพจึงเดินมาบอกภรรยาสาวในห้องครัว ที่กำลังเช่นจานที่ล้างเสร็จ

“งั้นกลับเลยก็ได้จ๊ะ แก้มเช็ดจานเสร็จพอดี”

“คืออย่างนี้นะแก้ม พี่อยากจะขอให้แก้มอยู่ดูแลพ่อหน่อยได้ไหม เมื่อกี้ตอนที่แก้มล้างจานอยู่ พ่อหลุดปากออกมาบอกว่าช่วงนี้ไม่ค่อยสบาย ชอบหน้ามืดบ่อยๆ พี่กลัวพ่อจะเป็นล้มเป็นแล้งไป บ้านช่องยิ่งอยู่ไกลเพื่อนบ้าน พี่เป็นห่วงพ่อน่ะ” แก้มใสทำสีหน้าลำบากใจแกมคิดหนัก

เรื่องดูแลคนสูงวัยเธอทำได้ไม่มีปัญหา ยิ่งเป็นพ่อของสามีเธอยิ่งเต็มใจ เพราะว่าท่านก็เปรียบเสมือนพ่อของเธอเช่นกัน แต่ที่เธอเป็นกังวล ก็คงหนีไม่พ้นความรู้สึกของตัวเองที่เกิดขึ้นเมื่อได้อยู่ใกล้กับพ่อสามี มันคือความรู้สึกแปลกใหม่ที่มาพร้อมกับร้อนรุ่ม วาบหวามแปลกๆ อย่างที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน เธอกลัวเหลือเกิน กลัวใจตัวเองจะคิดไม่ซื่อ

“นะแก้มนะ ช่วยพี่หน่อยได้ไหม” เมื่อเห็นภรรยาครุ่นคิดจอมทัพจึงรีบเอ่ยร้องขออีกครา

“ก็ได้จ๊ะ” จอมทัพยิ้มออกมาอย่างดีใจ จับมือภรรยามากุมไว้

“พี่ขอบใจแก้มมากนะ ขอบใจจริงๆ ถ้าไม่ได้แก้มพี่คงเป็นห่วงพ่อมาก พี่ฝากแก้มดูแลพ่อด้วยนะ”

“จ๊ะ พี่ก็ทำงานดีๆ นะคะ อย่าทำงานหนักมากแก้มเป็นห่วง” นั่นคือความสัจจริงทุกคำ แม้ตั้งแต่แต่งงานกันมา เธอและจอมทัพจะยังไม่ได้ก้าวไปสัมผัสความเสียวซ่านดั่งสามีภรรยาทำกัน เธอยังไม่ได้เป็นภรรยาเขาอย่างสมบูรณ์แบบ ทำหน้าที่ภรรยายังไม่ครบถ้วนดี แต่เธอก็จงรักภักดีต่อเขา เพราะเขาคือผู้มีพระคุณของเธอ ช่วยเหลือเธอในวันที่เธอลำบาก หากเขาไม่ยื่นมือมาช่วย เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าชีวิตที่ตกอับ จนแทบไม่มีที่ซุกหัวนอนวันนั้นจะเป็นอย่างไรต่อ

ยิ่งพอแต่งงานจอมทัพก็ดูแลเธอดี ให้อยู่บ้านทำงานบ้านเป็นแม่บ้านแม่เรือน มีเงินให้ใช้ไม่ขาดมือ อยากได้อะไรก็หามาให้ ดูแลเธอดีทุกอย่างไม่ให้เธอต้องลำบากทั้งร่างกายและจิตใจ

เธอจึงซื่อสัตย์และจกรักภักดีกับจอมทัพ ไม่ว่าเขาจะไหว้วานหรือขอความช่วยเหลืออันใด หากไม่เหนือบ่ากว่าแรงเธอยินยอมพร้อมใจและเต็มใจทำให้ทุกอย่าง

แต่ที่เธอยังคลางแคลงใจมาจนถึงวันนี้ เหตุใดเขาถึงไม่ยอมร่วมรักกับเธอเสียที แม้เธอจะพยายามยั่วสักเพียงไหนก็ตาม เขาก็เพียงแค่นอนกอดเธอไว้เท่านั้นจนหลับไปด้วยกัน

“พี่กลับก่อนนะ จำไว้ว่าพ่อจอมคือคนที่พี่รักมากที่สุด และพ่อจอมก็เอ็นดูแก้มมากพอๆ กับพี่ พ่อจอมคือคนดีที่แก้มจะฝากชีวิตไว้ได้ สิ่งไหนที่ทำแล้วมีความสุข ขอให้แก้มทำได้เลย ไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องรู้สึกผิดต่อพี่ และพี่จะไม่โกรธแก้มเลยสักนิด แต่พี่จะดีใจกับแก้มต่างหาก ถ้าแก้มเลือกความสุขของตัวเอง จำคำพี่ไว้นะ” จอมทักยกมือขึ้นลูบศีรษะของแก้มใสอย่างนึกเอ็นดู ชายหนุ่มรักแก้มใส แต่เป็นรักของพี่ชายที่รักน้องสาว ให้รักมากกว่านั้นไม่ได้จริงๆ

ดังนั้นสิ่งที่ตนทำได้คือพาน้องสาวมาส่งให้ถึงฝั่งที่ปลอดภัยและดีที่สุด เขาเชื่ออย่างนั้น และเขาก็เชื่อว่าต่อจากนี้ คนที่เขารักทั้งสองคนจะมีความสุข

“พี่กลับก่อนนะ”

“ขับรถดีๆ นะคะ” จอมทัพยิ้มให้ จากนั้นก็เดินขึ้นรถและขับออกไป

แก้มใสมองท้ายรถยนต์ที่ตัวเองนั่งมาจนลับสายตา พลางคิดทบทวนคำพูดที่จอมทักเอ่ยออกมาก่อนหน้าด้วยความไม่เข้าใจ ว่าที่เขาพูดมานั้นหมายความว่าเช่นไร

เอาแล้วแก้มใส ถูกปล่อยทิ้งไว้กับเสือโหยแล้วลูกเอ๊ย โอกาสรอดคงไม่มีสินะ