SOL – WIWAH 8: จีบเล่น ๆ แต่เอาจริง
1607 คำ
“ซะซอลใจเย็นก่อน...” ฉันบอกเมื่อซอลพยายามลากแขนของฉันออกมาจากห้องพักอาจายร์ดีที่ช่วงนี้มันเลิกเรียนแล้วเลยไม่มีคนเท่าไหร่นัก
“ตอนนี้ใจซอลมันเย็นไม่ไหววะ!” เขาพูดก่อนจะรีบสับขาเดินสุดท้ายก็มาถึงที่รถของเขา
ปึก!!
“ฟู่วววว~” เมื่อเข้ามาในรถแล้วเขาก็ถอดหายใจออกมาแรง ๆ เพราะกำลังสงบสติอยู่ฉันมองเขาอย่างเอ็นดูนิดหน่อย
“ทำไมทำแบบนั้นหืม?” ฉันเริ่มถามเมื่อผ่านมาสักพักแล้ว
หมับ!!
“ว้ายยย!!!ซอล!!” ฉันร้องตกใจเมื่อจู่ ๆ เขาอุ้มฉันไปนั่งตักทำเอาใจหายวาบเลยเพราะมันไม่ทันตั้งตัว
“ผม...ไม่ไหววะ” พรึ่บ!! เขาพูดก่อนจะซุกหน้าที่หน้าอกของฉันแขนของเขากอดเอวของฉันแน่น
“ไม่ไหวเรื่องอะไรหรือเครียดเรื่องเรียน?” ฉันลูบหัวของซอลเพื่อว่าจะปลอบใจเขาได้บ้าง
“เรื่องพี่...”
“เอ้า! ทำไมอะ?” หมับ! ฉันจับหน้าของซอลขึ้นมาก่อนจะมองอย่างสงสัยเรื่องของฉันมีอะไรให้เครียดกัน
“เพราะซอลแสดงตัวตนไม่ได้ไงไอ้พวกตัวผู้มันเลยชอบหยอดชอบจีบอ่ะ!! ซอลไม่ชอบและยังต้องอดทนไปอีกเกือบสามเดือน!!ไม่ไหวซอลไม่ไหวแล้ววะแค่วันนี้วันแรกก็เกือบตายแล้วด้วย!!” พรึ่บ! กลับมาซุกอกของฉันเหมือนเดิม
“แล้วเราจะแก้ปัญหากันยังไงดีนะ?” ฉันเอาแขนคล้องคอของเขาก่อนจะเอียงคอถาม
“ซอลไม่เลิกเรียนและไปทงานเลี้ยงพี่ดีไหมพี่ก็รู้ว่าซอลเก่ง”
“ตลกแล้ววว” หมับ! ฉันจับแก้มของซอลก่อนจะยืดออกอย่างหมั่นเขี้ยว
“อืออออ~แก้มซอลลลล~”
“พี่รู้ว่าซอลเก่งฐานะทางบ้านก็ดีแถมยังฉลาดกันทั้งบ้านด้วย แต่พี่ก็ยังอยากให้ซอลเรียนหนังสือส่วนพี่อะแค่หางานพิเศษทำเท่านั้น แต่ก็ไม่อยากออกกลางคันเพราะคนจะหาว่าเหยียดขี้ไก่ไม่ฟ่อได้”
“ฮืออออ แต่ซอลทนแบบนี้ไม่ได้หรอกน่า~~” เขาสีหน้าที่ท้องของฉันจนรู้สึกจักจี้
“ฮ่า ๆ ซอลพี่จักจี้ >0หลายวันผ่านมา...
“อาจารย์ค้าบบบบบ~”
“คะนักศึกษา?” ฉันหันไปถามเสียงเรียกของซอล วันนี้ฉันต้องสอนแทนอาจารย์ไกศรเพราะเขาต้องไปประชุมที่ต่างหวัดหนึ่งอาทิตย์ฉันเลยต้องสอนแทน
“ข้อนี้อะครับผมไม่ค่อยเข้าใจเลยว่าต้องทำยังไง?” อย่างเขาน่ะไม่มีทางไม่เข้าใจหรอกเพราะแม่ของเขาเป็นแฮกเกอร์และเขาเองก็ได้รับความอัจฉริยะมาด้วย
“ค่ะงั้นเดี๋ยวอาจารย์จะอธิบายให้ใหม่เนอะ^^” แต่ฉันก็ทำอะไรได้นอกจากต้องตอบในสิ่งในที่เขาถาม
“อาจารย์ค้าบบบบ ข้อละครับ!!”
“อาจารย์ค้าบบบ”
“ตรงนี้มันคืออะไรเหรอครับ???”
“อาจารย์ค้าบบบบบ”
และก็เกิดคำถามอีกมากมายซึ่งมาจากซอลทั้งนั้นวันนี้เขาต้องอะไรกันเนี่ย ไม่สิ เขาเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วพยายามถามและพยายามหยอดฉันในห้องเรียน
“ตรงนั้นคือ LOVE ที่แปลว่ารักหรือเปล่าครับ???”
“โห่~~~” เสียงนักศึกษาในห้องเรียนต่างร้องโห่แซวได้ยินคำถามของซอลที่ตั้งแต่จีบฉัน
“ทำไมก็หยอดอาจารย์วิวาหืเขานิด ๆ หน่อย ๆ เขาจะได้ไม่เกร๊งเวลาสอนอะ”
“ก็จริงของมึง”
และเหมือนว่าท่าทางทีเล่นทีจริงของเขาเลยไม่ทำให้คนอื่นสงสัยในความสัมพันธ์ของเราเลย...
แต่ก็ดีแล้วละ^^
พักเที่ยง...
ฉันมาทานข้าวที่โรงอาหารของคณะเหมือนปกติทุกวันซึ่งนั่นก็ทำให้ฉันรู้เรื่องของซอลมากขึ้นด้วย เพราะไม่ว่าไปทางไหนก็มีแต่คนพูดถึงโดยเฉพาะผู้หญิง เหมือนว่าเขาจะฮอตมาก ๆ และมีตำแหน่งที่มหาวิทยาลัยชื่อตำแหน่งหนุ่มฮอตอะไรสักอย่างนี่แหละ
“นี่แกได้ยินไหมว่าช่วงนี้จีจี้รุกซอลแรงมากกก” และขณะที่ฉันกำลังทานข้าวอยู่นั้นก็มีเรื่องของซอลกระเด็นเข้าหูของฉันอีกแล้ว
“นั่นสิก็นะชอบมานานแล้วนิและซอลเองก็ไม่ได้ว่าอะไรด้วยเพราะงั้นก็ต้องมีคิดไปเองบางแหละ”
“ฉันก็ว่าเข้ากันดีนะเพราะยังไงจีจี้ก็เป็นดาวมหาลัยอยู่แล้ว”
“เนอะ ๆ ฉันก็ว่างั้นแหละ”
และอีกมากมายตามมาตอนนี้ฉันเลยทานข้าวไม่ลงแล้วและมองหาซอลที่น่าจะมาทานข้าวที่นี่เหมือนกัน เพราะมีเรียนช่วงบ่ายน่าจะไม่ได้ออกไปข้างนอก
“นั่นไงแกจีจี้กับซอลอะวันนี้มาทานข้าวด้วยกันด้วย”
“ท่าทางจะจริงแหะและเหมือนว่าจะสมเร็จด้วย” นักศึกษาที่นั่งโต๊ะข้าง ๆ ฉันยังพูดถึงซอลและผู้หญิงที่ชื่อจีจี้ไม่หยุดส่วนฉันเองก็มองทั้งที่สมวัยและดูเข้ากัน
กึก! และขณะนั้นเองที่ซอลหันมาสบตากับฉันพอดีฉันเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อเขายิ้มกว้างทิ้งเพื่อนและผู้หญิงเดินมาหาทันที
พรึ่บ!
“ผมขอนั่งด้วยนะครับอาจารย์^^” ซอลยิ้มกว้าง
“อะอืม ตามสบายเถอะ”
“สวัสดีอีกครั้งครับอาจารย์”
“สวัสดีครับ” เพื่อนของซอลมายมิ้นและเนย์ต่างทักทายฉันและนั่งลงที่โต๊ะเดียวกันทั้งหมด
“เอ่อ อาจารย์คะทานเสร็จใช่ไหมคะ?” จีจี้ที่ยืนอยู่ด้วยก็ถามเพราะซอลนั่งข้างฉันน่ะสิ
“จะว่าอะไรไหมคะถ้าจีจี้จะขอนั่งข้างหน่อยน่ะค่ะ^^” เธอพูดพร้อมยิ้ม ส่วนฉันเองจะมาห่วงที่นั่งไม่ได้สิเดี๋ยวมันจะผิดสังเกตุเกินไป
“อ่อจะ...”
“ไม่มีที่นั่งก็ไปนั่งที่อื่นไม่ใช่มาไล่คนอื่นเขาและที่สำคัญเขาเป็นอาจารย์เธอมีสิทธิอะไรมาไล่?” ซอลแย่งฉันพูด
“ซะซอล...เอ่อ จะจีจี้แค่อยากนั่งด้วยเท่านั้นเอง”
“ก็ตอนนี้โต๊ะมันเต็มนิและอาจารย์วิวาห์ก็ยังทานไม่หมดด้วยมันจะไม่เสียมารยาทเกินไปเหรอจีจี้^^” ซอลพูดทุกอย่างออกมาด้วยรอยยิ้มซึ่งถ้าเป็นฉันเองก็คงไม่กล้าเถียงหรือพูดอะไรออกไป ส่วนจีจี้ที่ได้ยินอย่างนั้นก็เดินออกไปทันทีโดยไม่ลืมที่จะส่งสสายตาไม่พอใจมาฉันด้วย
มองอะไรจ๊ะสาววววว ถ้าไม่ใช่เพราะหน้าที่ตอนนี้ฉันเองนี่แหละที่ตอกกลับไปเอง ชิ!
“ไม่พูดแรงไปเหรอ?” ฉันหันไปถามแม้จะรู้สึกสะใจนิด ๆ ก็เถอะ
“ช่างเถอะเพราะยังไงอาจารย์ก็สำคัญสุดสำหรับซอลอยู่แล้ว^_^”
“มึงอย่ามาทำเป็นจีบอาจารย์เล่น ๆ นะเว้ย! เขาโตแล้ว” เสียงของเนย์แซว
“อืม ก็กูจะจีบเล่น ๆ แต่.....”
“เอาจริงมึงจะทำไม?”
“-//////////////////-”
“โห่วววววว ไอ้เหี้ยยย!!!!”
- ผู้เขียน
