“จะเป็นไปได้ยังไงคะ แฟนพี่นิกเธอ…”
“ใช่ สามปีผ่านมาแล้วพี่ก็เพิ่งรู้วันนี้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ ที่ผ่านมาพี่คิดมาตลอดว่าเธอไม่บนโลกนี้อยู่แล้ว”
“…”
“ที่เจี๋ยถามพี่ว่าเรารู้จักกันไหม เจี๋ยได้ลืมพี่ไหม คำตอบของพี่คือ... ลืมนะ เจี๋ยลืมพี่ ลืมผู้ชายที่มันเคยใจร้ายกับเจี๋ย พี่คงใจร้ายกับเจี๋ยมาก เจี๋ยถึงได้ลืมพี่”
“…”
“พี่คิดถึงเจี๋ยนะ คิดถึงเจี๋ยมาก สามปีที่เข้าใจว่าเจี๋ยไม่อยู่บนโลกนี้แล้วโคตรทรมานเลย มาวันนี้พี่เห็นเจี๋ยพี่ทั้งดีใจทั้งตกใจ ขอบคุณนะที่ยังมีชีวิตอยู่”
ณภัทรปล่อยผ้าห่มแล้วขยับตัวเข้าใกล้เธอมากกว่าเดิม เอื้อมมือสัมผัสที่แก้มเนียนใส ใบหน้าหล่อค่อย ๆ โน้มเข้าหา ริมฝีปากแนบกลีบปากบางอย่างช้า ๆ ด้วยกลัวว่าเธอจะปฏิเสธการกระทำของเขา
ทว่าครูสาวไม่ได้ปฏิเสธ ปล่อยให้เขาสัมผัสร่างกายของเธอตามที่เขาต้องการ คงเพราะฝนที่ตกหนัก ไฟที่ดับมืด บรรยากาศจึงเป็นใจ จากลิ้มรสจูบจากโพรงปาก ดวงตาส
