ร่างบางเดินเชิดหน้า เกาะแขนแกร่งเดินออกจากตึกคณะสถาปัตย์ โดยมีสายตาหลายคู่จ้องมองมายังเธอและวายุ
“จะปล่อยได้ยัง” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามหญิงสาวด้วยใบหน้าขบขัน เมื่อเห็นปฏิกิริยาเหมือนเด็กของฮันนี่ที่กำลังเสแสร้งแกล้งผู้หญิงที่ชื่อจัสมิน โดยที่วายุเองก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
“ใครเขาอยากจับนายกันล่ะ” เมื่อลับสายตาคน ร่างบางจึงรีบสะบัดแขนแกร่งให้หลุดออกจากการเกาะกุมก่อนหน้านี้ พร้อมกับเบะปากใส่วายุด้วยความหมั่นไส้
“หึ!! นึกว่าอยากอ้อน” วายุยกยิ้มมุมปากด้วยความเอ็นดูการกระทำของฮันนี่ สายตาที่จ้องมองฮันนี่กลับประกายความรู้สึกหลากหลายออกมาจนยากจะคาดเดา
“แน่นอนว่าผู้หญิงคนนั้นคงไม่ใช่ฉัน พูดแบบนี้อยากมือเจ็บอีกข้างรึไง” ฮันนี่เลิกคิ้วถามวายุท่าทางกวนประสาท แต่ก็ไร้ซึ่งคำตอบรับจากวายุ ชายหนุ่มทำได้เพียงดันศีรษะของหญิงสาวให้เธอเดินไปตามทาง
หลังจากกลับมาถึงคอนโดของฮันนี่ ร่างบางจึงรีบเดินปรี่เข้
