SOL – WIWAH 10: กินได้อร่อยด้วย
1493 คำ
วันต่อมา...
กุกกัก! กุกกัก!
วันนี้เป็นวันหยุดของฉันเลยไม่ได้ออกไปไหนแต่ก็ว่าจะออกไปหาอะไรทานอยู่เหมือนกันแต่ก็พบว่าห้องข้าง ๆ กำลังมีคนย้ายของอยู่ไม่รู้ว่าย้ายหรือย้ายออก ฉันมองก่อนจะไม่ได้สนใจนักและล็อกประตูเพื่อออกไปข้างนอก
“วิวาห์!!” เสียงเรียกชื่อของฉันแถมยังคุ้นด้วยดังขึ้นและเมื่อหันไปก็พบว่าเป็นซอลนั่นเองแถมยังออกมาจากห้องข้าง ๆ ฉันอีก
“ซอล?” ฉันเรียกชื่อของเขาก่อนจะมองอย่างสงสัยอย่าบอกนะว่าเขา...
“ย้ายมาอยู่นี่เหรอ?” ฉันถามทันที
“ใช่แล้ว^0^”
“ว่าแต่จะออกไปไหน?!” เขากอดอกถามก่อนจะมองฉันตั้งแต่หัวจดเท้าอะไรมันจะขนาดนั้นล่ะน่ะ
“มองอะไร?”
“แต่งตัวโป๊เกินไปหรือเปล่า?” เขาขมวดคิ้วถามแต่ฉันก็ว่าไม่นะที่เมืองนอกฉันก็แต่งแบบนี้เสื้อกามกับกางเกงยีนส์ขาสั้นตัวโปรดเพราะเดียวก็กลับมาแล้วเลยไม่อยากเปลี่ยนให้มันวุ่นวายและเปลืองด้วย
“ไม่นะ”
“ไม่อะไรเล่า?!!” หมับ!!
“มานี่เลยยยย~” เขาพูดก่อนจะมาหาและคว้ามือของฉันไปจับเอาไว้ก่อนจะลากฉันกลับไปที่ห้อง
“ทำอะไรซอลพี่หิวข้าวจะไปหาอะไรกินนะ” ฉันบอกกับเขา
“ได้!!แต่พี่ต้องเปลี่ยนเสื้อก่อนแบบนี้มันไม่ดี~~” เขาทำหน้างอเพราะไม่ชอบชุดที่ฉันใส่อยู่ มันก็ไม่ได้แย่สักหน่อย
“คุณซอลครับผมจัด...เอ่อ” พรึ่บ!! เสียงเรียกของซอลทำให้เราหันไปและพบว่าเป็นคนที่กำลังค้นของเข้าคอนโดเขามองฉันก่อนจะหยุดพูดไปและซอลก็ดึงฉันหลบด้านหลังของเขา
“ไม่มีใครบอกเหรอว่ามองแบบนั้นมันเสียมารยาท?” ซอลถามผู้ชายคนนั้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“เอ่อ ผมขอโทษครับคุณซอล ขอโทษด้วยนะคะคุณผู้หญิง” เขาหันมามองขอโทษฉันด้วย ฉันเองก็ไม่ได้อะไรแค่พยักหน้าไปแค่นั้นเอง
“อืม แล้วเรียกฉันทำไม?”
“คือผมจะบอกว่าของทุกอย่างจัดเรียบร้อยแล้วนะครับ”
“งั้นก็ไปได้แล้วส่วนเรื่องค่าแรงแด๊ดจะจัดการให้”
“ครับ” เขาก้มหัวนิดหน่อยก่อนจะเดินออกไปทันทีเพราะกลัวสายตากดดันของซอลน่ะสิ
“เห็นไหมเพราะพี่แต่งตัวแบบนั้นผมถึงได้มองอะ” แหนะ! ยังจะบ่นต่ออีกการที่ฉันแต่งตัวแบบนี้ฉันเองก็ทำใจเรื่องการโดนมองอยู่แล้วแค่ไม่มาคุกคามหรือมองจนเสียมารยาทฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกเพราะเราไม่สามารถไปบังคับสายตาของใครได้ บางครั้งฉันเองก็ยังมอง ๆ คนอื่นเหมือนกันนั่นแหละ
“ก็พี่กะว่าจะไปแค่แปบเดียว”
“จะแปบเดี๋ยวหรือนานพี่ก็ควรแต่งตัวดี ๆ ให้เรียบร้อยกว่าสิมันอันตรายนะครับ” หมับ! เขาบอกก่อนจะค่อย ๆ ดึงฉันไปกอดเอาไว้ช้า ๆ อย่างแนบเนียบ หึ
“พี่ว่าคนที่อันตรายคือซอลมากกว่านะ” ทั้งที่เขาอายุน้อยกว่าฉันตั้ง 5 ปีแต่เขาสูงกว่าฉันเยอะเลยแหละโดนกอดเหมือนว่าฉันจะแค่อกของเขาเองหรือเพราะฉันใส่แค่รองเท้าแตะ?
“ซอลไม่อันตรายหรอกน่าเพราะซอลน่ารักกกกกกับพี่เสมอ ฟอดด”
“ว้ายย!ซอล!ทำอะไรเนี่ย?!” เพี๊ยะ! ฉันตีไปที่แขนของเขาแต่ไม่ได้แรงมากเพราะโดนเขาขโมยหอมแก้มอย่างไม่ทันตั้งตัวน่ะสิ
“หอมแก้มงับ!”
“แต่แล้วว่า...พี่วิวาห์เปลี่ยนชุดเถอะนะ ๆ ผมขอร้องอ้อน ๆ เลยก็ได้~” เขาอ้อนก่อนจะเอาหัวมาถูไหล่ของฉัน
“เข้าใจแล้ววววว >0ร้านอาหาร
“ซอลกินอะไรดี?” ฉันถามเมื่อเรามาที่ร้านอาหารในคอนโดแล้วซึ่งที่นี่เป็นเลาน์ในโรงแรมที่อาหารให้เลือกมากมาย หลังจากที่เปลี่ยนชุดฉันก็เลยชวนซอลมากินด้วยที่กล้าชวนมาเพราะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่อยู่ไม่เคยเจอคนรู้จักเลย
“วิวาห์”
“เดี๋ยวเถอะ!!เรียกพี่ด้วยชื่อเฉย ๆ อีกแล้วนะ” ฉันดุเขาเพราะหลายครั้งที่เขาชอบเรียกแค่ชื่อของฉันไม่มีคำว่าพี่
“ก็ไม่ได้อยากได้พี่อยากได้เมีย”
“ยังอีก!” ฉันชี้นิ้วใส่เขาเมื่อเขาพูดจาสองแง่สองง่าตลอดเลย
งับ!
“อะอ่อยจัง^^” เขางับนิ้วของฉันก่อนจะพูดพร้อมยิ้มตาหวาน
“ปล่อยเลยนะ!พี่หิวแล้ว -////-” เขินต่างหากไม่ใช่อะไรหรอกแถมตอนนี้เราอยู่กันกลางร้านอาหารนะ!! ไม่เขินก็บ้าแล้ว
“งั้นกินซอลแทนป่ะ?”
“กินได้อร่อยกว่าด้วย” เขาพรีเซ้นตัวเองเต็มที่
“แต่มันไม่อิ่มท้อง~~น่ะสิเด็กน้อยยยย~” ฉันจับแก้มของเขาก่อนจะส่ายไปมา
แกร๊ด!
เมื่อเราเลือกได้แล้วว่าจะกินอะไรดีก็มาหาที่นั่งกัน แต่ประเด็นคือเจ้าเด็กแสบไม่ยอมห่างฉันเลยน่ะสิเพราะเขาเลือกนั่งข้างฉันแทนที่จะเป็นฝั่งตรงข้าม
“แล้วทำไมถึงย้ายเข้ามาได้ล่ะมีคนอยู่ไม่ใช่เหรอ?” ขณะรออาหารฉันก็นึกขึ้นได้มาว่าเขาย้ายมาอยู่ห้องข้างฉันแล้ว
“มีเงินซะอย่างอะไรก็ทำได้ทั้งนั้นแหละ”
“ไม่ได้ไปข่มขู่เขาใช่ไหม?”
“ไม่ใช่สักหน่อยยยย ซอลไม่ได้ร้ายกาจขนาดนั้นนะออกจะน่ารัก >_ห้องของวิวาห์
พรึ่บ!!
“ทั้งที่มีห้องของตัวเองแล้วทำไมถึงยังมาอยู่ห้องพี่อีกหืม?” ฉันถามซอลขณะที่เขากำลังนอนเล่นเกมอยู่ในห้องของฉัน
“ซอลซื้อห้องนั้นบังหน้าพี่ก็รู้จุดประสงค์ของซอลคือมาอยู่กับพี่ต่างหาก^^” เขายอมรับออกมา
“ตัวแสบบบบบ~” ฉันจับแก้มของเขาเล่น
“ทำไมพี่ชอบจับซอล?” หมับ! เขาจับมือของฉันที่วางอยู่บนหน้าของเขา
“ก็แก้มซอลน่ารักไงพี่ชอบบบ”
“น่ารักแล้วน่ากินหรือยัง?”
“พี่อยากกินซอลหรือยังครับ?” เขาจับมือของฉันที่หน้าพร้อมเอียงคอส่งสายตาปริบ ๆ ให้ฉัน
“ซอลอร่อยนะ”
“เอาอะไรมารับประกันว่าตัวเองอร่อย หืม?” ฉันเลิกคิ้วถามซอลที่เหมือนว่าจะมั่นใจในตัวเองเหลือเกินไม่ใช่ว่า...
“ไปลองให้ใครกินมาแล้วเหรอ?” ฉันถามออกไปตรง ๆ ถ้าเขาจะแวะไปกินบ้างฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกเพราะเขาเป็นผู้ชายควรจะมีประสบการณ์บ้างใช่ไหมละ?
แค่อย่าให้ผู้หญิงคนนั้นมีเป็นตัวเป็นตนจนมาอารวาดหรือเกิดเหตุการณ์อะไรเลย ฉันไม่ชอบสถานการณ์แบบนั้นที่สุด
“ยอมรับว่าเคยแต่ไม่ได้มีเยอะนะแค่เอาประสบการณ์เพื่อเอาไว้มาปรับใช้กับพี่ไงครับ^^”
“พูดจามีหลักการแต่ยังไม่ถึงเวลานั้นครับเด็กน้อยยย” พรึ่บบ!! เขาทิ้งนอนลงที่ตักของฉันแถมยังซุกหน้าที่ท้องของฉันด้วย
“งื้ออออ~แล้วเมื่อไหร่จะกินเหรอครับอยากโดนพี่กินแล้วอะ” หน้าตาของเขาหื่นกามอย่างเห็นได้ชัด
“ยังไม่มีกำหนดตายตัว เฮ้อออ~” ฉันบอกแบบตัดบทเพราะเดี๋ยวมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ ฉันเลยบีบขี้เกียจหน่อยก่อนจะลงจากโซฟาที่กำลังนอนเล่นกันอยู่เพื่อไปทำงานต่อฉันมีงานตรวจงานของนักศึกษาน่ะสิ
“พี่ไปทำงานก่อนซอลนอนเล่นไปก่อนเถอะนะ” ฉันลุกก่อนจะปล่อยให้เขานอนเล่น
“พี่วิวาห์~~~ไม่สนใจกินซอลจริงเหรออออออออออ???” เสียงของเขาตะโกนตามหลังของฉันมาแต่ฉันแกล้งไม่ได่สนใจเขา
“อร่อยมากนะ!!!!!!!!!!!”
เฮ้ออออ~ฉันจะอดทนกับเด็กคนนี้ไปได้นานแค่ไหนเนี่ย?!
อดทนไว้ก่อนนะวิวาห์....อย่าพึ่งไปจับเด็กมันกินนนน >///<
- ผู้เขียน
