รุ่นพี่จอมว็ากกับยายรุ่นน้องจอมดื้อ

บทที่ 13 แย่งผู้ชายน่าอายมาก

บทที่ 13

แย่งผู้ชายน่าอายมาก

เวลา 15.42 น.

หลังจากที่กินข้าวเที่ยงเสร็จแล้วพี่เอ็มก็พาฉันไปนั่นเล่นที่ห้องประธานสโมสรนักศึกษาคณะวิศวะ ซึ่งก็คือห้องของพี่เอ็มนั่นแหละ

โดยที่ฉันนั่งดูเขาทำงานส่วนฉันเองก็นอนเปื่อยๆ เซ็งๆ เบื่อๆ อยู่ในห้องนั้น มีพิมพ์แชทกับเพื่อนบ้างและนั่งเกยคางบนพนักเก้าอี้มองพี่เอ็มทำงานบ้าง

และการไปดูเขาทำงานนั้นทำให้ฉันรู้ว่าพี่เอ็มคือลูกชายของเจ้าของมหาลัยนี้ และเจ้าของคอนโดที่อยู่ตรงข้ามกับคอนโดของฉัน ซึ่งก็คือคอนโดที่เขาครอบครองทั้งชั้นนั่นแหละ แถมยังมีธุรกิจอื่นๆ อีกมากมาย นับว่ารวยอันดับหนึ่งของเมืองไทยเลยก็ว่าได้

ถามว่ารู้ได้ยังไงเหรอ ก็พี่กูยังไงล่ะเพราะที่โต๊ะทำงานมีป้ายชื่อของพี่เอ็ม พอกดค้นหาข้อมูลก็ขึ้นมาเพียบซึ่งทำให้ฉันรู้ว่าพี่เอ็มนี่ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ...

เวลา 16.00 น.

“เสร็จแล้วโทรหาพี่นะ” ผมบอกขณะที่เปิดประตูรถให้น้องออกมา

“ค่ะ” ฉันยิ้มเมื่อเอากระเป๋าและหนังสือมาถือไว้ และฉันเริ่มชินกับสายตาหลายคู่ที่มองมารวมทั้งเสียงซุบซิบนินทาทั้งหมดแล้ว

“พี่ไปนะ” ผมบอกแล้วเดินอ้อมรถไปนั่งฝั่งคนขับ

“ค่ะ” ฉันยืนโบกมือให้พี่เอ็มเมื่อพี่เขามองฉันผ่านกระจกรถมองข้าง และในตอนที่จะหันหลังเพื่อเดินไปยังกลุ่มของรุ่นพี่ที่นัดฉันไว้ ฉันก็ต้องหยุดลงเมื่อเสียงใสของพี่อิงฟ้าเอ่ยขึ้น

“อ้าว น้องไวน์”

“พี่อิงฟ้า จะไปไหนเหรอคะ” ฉันถาม

“พี่กำลังจะไปเอาของพี่รถน่ะ” พี่อิงฟ้าเป็นคนสวยและสดใสอยู่ตลอดเวลา แต่ขอบอกว่าเวลาที่พี่อิงฟ้าไม่ยิ้มนี่ดูเป็นคนละคนเลย ดูดุๆ เฟียสๆ

“เยอะมั้ยคะ ให้หนูไปถือช่วยมั้ย” ฉันอาสาเพราะพี่แกเดินมาคนเดียว

“ก็ดีนะ พอดีพี่จะไปเอากระเป๋าเครื่องสำอางค์น่ะ” พี่อิงฟ้าบอก

“กระเป๋าเครื่องสำอาง ?” ฉันทำหน้างง

“ใช่ หาเพื่อนพาไปก็ไม่มีสักคน ดีนะมาเจอน้องไวน์ เราไปกันเถอะใกล้เวลาเรียกรวมแล้ว” พี่อิงฟ้าว่าแล้วก็เดินนำหน้าฉันไป...

สิบหานาทีต่อมาฉันและพี่อิงฟ้าก็มาถึงรถของพี่อิงฟ้า

“เยอะขนาดนี้เลยเหรอคะ” ฉันมองของในรถของพี่อิงฟ้า

“ใช่สิจ๊ะ วันนี้มีเซอร์ไพรส์ใหญ่” พี่อิงฟ้ายิ้มแบบมีเลศนัย

และช่วงเวลาที่ฉันช่วยพี่อิงฟ้าขนของออกจากรถนั้น ฉันและพี่อิงฟาก็หันไปมองเมื่อมีเสียงเยาะเย้ยเอ่ยอยู่ข้างหลัง

“อ้าว นึกว่าใคร บังเอิญจังเลยนะ”

“พี่อัน” ฉันเรียกพี่เขา แต่ไม่จำเป็นต้องยกมือไหว้ พี่อันอยู่ในชุดนักศึกษาของมหาลัยนี้และเพื่อนของเธออีกสามคน

“นึกว่าใครที่แท้ก็อิงฟ้า แฟนราชานี่เอง” เพื่อนพี่อันพูดพร้อมเบะปากใส่พี่อิงฟ้า ซึ่งดูท่าพวกเธอจะไม่ค่อยอยากเป็นมิตรกับพี่อิงฟ้าสักเท่าไหร่ แต่เอ๊ะหรือว่ารวมถึงฉันด้วยนะที่เธอทั้งสามไม่ต้องการเป็นมิตรด้วย

“เหอะ นึกว่าใครเหมือนกันค่ะ ที่แท้ก็เปรต เอ้ย พี่อันกับพี่ปลิง เอ้ย พี่ปลานี่เอง”

คำพูดของพี่อิงฟ้าที่ตอบกลับไปอย่างปั่นๆ ทำให้ฉันอดขำไม่ได้

“หึ ! ยังปากดีเหมือนเดินนะ” เพื่อนพี่อันทำหน้าไม่สบอารมณ์

“ค่ะ ฟ้าเหมือนเดิม แล้วพี่ๆ ล่ะ ยังแรด เอ้ย ยังตั้งใจเรียนเหมือนเดิมหรือเปล่า”

“..” ฉันไม่พูดแต่ยืนอ้าปากค้างทำหน้าเลิ่กลั่กมองพี่อิงฟ้าอยู่อย่างนั้น ถามว่าสะใจไหมที่พี่อิงฟ้าโต้ตอบพวกพี่อันได้ถึงพริกถึงขิงแบบนี้ จริงๆ ฉันยอมรับว่าสะใจมาก

“แก ปากดีนักนะ” เพื่อนพี่อันทำท่าจะเดินเข้ามาหาพี่อิงฟ้า

“ไม่เอาน่าปลา วันนี้ฉันแค่อยากมาทักทายคนรู้จัก ไงจ๊ะน้องไวน์” พี่อันห้ามเพื่อนแล้วหันมาถามฉัน

“ใครเหรอ” เพื่อนพี่อันถามแล้วมองมาทางฉัน

“น้องไวน์ไง คนที่เป็นข่าวกับเอ็มน่ะ” พี่อันหันไปพูดกับเพื่อน แล้วหันมายิ้มเยาะฉัน

“นี่น่ะเหรอ แฟนใหม่เอ็ม” ผู้หญิงที่ถูกพี่อิงฟ้าปั่นพูดแล้วหันมามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ซึ่งสายตาที่มองมานั่นทำให้ฉันไม่ชอบใจเลย

“ยังไม่ใช่หรอก และก็คิดว่าไม่มีทางใช่เพราะเอ็มขี้เบื่อจะตาย จืดๆ ซื่อ ๆ อย่างนี้เอ็มก็แค่ควงเล่นๆ เท่านั้นแหละ”

“..” ฉันไม่พูดแต่เมื่อได้ยินคำพูดของพี่อันแล้ว ฉันก็ใจแป้วเลยทีเดียว

“พี่เอ็มเบื่อง่ายจะตาย พี่เอ็มหลอกแค่อยากควงเล่นๆ ชิ ขนาดคนบางคนพ่อแม่จับใส่พานไปถวายถึงหน้าบ้านพี่เอ็มยังไม่เอาเลย” ฉันมองหน้าพี่อิงฟ้า รู้สึกรักพี่เขามากที่สุดก็วันนี้แหละ พี่เขาไม่ได้ปล่อยฉันไว้กลางทางคนเดียวและพี่อิงฟ้าปกป้องฉัน

“หึ ! แล้วเธอดีนักเหรอ เกาะผู้ชายแดก” แล้วพวกพี่อันก็เบี่ยงเป้าหมายไปหาพี่อิงฟ้า แล้วมองพี่แกแบบเหยียดๆ ไม่ต่างจากที่มองฉัน

“การที่มองคนอื่นด้วยสายตาแบบนั้น แถวบ้านฟ้าเรียกว่าไม่มีมารยาท” พี่อิงฟ้าเองก็คงไม่พอใจสายตาของพวกเธอเหมือนกัน จึงพูดไปแบบนั้น

“นี่ อย่าคิดว่าตัวเองเป็นแฟนราชาแล้วฉันจะกลัวนะ”

พอได้ยินอย่างงั้นเพื่อนพี่อันคนที่ชื่อปลาก็ตวาดเสียงเขียวใส่พี่อิงฟ้าทันที

“ไม่เคยคิดที่จะใช้บารมีแฟนมาข่มใคร” พี่อิงฟ้าทำท่ากวนๆใส่พี่คนชื่อปลา

“ใครจะเชื่อเธอ เขาก็รู้กันหมดว่าเธอนะเกาะราชากิน” พี่อันส่งสายเหยียดหยันมองพี่อิงฟ้า

“สนุกเหรอคะ กับการเหยียดคนอื่นทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้มีอะไรดีไปกว่าใครเลย” ฉันที่ยืนฟังนานแล้วทนไม่ไหวจึงตอบกลับไปอย่างไม่เคยกลัว

“แก เห็นใสๆ ที่จริงก็ร้ายเหมือนกันนี่” พี่อันทำตาขวางใส่ฉัน

“ตบมั้ย จะได้จบ” พี่อิงฟ้าพูดขึ้นแล้วเดินไปหาพวกเธอทั้งสี่

“หึ ! คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าก็อย่างนี้แหละพวกแก ใช้เป็นแต่กำลัง” พี่อันพาเพื่อนๆ หัวเราะเยาะพี่อิงฟ้าและฉัน

“ถ้าไม่รู้จักฉันดีพอ อย่าพูดหมาๆ ดีกว่านะ” พี่อิงฟ้าพูดเสียงเย็น แล้วคว้ามือไปหยุมหัวกระชากผมของพี่อัน

“แก ปล่อยเพื่อนฉันเดียวนี้นะ” เพื่อนพี่อันเข้ามาผลักพี่อิงฟ้า

“ปล่อยแน่ แต่ก่อนปล่อยขอตบสักทีก่อนก็แล้วกัน” พี่อิงฟ้ากัดฟันพูด พร้อมง้างมือตบลงไปบนข้างแก้มของพี่อันเสียงดัง

เพียะ!!..

“โอ๊ยย ! อีอิงฟ้า ยืนมองมันทำไมล่ะจัดการมันสิ” พี่อันร้องกรี๊ดๆ พลางสั่งเพื่อนทั้งสองให้ไปจัดการพี่อิงฟ้า

“หมาหมู่นี่หว่า” พี่อิงฟ้าถูกเพื่อนของพี่อันจับแขนคนละข้าง แต่พี่อิงฟ้าก็แรงเยอะมากผลักเธอสองคนจนเซถอยหลัง และช่วงเวลาที่พี่อิงฟ้าจะตามไปตบเธอสองคนนั้น พี่อันก็เข้ามากระชากหัวพี่อิงฟ้าจากทางด้านหลัง

“เก่งเหรอ นี่แน่ะอีอิงฟ้า” พี่อันผลักพี่อิงฟ้าจนล้มไปนอนกองบนพื้น และพี่อันก็ขึ้นคร่อมตบตีพี่อิงฟ้าอย่างบ้าคลั่ง

เพียะ! เพียะ!..

ส่วนฉันเห็นพี่อิงฟ้าถูกทำร้ายฉันก็รีบเข้าไปช่วย ฉันจับผมของพี่อันจากทางด้านหลังกระชากอย่างแรง แล้วส่งฝ่ามือลงใบหน้าของพี่อันซ้อนกันสองที

“พี่อัน ปล่อยพี่อิงฟ้าเดี๋ยวนี้นะ”

“โอ๊ย ! นังเด็กแรด นี่แกกล้าตบหน้าฉันเหรอ”

“ถ้าพี่เข้ามา หน้าพี่แหกหมอไม่รับเย็บแน่” ฉันรีบถอดรองเท้าผ้าใบ ง้างขึ้น เมื่อเห็นพี่อันจะเข้ามาตบฉัน

“ยืนบื้ออยู่ทำไม พวกแกจัดการมันสิ” พี่อันคงจะแค้นฉันที่ถูกตบ เธอจึงหันไปสั่งเพื่อนทั้งสอง ซึ่งเธอทั้งสองกลัวฉันแหละดูออก แต่ด้วยคำสั่งของพี่อันพวกเธอจึงตรงมาหาฉัน

“คิดจะรุมเหรอ พวกเธอคิดผิดแล้ว” แต่พี่อิงฟ้าเข้ามาขวางไว้พร้อมกับยกเท้าถีบเธอทั้งสองเซไปชนพี่ปลา จึงทำให้ทั้งสามคนลมกลิ้งไปกองบนพื้น

“ว้ายย! นี่พวกเธอทำไมไม่ระวัง” พี่ปลาร้องโวยวายใหญ่เลย

และช่วงเวลาที่ฉันยิ้มเยาะอยู่นั้น ก็มีมือมากระชากที่หัวฉัน

“อีเด็กแรด เก่งมากใช่ไหม ยั่วยวนเอ็มเก่งมากใช่ไหม” พี่อันกระชากผมฉัน และฟาดฝ่ามือลงใบหน้าฉันซ้อนกันสองครั้งแล้วเหวี่ยงฉันจนล้มกลิ้งไปนอนกองบนพื้น

เพียะ! เพียะ!..

“คิดว่าตัวเองเก่งคนเดียวหรือไง” ฉันเจ็บมากแต่ก็ต้องพยุงตัวลุกขึ้น แค้นใจมากจึงกระโจนจิกผมหยุมหัวพี่อันกระชากอย่างแรง

“โอ้ยย !! อีไวน์ปล่อยกู” พี่อันร้องหวีดๆ แต่ยังสู้ เธอใช้มือที่เล็บยาวมากจิกมือของฉันที่หยุมหัวเธอออก

“ตบมาตบกลับไม่โกง” ฉันว่าพร้อมกับตบหน้าพี่อันไปสองฉาดใหญ่ๆ

“อีเด็กเลว มึงทำเพื่อนกู” แล้วเพื่อนสองคนของพี่อันก็เข้ามาจับฉันไว้

“ปล่อย !” ฉันพยายามขัดขืนและใช้เท้าถีบเพื่อนพี่อันแต่ไม่สำเร็จ

“คิดว่าเอ็มจะจริงจังกับแกเหรอ” พี่อันยิ้มเยาะเดินเข้ามาหาฉัน แล้วตบหน้าฉันซ้ายขวาหลายครั้ง

เพียะ!!!ๆ ๆ..

“จะจริงจังไม่จริงจัง อย่างน้อยพี่เอ็มก็จีบฉันไม่เหมือนพี่หรอกที่พ่อแม่ยัดเยียดให้” ฉันเจ็บมากแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะถูกเพื่อนพี่อันสองคนล็อคฉันไว้

“ปากดีนักเหรอ”

เพียะ!..พี่อันตบหน้าฉันอีกครั้ง

นั่นทำให้ฉันสติหลุด ฉันยกเท้าขึ้นแล้วกระทืบอย่างแรงไปที่เท้าของเธอทั้งสองที่จับฉันไว้

“โอ๊ย !..อีเด็กแรด นี่แกกระทืบเท้าฉันเหรอ” เพื่อนพี่อันพากันปล่อยฉันทันที

“คิดว่ากลัวเหรอ” เมื่อเป็นอิสระฉันก็กระโดดใส่พี่อัน ตบตีจิกขวนพี่อันอย่างบ้าคลั่ง

“ว้ายย!! อีไวน์ ปล่อยฉัน” พี่อันร้องหวีดๆ แล้วสู้กลับ หยุมผมของฉันจนฉันและพี่อันล้มกลิ้งลงบนพื้น ซึ่งฉันกับพี่อันผลัดกันตบและผลัดกันขึ้นคร่อม

“แฟนเก่าก็อยู่ส่วนแฟนเก่าดิวะ จะมาระรานกันทำไม” ฉันดันพี่อันแล้วกระโจนขึ้นคร่อม เหวี่ยงมือใส่หน้าพี่อันเหมือนคนบ้า

เพียะ!!ๆๆ..

“กรี๊ดดดด อีไวน์ อีบ้าปล่อยฉัน”

“อย่ามาเรียกจิกฉันอย่างนี้ ฉันไม่ชอบ” ฉันยังคร่อมพี่อัน และทุบตีเธอไปหลายฉาด บอกตามตรงว่าตอนนี้ฉันคุมสติไว้ไม่อยู่แล้ว..

“หยุด หยุด ปี๊ดดดด !!!!”

และช่วงเวลาที่ฉันจะเอารองเท้าฝาดหน้าพี่อันนั้นเสียงที่ดังขึ้นก็ทำให้ฉันดึงสติกลับคืนมา และพอหันไปมองก็เห็นว่าเป็นอาจารย์ผู้ชายและพี่ๆ ปีสอง มือของฉันที่ถือรองเท้าค้างไว้นั้นต้องลดลง และอีกข้างก็ปล่อยมือจากหัวพี่อัน

“นี่มันอะไรกัน มาตบตีกันในมหาวิทยาลัยได้ยังไงกัน” อาจารย์ฝ่ายปกครองถามและส่งสายตามองพวกฉัน

“..” ฉันไม่ตอบได้แต่ยืนงอตัวหอบหายใจเหนื่อยๆ แล้วพยุงตัวเองเดินไปหาพี่อิงฟ้าที่ถูกพี่กอหญ้าและเพื่อนอีกสองคนจับไว้

ส่วนพี่อันนั้นยังนั่งก้นจ้ำเบ้าจนเพื่อนของเธอที่ถูกฉันถีบก็รีบมาพยุงขึ้น เพราะตอนนี้กระโปรงพี่อันขาดจนเห็นโคนขาดูแทบไม่ได้

“โอเคไหมน้องไวน์” พี่อิงฟ้าถามฉัน

“ไม่เป็นไรค่ะ” ฉันบอกแต่ก็แอบยกมือกุมหน้าตัวเอง เพราะเจ็บมากตอนนี้

“ตามไปพบอาจารย์ที่ห้องปกครองตึกใหญ่เดี๋ยวนี้” อาจารย์พูดเสียงใหญ่น่ากลัว แล้วเดินออกไปอย่างไม่สบอารมณ์

“ฉันไม่ปล่อยพวกแกไว้แน่” พี่อันชี้หน้าฉันกับพี่อิงฟ้า

“ฉันกลัวพวกเธอตายล่ะ” พี่อิงฟ้าสวนกลับ เพราะดูแล้วพี่อิงฟ้าไม่กลัวอย่างที่พูด

“งานนี้ราชาก็ช่วยแกไม่ได้หรอก” พี่อันยิ้มเยาะ

“ไม่จำเป็นต้องถึงมือเขาหรอก” พี่อิงฟ้าเบะปากใส่พี่อัน

“จะสู้กับฉันน่ะยากหน่อยนะ” พี่อันมองฉันอย่างเหยียดๆ แล้วถูกเพื่อนๆทั้งสามพยุงพาเดินออกไป

“เชอะ สภาพดูไม่จืดยังมีหน้ามาขู่อีก” พี่กอหญ้ามองตามหลังของพวกพี่อัน

ใช่! สภาพของพี่อันและเพื่อนของเขาดูไม่ได้เลย ขอบอกว่าถึงฝั่งฉันจะถูกรุม แต่ฝั่งนั้นเละกว่าฉันสองคนเยอะสภาพแต่ล่ะคนนี่ดูไม่จืดเลยสักนิด

“มึงไม่เป็นไรนะ” พี่เฟสถามพี่อิงฟ้า

“ไม่เป็นไร สบายมาก” พี่อิงฟ้าบอก แต่ฉันมองพี่อิงฟ้าแล้ว ดูพี่เขาคงเจ็บน่าดู

“ไหวมั้ยน้องไวน์” พี่อิงฟ้าหันมาถามฉัน

“หนูไหวค่ะ” ฉันยิ้มให้พี่ๆ

“ไหวแน่นะ” พี่เฟสหันมาถามฉัน

“ค่ะ” ฉันพยักหน้ารับแล้วเดินตามพวกพี่อิงฟ้าไป และระหว่างทางที่เดินนั้นก็มีคนมองมาอย่างสนใจ ซึ่งต้องบอกว่าปกติก็เป็นจุดสนใจอยู่แล้วตอนนี้ยิ่งหนักเข้าไปอีก

และก็มีเสียงกระซิบกระซาบนินทาพวกเรา..

“ดูสิ คงคิดว่าตัวเองเป็นแฟนราชากับเอ็มสินะ ถึงได้กร่างตบใครไปทั่ว”

“ก็สมควรนี่นา ฉันล่ะหมั่นไส้ยัยสองคนนี้”

“อ่อยผู้ชาย ตบตีในมหาลัย น่าอายว่ะ”

“ฉันว่าไม่รอดแน่ มีเรื่องกับพี่อันอันใครก็รู้ว่าพ่อเธอเป็นใคร”

“งานนี้พี่เอ็มกับพี่ราชาก็ช่วยไม่ได้หรอก”

“ฉันจะคอยดู คิกก”

“มองเหี้ยอะไรกัน ไม่เคยเห็นคนถูกหมารุมกัดมาเหรอ ขอบอกไว้ก่อนนะ ถ้าจะพูดอะไรที่มันไม่สร้างสรรค์ก็เก็บปากไว้กินข้าวดีกว่า” สงสัยพี่อิงฟ้าทนฟังพวกชอบนินทาไม่ได้ จึงตะโกนด่ากลับ จนพวกนั้นเงียบและรีบหลบหน้าหลบตาพี่อิงฟ้า…