SOL – WIWAH 11: เด็กงอน
1788 คำ
วันต่อมา...
มหาวิทยาลัย M
บรื้นนน ๆ เอี๊ยดดดดดด
ฉันจอดรถที่หน้าคณะเสียงดังเพราะว่ายังไม่ชินกับรถคันใหม่เท่าไหร่เพราะงั้นมันเลยแรงนิดนึงแต่ไม่นานรถของซอลก็จอดข้างฉันเหมือนกันเพราะว่าเขาขับตามหลังรถของฉันมาน่ะสิ เฮ้ออออ
ความจริงแล้วเขาอยากมาด้วยหรือไม่ก็ให้ฉันมากับเขานั่นแหละแต่ฉันยังไม่ยอมเขาเลยทำได้แค่ขับหลังรถของฉันมาเท่านั้นและก็คงต้องเป็นแบบนี้ไปอีกสักพักเพราะสถานะของเราทั้งคู่
ปึก!
“ขับรถเร็วนะ” เมื่อฉันลงจากรถซอลที่รอดูก่อนก็พูดขึ้น
“รถใหม่ก็ต้องขับแรง ๆ หน่อยสิจะได้รู้ว่าเครื่องยนต์เป็นยังไง^^” ฉันบอกกับเขาที่จริงแล้วฉันเองก็ชอบความเร็วเหมือนกันเคยลงแข่งที่สนามต่างประเทศบ้างนิดหน่อยแต่ไม่ได้แข่งรถเป็นอาชีพหรอกนะ
“มันอันตราย...” กึก!
“เอ่อ..ซอลที่นี่ไม่ได้นะ” ฉันบอกเมื่อฉันหลบมือของเขาที่กำลังส่งมาเพื่อลูบหัวของฉัน แต่เพราะฉันหลบมือของเขาซอลเลยทำหน้าไม่พอใจนิดหน่อย
“จิ๊!”
“ไม่งอแงน้า~” ฉันพยายามพูดปลอบใจเขาแค่เวลาอยู่ข้างนอกเท่านั้นแหละที่โดนตัวไม่ได้แต่เวลาอยู่ด้วยสองคนเขาก็ทั้งกอดทั้งหอมจนตัวฉันจะช้ำหมดแล้ว
“อาจารย์วิวาห์!สวัสดีครับรถใหม่โคตรเท่เลย!!” เสียงของนักศึกษาที่เรียนกับฉันทักทายทำให้ฉันที่กำลังคุยอยู่กับซอลต้องผละออกและไปสนใจบุคคลที่เขามาใหม่แทน
“ขอบใจจ้ะ วันนี้เรามีเรียนด้วยกันไหม?” ฉันถาม
“ครับ นี่ผมกำลังไปรอที่ห้องเรียนแล้วอาจารย์รีบตามมานะ” ฉันพยักหน้า
“ได้เลย เดี๋ยวอาจารย์เอาของไปเก็บก่อนและเดี๋ยวตามไป^^”
“ครับบบบ รออาจารย์นะครับ^^” และนักศึกษากลุ่มนั้นก็เดินออกไปเหลือแค่ฉันกับซอลเหมือนเดิมและเมื่อหันไปหาซอลก็พบว่าเขากำลังทำหน้าไม่สบอารมณ์สุด
“-_-^”
“ทำไมทำหน้าแบบนั้น?” ฉันเลยอดไม่ได้ที่จะถามเพราะเพื่อว่าเขาจะไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าน่ะสิ
“สนิทกับพวกมันมากเลยหรือไง?” ซอลถามฉันด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งมากกก
“กะก็นิดหน่อยน่ะ แต่ไม่มีอะไรหรอกแค่คุยกันตามประสานั่นแหละ” ทำไมต้องเสียงสั่นด้วยเนี่ย
“งั้นซอลไปเรียนก่อนนะ” เขานิ่งมากและเดินออกไปนั่นทำให้ฉันใจเสียแบบสุด ๆ ปกติแล้วซอลต้องโวยวายหรือพูดอะไรบางอย่างที่แสดงความน้อยใจ แต่วันนี้เขานิ่งกว่าปกติหรือว่าทำใจได้แล้วนะเรื่องที่ฉันต้องพูดกับนักศึกษาผู้ชาย
“เฮ้อ เอาไว้ค่อยถามแล้วกัน”
เลิกเรียน
ห้องพักอาจารย์
พรึ่บ!!
“เฮ้อออ” ฉันนั่งลงที่เก้าอี้ทำงานก่อนจะถอนหายใจออกมาแรง ๆ วันนี้ทั้งวันฉันไม่เจอซอลเลยเพราะว่าไม่มีสอนห้องของเขาด้วยแหละเลยไม่ได้เจอกัน ทำเอาทั้งวันของฉันวันนี้ไม่มีสมาธิเลยสักนิดเพราะเขาคนเดียว
“ผมขอตัวกลับนะครับ” เสียงของอาจารย์เบนลากลับบ้าน
“ค่ะ” ฉันตอบรับตามมารยาทเท่านั้นแต่ช่วงนี้อาจารย์เบนเองก็ไม่มาวุ่นวายกับฉันเท่าไหร่แล้วถามแค่เรื่องงานเท่านั้นซึ่งมันดีมาก ๆ สำหรับฉันแม้ว่าจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาก็เถอะ
“ฉันเองก็ควรกลับบ้างไหมนะ?” เมื่อคิดได้อย่างนั้นฉันก็เลยเก็บของลุกออกจากห้องพักเพื่อกลับคอนโดทันทีเพราะไม่มีงานอะไรต้องจัดการแล้ว
กึก!
และเมื่อเดินมาถึงที่จอดรถฉันก็พบรถที่จอดข้างกันเมื่อเช้าไม่อยู่แล้ว นี่...โกรธกันขนาดนั้นเลยหรือไงนะ?
ฉันได้แต่สงสัยและขับรถเพื่อกลับคอนโดตัวเอง...
คอนโด VV
ฉันกลับมาที่คอนโดได้สักพักแล้วแต่ก็ไม่มีวี่แววของซอลเลยที่ห้องของเขาเองก็ไม่อยู่ อ่อ เขาทิ้งคีย์การ์ดไว้ที่ฉันด้วยหนึ่งอัน ส่วนเขาเองก็มีของฉันเหมือนกัน
“ไปไหนนะ?” แต่ความจริงซอลเองก็ยังเด็กเพราะงั้นก็คงจะไปเที่ยวประสาวัยรุ่นนั่นแหละเพียงแต่...ฉันไม่สบายนี่น่า ฮืออออ~
ฉันไม่รู้ว่าซอลกำลังคิดอะไรอยู่ให้เขาโวยวายออกมาและบอกว่างอนให้ง้อยังดีกว่าอีกแต่นี่เขานิ่งมากและเดินหนีออกไปเลยไม่พูดอะไรสักคำแต่จากการะทำก็รู้แล้วแหละว่าเขาต้องเป็นอะไรบางอย่างแน่นอนเพียงแต่ฉันไม่รู้ว่าเรื่องกันแน่...?
Rrrr
“ฮัลโหลซอล!” เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นฉันก็รีบรับทันทีโดยไม่ได้มองว่าใครเป็นคนโทรมา..
(ซอลไหนไม่ทราบฉันปีใหม่ย่ะ!) และเสียงที่ถูกส่งมาก็ทำให้ฉันเอาโทรศัพท์ออกจากหูเพื่อดูเบอร์ก็พบว่าไม่ใช่ซอลจริง ๆ แต่เป็นเพื่อนของฉันที่ชื่อว่าปีใหม่นั่นเอง
“ปะเปล่านิแกโทรมาทำไม?” ฉันกำลังรอสายที่ไม่ใช่แกเว้ย!!
(อ๋อออ พึ่งรู้ว่าจะโทรหาเพื่อนเนี่ยต้องมีเรื่องอะไรด้วย) มันจะประชดเพื่อ?
“ถึงไม่มีฉันวาง...”
(Stop!!)
(อย่าวางนะถ้าแกวางฉันจะเอาหอบเหล้าไปหาแกเดี๋ยวนี้!!) มันขู่เพราะมันรู้ว่าฉันไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายที่ห้องของตัวเอง แต่ก็ดันยกเว้นเขาที่ฉันไม่เคยว่าอะไรเลยสักครั้ง
“แกอยู่ไทยเหรอ?” ปีใหม่มันเป็นเพื่อนที่อังกฤษและเป็นคนไทยด้วยแต่มันบอกว่าไม่อยากกลับไทยและจะอยู่ที่นั่นตลอดชีวิตแต่ว่า...มันมาได้ยังไง?
(เออดิ!!ผู้ชายที่นั่นมันเฮงซวย!!ฉันเลยหนีมาแม่งเลย!) มันโวยวายเพราะอกหักมานี่เอง ปีใหม่...มันมีแฟนชื่อไฮร์เป็นชาวอังกฤษแท้ ๆ นั่นแหละ และเพราะเหตุนั้นมันเลยไม่คิดกลับบ้านเกิดเพราะผู้ชายนั่นนแหละ แต่วันนี้มันกลับมาเพราะว่าอกหัก -_-
เยี่ยมไปเลยเพื่อนใครวะ?!
“เลิกแล้ว?”
(ไม่รู้! ไม่รู้! ไม่รู้! ยังไม่เล่าจะเล่าเมื่อแกออกมาหาฉันโว้ยยย!!) มันโวยวายตอนนี้อยู่ที่ไหนคงไม่ได้กำลังทำอะไรขายหน้าอยู่หรอกนะ เฮ้อออ
“ตอนนี้อยู่ไหน?” ฉันจำเป็นต้องถามออกไปเพราะห่วงมันด้วยนั่นแหละมันเองก็ไปเรียนที่นั่นตั้งแต่เด็กเหมือนกันเลยไม่ค่อยมีเพื่อนนอกจากฉัน ฉันก็ไม่มีใครนอกจากมันเหมือนกันตอนนี้
(ร้าน...ร้าน...อ๋อ! ร้าน KK ผับ!) ถึงว่ามันแหกปากเสียงดังเชียว
“ไปตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย?” ฉันถามเพราะเสียงมันเหมือนจะเมา ๆ แล้วน่ะสิ
(ร้านเปิดปุบ!ก็เข้ามาปับ!ฉันไม่รู้ว่าจะไปไหนอ่า~~)
“เฮ้อออ เออ ๆ เดี๋ยวออกไปอย่าพึ่งเมานะ!” ฉันบอกก่อนจะวางสายจากปีใหม่
ที่มันไม่รู้ว่าจะไปไหนเพราะว่าบ้านมันอยู่เชียงใหม่นู้นและมันน่าจะพึ่งลงเครื่องมาวันนี้ด้วย ฉันลุกขึ้นหลังจากที่วางสายเพื่ออาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อออกไปเจอปีใหม่มันไม่อยากทิ้งไว้ให้อยู่คนเดียวนาน ๆ
ครึ่งชั่วโมงต่อมา...
เมื่อจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้วฉันก็หยิบโทรศัพท์มาเพื่อจะส่งข้อความหาซอลเพราะเพื่อว่าเขามาที่ห้องแล้วไม่เจอ
วิวาห์: พี่ออกไปหาเพื่อนนะ
ฉันมองข้อความที่มีการอ่านแล้วแต่ไม่มีการตอบกลับจะงอนกันนานเกินไปแล้วนะ
KK ผับ
ฉันใช้เวลาไม่นานก็มาถึงร้านที่ปีใหม่บอกเอาไว้ก่อนจะจอดรถและเดินเข้าร้านทันที ไม่รู้ตอนนี้สภาพของเพื่อนฉันจะเป็นยังไงบ้าง
“โอ๊ะ! อาจารย์วิวาห์!” และขณะที่ฉันกำลังมองหาเพื่อนอยู่นั้นก็มีเสียงทักฉันเสียงดังเป็นนักศึกษาคนที่ทักฉันที่ลานจอดรถจนซอลงอนฉันไปนั่นไง
“อ้าว! เฟรชมาเที่ยวเหรอ?” ฉันถามตามมารยาทส่วนชื่อพึ่งรู้ในคาบวันนี้เอง
“ครับ แล้วอาจารย์ก็เหมือนกันเหรอครับมีที่นั่งหรือยังครับไปนั่งกับพวกผมก็ได้นะ” เขาชวนฉัน
“ไม่ละ อาจารย์มาหาเพื่อนน่ะงั้นอาจารย์ขอตัวก่อนนะเพื่อนคงรอแล้ว” ฉันบอกเมื่อมองเห็นปีใหม่แล้ว
“ได้ครับ^^” ฉันส่งยิ้มตอบกลับนิดหน่อยก่อนจะเดินแยกออกมาและไปหาปีใหม่ที่โต๊ะ
“ไอ้ปี!” ฉันเรียกมันที่ตอนนี้น่าจะเริ่มเมาแล้ว
“ไอ้วิวาห์~มาแล้วเหรอวะ ฮือออออ” พอมันเห็นฉันเท่านั้นแหละก็ร้องไห้ออกมาทันทีเลย ทำเอาฉันทำตัวไม่ถูก
“เฮ้ย! ใจเย็นเป็นอะไร?!” ฉันถามอย่างเป็นห่วงเมื่อมันเอาแต่ร้องไห้
“ฉะฉันเลิกกับไฮน์แล้ว มะมันมีคนอื่นนนน ฮืออออ” มันร้องไห้แต่ก็งงนิดหน่อยเพราะฉันเคยเจอเขาอยู่หลายครั้งก็ไม่ได้มีทางเจ้าชู้นะ
“แกเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?”
“ไม่!!เห็นกับตาได้ยินกับหู!!”
Rrrrr
“แปบนะ!” ฉันบอกมันก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูและครั้งนี้เป็นซอลนั่นเอง
“ว่าไงซอล?” ฉันรับสายแต่ก็ยังมองปีใหม่อยู่เพราะมันดื่มไปเยอะแล้ว
(พะพี่วิวาห์~ ซอลมึนนนอ่า~ มันรับซอลหน่อยยยยย) เสียงที่ถูกส่งมาแสดงให้เห็นว่าเขากำลังเมาเหมือนกัน!!
เพื่อนก็เมา!!! ซอลก็เมา!!! ฉันจะเอายังไงดีเนี่ย?!!
“อะเอ่อ...” ฉันลังเล
(ฮึก!!ซะซอลไม่ไหวแล้ววววว~ มะมึนหัว พะพี่ครับ~)
“ซอลอยู่ไหน?” ฉันถามส่วนไอ้ปีใหม่ก็กำลังมองฉันอย่างสงสัย
(ฮึก! ลานจอดรถที่ KK ผับ พะพี่รีบมาหานะซอลไม่หว่ายยยยย อะอ้วกก!!!) แค่ได้ยินเสียงอ้วกของซอลเท่านั้นแหละ!!
“ไอ้ปี!!วันนี้แกกลับเองนะ!!ฉันมีธุระวะ!!อย่าเมามากนะไปละ!!” ฉันบอกก่อนจะรีบลุกออกมา
“อะอ้าว!!!เฮ้ยย!!!ไอ้วิวาห์!!!!!!เพื่อนเลว!!!”
- ผู้เขียน
