EPISODE 03(2)
766 คำ
เห็นท่าทีตกใจของจาริญญาแล้วเพื่อนสาวคนสนิทอย่างเนสก็อดเป็นห่วงไม่ได้ รู้ว่าความจริงมันเจ็บปวด แต่เนสก็ต้องพูด เพื่อนจะได้ไม่โดนหลอกต่อไป คนอย่างเจี๋ยควรเจอคนที่ดี ไม่ใช่พี่ชายชั่ว ๆ ของเนส “ร้องไห้ได้นะเจี๋ย เนสขอโทษ เนสไม่รู้เลย ไม่เคยรู้เลยว่าว่าเจี๋ยกับพี่นิก…”
“เนส…รู้ได้ไง” ช้อนตามองเพื่อนด้วยความตกใจมากกว่าเดิม อยากรู้ว่าเนสรู้เรื่องพี่นิกกับพี่พลอยใสได้ยังไง แล้วที่เนสพูดมามันคือเรื่องจริงไหม
“พี่นิกเมาแล้วมันพูดระบายกับเพื่อนน่ะ” ความจริงเนสรู้มากกว่าที่เจี๋ยรู้อีก เนสถึงอยากให้เจี๋ยตาสว่างได้แล้ว คนแบบพี่นิกไม่เหมาะสมกับผู้หญิงแสนดีแบบเจี๋ย พี่นิกมันเลว พี่นิกมันชั่ว
“งั้นที่ชวนเรามาก็เพราะอยากให้เราเห็นเหรอ”
“อืม เนสไม่อยากให้เจี๋ยโดนหลอก ขอโทษนะที่ต้องใช้วิธีนี้ เนสคิดวิธีอื่นไม่ออกแล้วจริง ๆ”
“ขอโทษทำไม เนสไม่ได้ผิดอะไรเลย เจี๋ยทำตัวเองทั้งนั้น เจี๋ยโง่เอง เจี๋ยทำตัวเอง” เจี๋ยยิ้ม ยิ้มทั้งน้ำตา เจ็บปวดจนไม่รู้ว่าควรจะร้องหรือหัวเราะให้กับความโง่ดี ทำไมเธอถึงได้โง่ขนาดนี้
“เจี๋ยพร้อมจะ…”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก…
“แป๊บนะเจี๋ย” เนสลูบผมเพื่อนก่อนจะเดินมาที่ประตู เมื่อเห็นว่าเป็นพี่ชายจึงถามห้วน ๆ ตามประสาพี่น้องที่ไม่ลงรอยกันมานานทั้งตอนนี้เนสยังโกรธที่พี่ชายทำเลวกับเพื่อนรักของเธอด้วย “มีไร”
“ขอคุยกับเจี๋ยหน่อย” เพราะความเมาทำให้นึกขึ้นมาได้ว่าบางเรื่องมันควรจบเขาถึงได้ขึ้นมาเพื่อเคลียร์และจบเรื่องทั้งหมดตามที่กานต์ต้องการ ความจริงมันควรจะจบตั้งนานแล้วเป็นเขาที่ยื้อมานานขนาดนี้เพราะเหตุผลอะไรเขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน
“เจี๋ยจะคุยไหม” เนสหันมาถามความสมัครใจของเพื่อนรัก ถ้าเจี๋ยไม่พร้อมคุยเนสก็จะปกป้องเพื่อนอย่างสุดกำลัง
“อืม เอาสิ” เจี๋ยยอมคุยเพราะคิดว่ามาถึงขนาดนี้แล้ว อยากรู้เหมือนกันเขาจะพูดอะไร จะมีความจริงออกจากปากเขาไหมหรือจะโกหกกันต่อไปเรื่อย ๆ
“จะคุยสองคน” ณภัทรบอกน้องสาวแล้วแทรกตัวเข้ามาในห้อง เนสกระฟัดกระเฟียดแล้วเดินออกไป ภายในห้องจึงเหลือแค่คนสองคน “ทำไมมาที่นี่”
“เนสให้มาช่วยเก็บห้องค่ะ เนสรู้เรื่องของเราแล้วเหรอคะ” เจี๋ยรีบเช็ดน้ำตาแล้วยิ้มให้พี่นิก เจี๋ยยังคงรับบทคนโง่ที่พี่นิกยื่นให้เพราะคำว่ารักคำเดียว
“…” ใจมันกระตุกวูบเมื่อเห็นว่าผู้หญิงตรงหน้าร้องไห้เสียใจเพราะเขาเป็นต้นเหตุ เขาคาดเดาว่าเธอคงจะรู้เรื่องแล้ว แต่ไม่รู้ว่าเธอรู้เรื่องไหนบ้าง
“แบบนี้ก็ไม่ต้องเป็นความลับแล้วใช่ไหมคะ”
“อืม”
“เจี๋ยเอาของขวัญวันครบรอบสามปีมาให้พี่นิกด้วยนะคะ พี่นิกไม่ว่าง เจี๋ยก็เลยเอาติดมือมาด้วย ตอนแรกกะว่าจะแอบเอาไปวางไว้ที่ห้องพี่นิกค่ะ” เธอพยายามฝืนยิ้ม พยายามจะไม่นึกถึงเรื่องน่าเศร้า เลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องคุย หยิบกล่องนาฬิกาข้อมือของแบรนด์ดังออกมาจากกระเป๋าสะพายแล้วยื่นให้คนที่เธอรักสุดหัวใจ
“สามปีแล้วเนอะ เร็วดี” เขารับมันไป แต่ไม่ได้ใส่ใจของในมือ ในตอนนี้เขาอยากจบเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่อยากเห็นแววตาแบบนี้ของผู้หญิงตรงหน้า เห็นแล้วเขารู้สึกหายใจไม่สะดวก
“ค่ะ สามปีแล้ว ปีหน้าพี่นิกห้ามลืมวันครบรอบของเรานะคะ ไม่งั้นเจี๋ยจะโกรธจริง ๆ ด้วย”
“...” ณภัทรฟังแล้วก็พลันขำออกมาเสียงดัง ไม่คิดว่าจะมีคนโง่เขลาเพราะรักได้ขนาดนี้
“เรายังเป็นแฟนกันไหมพี่นิก ทำไมพี่นิกทำกับเจี๋ยแบบนี้ ทำไมเรื่องของเราถึงเป็นแบบนี้ พี่นิกรักเจี๋ยบ้างไหมคะ”
ก็พยายามเข้มแข็งแล้วแต่พอเห็นหน้าพี่นิก เจี๋ยก็เจ็บกับเรื่องที่เขาทำลับหลังเธอทุกอย่าง ปากบอกว่าเจี๋ยสำคัญที่จริงแล้วเจี๋ยไม่ได้สำคัญอะไรเลย คนที่พี่นิกรักคือพี่พลอยคนเดียว ไม่เคยมีเจี๋ยในใจพี่นิกเลยหรือไง สามปีเลยนะ สามปีที่เราคบกันมันไม่มีค่าอะไรเลยเหรอ แต่ทำไมสำหรับเจี๋ยมันมีค่ามากนักล่ะ หัวใจพี่นิกทำด้วยอะไร
- ผู้เขียน
