PLEASE โปรดรักกันอีกครั้ง

“พี่นิก” “อืม” “แม่กับพ่ออยากให้พลอยแต่งงานแล้วนะ” “แล้วพลอยอยากแต่งไหม” “พลอยก็อยากแต่งสิ ครั้งหนึ่งในชีวิตเลยนะพี่ เพื่อนก็ทยอยมีครอบครัวกันแล้ว ดูสไปรท์ดิ ลูกทั้งสองคนของไปรท์น่ารักมากเลยนะ ถ้าเรา...” “คือพี่พูดตามตรงนะพลอย พี่ยังไม่อยากแต่ง พี่ยังอยากอยู่แบบนี้ไปก่อน พี่ว่าเราพักเรื่องนี้ไปก่อนได้ไหม” “ถ้าพี่นิกไม่อยากแต่งเราคงต้องเลิกกันนะ พลอยก็ขอพูดตรง ๆ เหมือนกัน พ่อพลอยเขาก็แนะนำลูกชายเพื่อนให้พลอยได้รู้จักไว้บ้างแล้ว” “บอกพี่แบบนี้หมายความว่าพลอยชอบเขาเหรอ” “มันไม่ได้อยู่ที่พลอยชอบเขาไหม ประเด็นคือเขาพร้อมที่จะแต่งงานตามที่ผู้ใหญ่ต้องการ เขาพร้อมจะดูแลพลอย พ่อแม่พลอยก็อยากให้พลอยมีครอบครัว พี่นิกก็รู้ว่าพลอยเป็นลูกสาวคนเดียวของพ่อ พ่อเขาอยากเห็นพลอยเป็นฝั่งเป็นฝา พ่ออยากอุ้มลูกของพลอย ถ้าพี่นิกให้พลอยไม่ได้ ถ้างั้นเราสองคนจบกันนะ พี่เข้าใจพลอยใช่ไหม” “...อืม พี่ตามใจพลอย เอาที่พลอยทำแล้วมีความสุขเลย เพราะพี่ยังไม่พร้อมจะมีครอบครัวจริง ๆ” “ที่มันง่ายแบบนี้เพราะพี่นิกไม่เคยรักพลอยใช่ไหมคะ” พลอยใสมองคนรักด้วยสายตาผิดหวัง “มันไม่เกี่ยวว่าพี่จะรักหรือไม่รัก ในเมื่อพลอยตัดสินใจมาแล้ว พลอยไม่จำเป็นต้องตัดพ้อใส่พี่” เขาเองก็เจ็บไหม แค่ยังไม่พร้อมแต่งงานเธอถึงขั้นจะเลิกกับเขาแล้วไปแต่งงานกับคนอื่น ในเมื่อเธอเจอคนที่ให้ในสิ่งที่เธอต้องการได้ เขาก็ไม่คิดจะขวางทางเธอ จะบอกว่าเขาเห็นแก่ตัวก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ทว่าคนไม่พร้อมแต่ง ฝืนแต่งไปจะมีความสุขได้ยังไง “พลอยผิดหวังกับคำตอบพี่มากเลยนะ” ครืด ครืด ครืด พรึบ! ชายหนุ่มดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงนอนด้วยความตกใจ เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นตามร่างกาย หัวใจเต้นแรงกว่าปกติเพียงเพราะฝันถึงเรื่องเก่าในอดีต เรื่องราวที่ทุกวันนี้เขายังนึกเสียดายที่ปล่อยให้เรื่องทุกอย่างจบลงที่ตรงนั้น วันนั้นเขาไม่น่าปล่อยมือเธอ ไม่น่าปล่อยให้เธอเป็นของคนอื่น แต่เสียดายในวันที่ทุกอย่างไม่ใช่ของเขาอีกแล้วมันจะได้อะไร รู้สึกตัวในตอนนี้ก็กลับไปเป็นแบบเดิมไม่ได้แล้ว ครืด ครืด... “เออ” โทรย้ำอยู่ได้ (ทำไรอยู่วะ รับโคตรช้า) “ว่าวอยู่” ใครจะพูดว่าเขาหลับกลางวันแล้วฝันถึงอดีตเลวร้าย นี่ไอ้นิกเว้ย ไอ้นิกที่ไม่มีทางเสียฟอร์มเด็ดขาด (ว่าวเพื่อ เดี๋ยวก็ได้ปล่อยแล้ว) “เออ กูได้แล้วกัน” (เออ ๆ กูรออยู่) “อืม อาบน้ำแป๊บ เดี๋ยวไป” ชายหนุ่มวางสายจากหนึ่งในเพื่อนสนิทแล้วลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ชื่อของเขาคือ ‘ณภัทร’ หรือ ‘นิก’ เขามีน้องสาวหนึ่งคน ทั้งคู่ไม่ค่อยลงรอยกันนัก ส่วนใหญ่นิกจะใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อน ไม่ค่อยกลับบ้าน อยากไปไหน ทำอะไรก็ทำ ไม่สนน้องสาวเพียงคนเดียว เพราะแม่เสียตอนที่คลอดน้องสาวทำให้นิกแอบโทษน้องมาตลอด ทั้งที่เขาก็รู้ดีว่าน้องไม่ได้ผิดอะไร พ่อก็จากไปด้วยโรคร้ายตอนนิกอายุสิบสี่ปี หลังจากนั้นป้าทองเป็นคนเลี้ยงดูเขาและน้องสาว พ่อจากไปในช่วงที่นิกกำลังเป็นวัยรุ่นทำให้นิกยึดเพื่อนเป็นแรงเหนี่ยวรั้งชีวิต เขาติดเพื่อนมาก ชีวิตส่วนใหญ่ของเขายกให้เพื่อนเป็นที่หนึ่ง น้องสาวที่ห่างกันหลายปีทำให้ทั้งคู่ห่างเหิน ต่างคนต่างใช้ชีวิตของตัวเอง ความผูกพันพี่น้องไม่ได้ผูกพันหนาแน่นแบบพี่น้องคนอื่น ๆ พ่อเขาทิ้งโรงงานเฟอร์นิเจอร์ไว้ให้สานต่อ นิกยึดอาชีพนี้เลี้ยงครอบครัวโดยมีป้าทองคอยดูแลทุกอย่างให้มาตลอด และเนื่องจากป้าทองสงสารหลานจึงตามใจหลานมาตลอด อยากจะทำอะไรก็ปล่อยให้หลานทำให้เต็มที่ ไม่เคยคิดจะต่อว่าสักครั้ง เบาใจหน่อยที่หลานชายไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด ทว่าก็หนักใจที่หลานชายมีผู้หญิงแวะเวียนไม่ซ้ำหน้า