แต่ความเจ็บจี๊ดตรงหว่างขาก็ทำให้สาวเหนือร้องโอยออกมาพลางหยีตาด้วยความเจ็บ ก่อนที่ความทรงจำเมื่อคืนนี้จะหวนมา ดวงตากลมโตถึงกับเบิกค้าง เอื้องผึ้งหันรีหันขวาง มองหาชายที่ย่องเข้ามาลักหลับหล่อนเมื่อคืนไปทั่วบ้านแคบๆ แต่ไม่เจอ
จะเจอก็แค่หลักฐานการสมยอมให้เขาคือมุ้งสี่สายที่ถูกขว้างไปกองใกล้ๆ ประตู กับเสื่อยับยู่ยี่เปียกคาวความใคร่ของเขากับหล่อน
เขาไปแล้ว...
พออยากได้ก็มาหา เสร็จสมก็หายหน้า...
เขาคงกลับกรุงเทพไปแล้วละ ปล่อยให้หล่อนใช้ชีวิตแสนรันทดของตัวเองต่อ
แม้พูดคุยกันสักคำก็ไม่มี เจอหน้ากันแต่ละทีมีแต่จะเอาสากใหญ่ๆ ของเขามาตำถ้วยน้ำพริกอ่อนเดียงสาของหล่อน ตำเอาๆ จนหล่อนแทบจะแดดิ้นตาย
แค่คิดผิวกายก็ร้อนวูบวาบอยากได้เขาอีกแล้ว
แต่หัวใจนั้นเจ็บช้ำทุกข์ระทม และอดคิดไม่ได้ว่าร่างกายและจิตใจของหล่อนช่างสกปรกเสียเหลือเกิน
สาวน้อยลุกจากฟูกนอนของสิงห์คำด้วยความสงสัยว่าทำไมเมื่อคืนนี้พ่อกั
