SOL – WIWAH 6: เหตุผล
1598 คำ
SOL
จ๊วบบบบบ
ผมยิ้มมุมปากเมื่อได้ยินสิ่งที่อยากได้ยินผมรู้ว่าคนหน้าผมพยายามหนีและหลีกเลี่ยงผมขนาดไหนนั่นยิ่งทำให้ผมมั่นใจว่าต้องเป็นเธอและมีเหตุผลบางอย่างแน่นอนที่เธอพยายามปฏิเสธผม
“อ่าส์ งั้นซอลก็ช่วยพี่ได้แล้วสิ อื้ม! พี่จะไม่ไหวแล้วนะ” สายตาของวิวาห์หวานเยิ้มจนผมอยากจะจับกินซะตอนนี้แต่ก็ยังทำไม่ได้
“งั้นบอกมาสิมาทำไมต้องหนีทำไม่พูดความจริงกับซอล?” ผมถามไปก็ปลดกระดุมเสื้อของเธอออกไปด้วย
“จูบหน่อย”หมับ! เธอยังไม่ยอมบอกและคว้าคอของผมให้ก้มลงไปจูบเธอและแน่นอนว่าผมไม่มีปัญหาอะไรอยากจูบก็จูบสิ
จ๊วบบบ
“พอก่อนตอบซอลได้แล้ว”
“ระเราไม่ได้อยู่ที่สถานะที่จะเปิดเผลอได้ อื้ม!! ซอลเป็นนักศึกษานะพี่เป็นอาจารย์มันไม่ดี”
“แค่อาจารย์ผู้ช่วย”
“ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ อ่าส์” วิวาห์แอ่นอกและร่างกายเมื่อเกิดความต้องการอย่างรุนแรง
“ซี๊ดดดอ่าส์มันก็ไม่สะสมควร อื้ออออ ซอลจับแรง ๆ เลย” วิวาห์ร้องบอกก่อนจะจับมือของผมให้ถูร่องนั้นผ่านกางเกงในตัวบางของเธอที่ตอนนี้มันเปียกแฉะไปหมดแล้ว
“อ๋อ ผมจะเข้าใจก็ได้”
หมับ!! พรึ่บ!!!
ผมจับวิวาห์พลิกตัวให้ขึ้นมานั่งบนตักของผมก่อนจะเอื้อมือไปหยิบบางอย่างที่หัวนอนและเอาใส่ปากตัวเอง ก่อนจะจูบวิวาห์อีกครั้ง
จ๊วบบบบ
ผมดันเม็ดเข้าไปในปากเธออีกครั้งแต่ครั้งเป็นยานอนหลับ อาการของวิวาห์ตอนนี้มันหยุดไม่ได้แล้วเพราะงั้นวิธีนี้แหละที่ดีที่สุด
หมับ!!!
“จับมันแรง ๆ ได้เลย” วิวาห์จับมือของผมไปวางที่หน้าอกของเธอก่อนจะเริ่มขย่ำมันตามอารมณ์ที่มันมากขึ้น
“เมื่อกี้เอาอะไรให้พี่อีกแล้ว?” วิวาห์ถามพร้อมเอาแขนคล้องคอของผมเอาไว้หน้าอกหน้าใจมันเลยสีตัวของผมโคตรอยากจับกินเลยแต่ผมไม่อยากเอาเปรียบเธอ...
“ขอโทษนะครับแต่ซอลไม่อยากเอาเปรียบพี่”
“หืม?”
“นั่นมันยานอนหลับครับ...ผมไม่อยากทำกับพี่ตอนที่ไม่สติขนาดนี้” ผมรู้ว่าเธอเกิดอารมณ์มากๆ เพราะยาของผมแต่ผมถามเพื่อนแล้วนะพวกมันบอกว่าเบา ๆ ไม่รุนแรงแต่อาการของวิวาห์มันไม่ใช่เลย ตอนนี้เธอไม่สามารถควบคุมสติได้ตลอดที่คร่อมผมเอาไว้เอาของเธอร่อนและส่ายเพื่อลดความอยากของเธอ
“ถ้าเป็นซอล...ไม่เป็นไรหรอกนะ”
“ขอบคุณครับแต่ซอลอยากทำครั้งแรกกับพี่ตอนที่มีสติมากกว่าเพราะงั้นวันนี้นอนนะครับ” พรึ่บ! ผมดึงวิวาห์ให้นอนซบอกของผมเมื่อเห็นว่าตาของเธอเริ่มหนักเหมือนจะหลับแล้ว
“อื้ออออ” และไม่นานเธอก็หลับคาอกของผมไป
ถามว่าผมไม่รู้สึกไม่อะไรเลยเหรอ?
อยากจะตอบว่าโคตรรู้สึกเลยคนที่ตัวเองรักกำลังทำสายตายั่วยวนร่องเอวใส่เราใครมันจะไม่รู้สึกเพียงแต่ผมอยากให้เกียรติเธอ อยากทำตอนที่เราทั้งสองเต็มใจที่ผมทำวันนี้ทำเพียงแค่ต้องการคำยืนยันว่าเธอคือเจ้าสาวของผมเท่านั้นเองแม้จะมั่นใจในตัวเองอยู่แล้วก็ตามแต่ผมก็ยังอยากฟังจากปากของเธอมากกว่าเลยต้องทำแบบนี้ไง
“ขอโทษนะครับ ซอลรักพี่นะ” ผมกอดวิวาห์ที่นอนบนตัวของแน่นก่อนจะพลิกตัวให้เธอสบายขึ้น ก่อนจะออกไปโทรหาไอ้เพื่อนเวรสักหน่อย!!!
จุ๊บ!!!
ผมจูบที่หน้าผากก่อนจะมองหน้าตาของวิวาห์ที่โคตรสวยเลยระหว่างที่ไม่มีผมมีตัวผู้ตัวไหนมาจีบเธอบ้างหรือเปล่านะ?
อ่อ ไอ้กิตนั่นไงที่วิวาห์ไปกินข้าวกับมันแค่มองจากไกล ๆ ก็รู้แล้วมีแต่คนในอ้อมกอดผมนี่แหละที่ไม่รู้เรื่องอะไร
“สวย น่ารัก เก่ง สมแล้วที่เป็นว่าที่แม่ของลูกซอล” ผมพูดกับคนไม่ได้สตินิดหน่อยก่อนจะค่อย ๆลุกออกมาและไปโทรหาเพื่อนไอ้คนที่ให้ยานั่นผมมานั่นแหละ
.
.
ตรู๊ดดดด ตรู๊ดดดดดด
(ว่าไงเพื่อนรักกกกก) เสียงกวนตีนของมันลอดออกมาอย่างไปสำนึกผิด หึหึ
“มึงเอายาเหี้ยอะไรมาให้กูไอ้เวร!!!”
(เบาดิเพื่อนน)
“เบาเหี้ยอะไร?!”
“กูบอกว่าให้เอายาเบา ๆ นี่วิวาห์กินไปไม่ถึงนาทีอาการแม่งออกแล้วเนี่ย?!” ผมด่ามันเสียงดัง
(วิวาห์??)
(วิวาห์ไหนวะ?)
“ไม่ต้องเสือก!!กูบอกว่าเอาเบา ๆ ไงไอ้เวร!!!”ผมยังไม่หยุดด่ามันแม้ผมจะอ่อนโยนกับวิวาห์ขนาดไหนแต่กับคนอื่นผมไม่อย่างแน่นอน
(เออ ๆ กูขอโทษได้ไหมละแค่หยิบผิดเอง)
“แล้วมึงไม่บอกกูเล่า”
(ก็คิดว่าไม่เป็นไรไง...)
“แล้วมันเป็นไหมละ?”
(เป็นโดนมึงด่าอยู่ไหนไอ้ซอล!!ทีกับผู้หญิงละพูดดีจังนะกับเพื่อนกับฝูงด่าเอาด่าเอา!!) มันด่าผมกลับแต่เรื่องผมต้องสลดกับคำด่าของมัน =_=
ติ๊ด!! วางสายแม่งเลยไอ้เนย์มันพูดมาก
ผมวางโทรศัพท์ก่อนจะเดินกลับห้องนอนที่มีเจ้าสาวของผมนอนหลับอยู่ ผมหยิบโทรศัพท์ของวิวาห์ออกมาก่อนจะใช้นิ้วของเธอปลดล็อกมัน
“ซอลขออนุญาตนะ” ผมถือว่าขอแล้วนะอย่าว่าซอลเลย^^
เมื่อปลดล็อกได้แล้วผมก็จัดการเมมทุกอย่างของผมให้วิวาห์ฟอลโล่ทุกอย่าง ทุกแอพพลิเคชั่นให้เธอติดตามผมและผมติดตามเธอความจริงแล้วผมให้คนของแด๊ดไปสืบเรื่องของวิวาห์มาแล้วตั้งแต่วันแรกที่เจอเพราะงั้นผมถึงมั่นใจมากขึ้นอีกไงว่าความรู้สึกของผมไม่ได้ผิดไปอย่างแน่นอน
“อื้ออออ” วิวาห์พลิกเข้าหาแผลงอกของผม
“คนอะไรตัวหอมจังเลย ฟอดดดด” ผมอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปหอมแก้มเธอ
“คนอะไรสวยจัง ฟอดดดดด” หอมแก้มอีกครั้ง
“คนอะไรเหมาะกับเป็นแม่ของลูกซอลที่สุด ฟอดดดดด”
“รักวิวาห์จังไม่เสียดายเลยที่รอมานานขนาดนี้ ฟอดดดด”
10 ปี... 10 ปีที่ผมรอวิวาห์โดยไม่สนใจผู้หญิงหน้าไหนที่เข้ามา แม้ใครจะบอกว่าผมโง่และมันอาจจะไม่คุ้มค่าก็ตามแต่ผมคิดว่าโคตรคุ้มเลยที่ได้รอเธอ
“กลับมาครั้งนี้ไม่ปล่อยไปไหนแล้วนะ...ต้องแต่งงานกับซอลนะ พี่วิวาห์ของซอล ฟอดดด”
“อื้ออออ~แก้มพี่ช้ำหมดแล้วมั้ง” เสียงอู้อี้น่าเอ็นดูของวิวาห์ทำเอาผมยิ้มออกมา
“ตื่นไวจัง^_^”
“โดนหอมแก้มขนาดนี้ใครจะนอนต่อได้” หมับ! ผมกอดเอวของเธอกอดจะดึงเข้าหาตัวเอง
“ขอโทษครับ ซอลอดใจไม่ไหว...”
“เจ้าเล่ห์นักนะ” เธอพูดก่อนจะบิดจมูกของผมเล่นดีนะของแท้
“ถ้าไม่ทำแบบนี้พี่ก็ต้องไม่ยอมรับแน่ ๆ เลย ซอลรอไม่ได้หรอก พี่อยู่ตรงหน้าแท้ ๆ แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากมองอะ”สามเดือนกับการรอและมองเธอเหมือนไม่รู้จักกันอะนะแบบนั้นทำไม่ได้ ไม่ไหวหรอก ของมันอยู่หน้าจะแกล้งไม่รู้ได้ยังไงเพราะอย่างงั้นเลยต้องทำขนาดนี้
“เด็กแสบ”
“โกรธซอลไหมครับ?” ผมซุกหน้าและจับมือของวิวาห์ขึ้นมาเล่นอย่างอ้อน ๆ
“โกรธ” เสียงเรียบนิ่งตอบออกมาทำให้ใจของผมตกไปตาตุ่มเลย
“ไม่โกรธซอลนะครับ ขอโทษแต่ที่ทำเพราะอยากให้พี่รู้ว่าซอลคิดถึงพี่นะ”
“ขี้อ้อนเกินไปแล้ววว”
“แล้วใจอ่อนไหม?”
“หึ น่ารักขนาดนี้จะไม่ใจอ่อนได้ยังไงแต่ว่าเรามีเรื่องต้องตกลงกันนะ” เหมือนจะเป็นเรื่องที่ไม่อยากจะฟังเท่าไหร่เลยแหะ
“ซอลง่วงจัง อยากนอนกอดพี่วิวาห์จังเลยยย” หมับ! ผมเปลี่ยนเรื่องก่อนจะนอนและกอดวิวาห์เอาไว้
“นอนพี่ก็จะพูด...ฟังนะ”
“ซอลอยากฟังเลยยยย”
“ไม่อยากก็ต้องฟัง...ตอนเราอยู่มหาวิทยาลัยจะสนิทกันมากไม่ได้นะ” นั่นไงว่าแล้วเชียวว่าต้องเรื่องนี้แน่ ๆ
“ไม่อยากทำตาม”
“แค่สามเดือนเองทนหน่อยนะ ๆ ซอล ฟอดดดด” เธออ้อนผมกลับบ้าง ใจสั่นไปหมดแล้วกู
“นาน”
“แค่สามเดือนเอง ถ้าพี่โดนไล่ขึ้นมาจะทำยังไง”
“ไล่ออกเดี๋ยวซอลให้แม่กับแด๊ดเปิดมหาลัยใหม่สำหรับพี่คนเดียวเลย สอนแค่ซอลพอ”
“จะบ้าหรือไงซอลลลลล นะ ๆ ไม่ได้ให้ทำเป็นไม่รู้จักสักหน่อยแค่ไม่ให้จับเนื้อจับตัวแบบนี้ ไม่ให้จูบ ไม่ให้กอด ไม่ให้...”
“แค่ได้ยินก็จะขาดใจละ เฮ้อออออ” แต่วิวาห์ขอทั้งที่จะไม่ทำได้ยังไงเดี๋ยวใครมาจีบค่อยตามไปกระทืบทีหลังแล้วกัน
- ผู้เขียน
