บทที่7.ไยเจ้ามิฉลาดให้มันได้ทุกเรื่อง

1405 คำ

“ดูจากอาการแล้ว เชื้อเข้าสู่ร่างกายโดยการกินอาหารที่ติดเชื้อหรือปนเปื้อนเชื้อจากอุจจาระของผู้ป่วยหรือสัตว์ที่เป็นโรค โดยที่อาหารนั้นไม่มีการปรุงให้สุก” “หรืออาจมีการปนเปื้อนของอุจจาระในระบบการจัดจ่ายน้ำโดยไม่สะอาด” เลจูกล่าวเสริม “เห็นทีข้าต้องเร่งเดินทางไปยังซัคคาราแล้ว” “ท่านปู่คิดว่าเรื่องเล่านี้เป็นความบังเอิญหรือว่าเป็นแผนการที่ถูกตระเตรียมไว้ลวงหน้า” อังค์เนสดักคออย่างรู้ทัน “ไยเจ้าคิดเช่นนั้น” “ซัคคาราในบัดนี้มีผู้คนมากมาย ทั้งที่เป็นไพร่และทาสซึ่งถูกเกณฑ์มาเพื่อสร้างมหาปิรามิด ผู้คนจากทั่วทุกสารทิศจะรวมตัวอยู่ที่นั่น หากจะวางแผนเพื่อสั่นคลอนดินแดนอียิปต์ย่อมมิใช่เรื่องแปลก” “ฉลาดนักหลานข้า” เลจูหัวเราะอารมณ์ดี  “ไยเจ้ามิฉลาดให้ได้อย่างนี้ทุกเรื่องไป” “ท่านปู่เลจู” อังค์เนสกระเง้ากระงอดแล้วเดินตามหลังแผ่นหลังของท่านผู้เฒ่าเลจูออกมาจากกระท่อม บิดาของเด็กหนุ่มนั่งรอด้วยจิตใจที

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม