นายใหญ่เลี้ยงเด็ก (Mafia west valor)

ลูอีส อาร์โนลด์ ลูกครึ่งไทย-อเมริกันนายใหญ่แห่ง west valor อายุ 27ปี หัวหน้าแก๊งที่มีอิทธิพลในวงการมาเฟีย เจ้าของบ่อนกาสิโนที่ใหญ่ที่สุด คุณพ่อเสียชีวิตเมื่อ 7 ปีที่แล้ว ชายหนุ่มจึงจำเป็นต้องขึ้นรับตำแหน่งตั้งแต่อายุ 20 ปี เขายังคงมีความหวังที่จะตามล่าเพื่อนทรยศที่ยิงพ่อของเขาอย่างไม่ลดละเพื่อนำมาลงโทษให้ได้ และลูอีสสาบานว่าจะฆ่ามันด้วยมือของเขาเอง "ขอบคุณนะคะที่เอ็นดูหนู" "ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะทิ้งเธอไว้ในป่าปล่อยให้เสือมันกินตายไปซะ ผู้หญิงน่ารำคาญ..." เวียงพิงค์ พรรณณิชา วรวงค์ อายุ 17ปี สาวน้อยบ้านป่าที่ชายหนุ่มบังเอิญไปเจอ และด้วยสถานการณ์ที่บีบบังคับ ทำให้เขาต้องอุ้มเธอกลับมาด้วย "ถ้าฉันปล่อยยัยเด็กนี่ทิ้งไว้ที่นี่ จะดูเป็นคนใจร้ายมั้ย" "ถ้าปล่อยทิ้งไว้ที่นี่ ไม่รอดแน่ครับ" ... "คุณจะส่งหนูเรียนเหรอคะ" "ใช่... แต่เธอต้องทำตัวให้น่ารักหน่อย ฉันไม่ชอบเด็กดื้อมันน่ารำคาญ" สปอยเนื้อหา... "นายใหญ่จะเอายังไงกับเด็กคนนี้ครับ" "ถ้าฉันปล่อยทิ้งไว้ที่นี่เด็กจะอยู่ได้ไหม" ชายหนุ่มเอ่ยถามตามตรงเขาไม่ใช่คนดีอะไรนักหนาหรอกจะให้ไปช่วยเหลือทุกคนมันเป็นไปไม่ได้ "ผมว่าไม่น่ารอดนะครับแล้วตอนนี้ไม่รู้ว่าไอ้พวกนั้นจะย้อนกลับมาอีกหรือเปล่าถ้านายใหญ่ไม่พาเธอกลับไปด้วยอาจจะได้รับอันตรายได้" ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ ทำไมเขาจะต้องพาเด็กคนนี้กลับไปเป็นภาระให้ตัวเองด้วยปกติดูแลลูกน้องเป็นร้อยคนพันคนก็เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว แต่อย่างน้อยลูกน้องของเขาดูแลตัวเองได้เพราะว่าต่อสู้กันเก่งมากไม่มีใครกล้ามารังแกหรอก แต่กับเด็กคนนี้คิดดูแล้วอายุไม่น่าจะถึง 18 แถมยังดูพูดไม่รู้เรื่องด้วยแล้วเขาจะพาไปเป็นภาระทำไม "ก็ช่างสิไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย" พูดจบเขาก็กลับหลังหันพาตัวเองจะเดินออกไปจากตรงนั้น เสียงร้องไห้ของเด็กสาวทำให้ชายหนุ่มถึงกับก้าวขาไม่ออก หลับตาลงก่อนจะพ่นลมหายใจอุ่นร้อนออกมา "ภาระชิบหาย แม่งเอ๊ย" ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะหันหลังกลับไปหาเด็กสาวดึงตัวเธอให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะลากออกไปจากตรงนั้นทันที "ปล่อยหนูนะ อย่ามายุ่งกับหนู ฮึก...! จะอยู่กับแม่" "แม่เธอตายไปแล้วจะไปอยู่ด้วยได้ยังไง หรือว่าเธอจะฆ่าตัวตายตามไปล่ะ" สกิลปากของเขายังคงเก่งตามสไตล์ พูดจาไม่ค่อยรักษาน้ำใจใครและนี่เป็นข้อเสียของผู้ชายแบบเขา เด็กสาวกลับหลังหันมองไปยังร่างที่ไร้วิญญาณของคุณแม่ร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสารสำหรับผู้ที่มองเห็น ริชาร์ดรู้สึกสงสารหญิงสาวจับใจแต่เขาเป็นลูกน้องของนายใหญ่ไม่สามารถออกคำสั่งอะไรกับเขาได้ และการที่เขาจะพาเด็กคนนึงไปดูแลนายใหญ่แห่ง west valor ต้องเป็นคนตัดสินใจเอง "แม่หนูยังไม่ตายหนูต้องพาแม่ไปหาหมอก่อนให้คุณหมอรักษา" "รักษาบ้าอะไร...! แม่เธอไม่หายใจแล้ว" "แม่หนูยังไม่ตาย คุณโกหก" เด็กสาวร้องไห้โวยวายออกมาอย่างไม่อายใครพยายามจะวิ่งกลับไปหาร่างไร้วิญญาณของคุณแม่ ชายหนุ่มใบหน้าหงุดหงิดฉายแววชัดเจนอุ้มหญิงสาวขึ้นพาดบ่าก่อนจะพาเดินออกไปจากตรงนั้นทันที "กรี๊ดดดด ปล่อยหนูนะคนบ้า" "เธอนี่มันเป็นตัวภาระของจริง ไม่รู้ว่าชีวิตทำกรรมทำเวรอะไรมาถึงโคตรซวยได้มาเจอเธอในสภาพนี้ จะไม่ดูดำดูดีก็กระไรอยู่ เดี๋ยวลูกน้องคนอื่นก็จะว่าฉันใจร้าย พวกมันจะไม่เคารพฉันเอาได้" "ฮือ...! งั้นก็ปล่อยหนูสิปล่อยหนูไปตามยถากรรม ปล่อยให้หนูอยู่ในป่าตัวคนเดียวให้โดนเสือกัดตายไปเลยคุณจะได้ไม่ต้องเอาหนูไปเป็นภาระ ปล่อยนะ...!" เสียงเล็กเอ่ยประชดประชันชายหนุ่ม ในตอนนี้เธอกำลังเสียใจที่แม่ของตัวเองไม่มีชีวิตอยู่แล้วแทนที่เขาจะปลอบโยนกับพูดจากระแทกแดกดันทำลายความรู้สึก ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ปากเสียชะมัดเลย "ให้เสือในป่ากินตายมันจะไปมีประโยชน์อะไรล่ะ สู้ให้เธอไปทำประโยชน์ให้ฉันดีกว่า" "ทำประโยชน์อะไรคะ" "ไปเลี้ยงลูกๆของฉันไง ไม่ต้องทำอะไรเยอะหรอกแค่ป้อนข้าวป้อนน้ำ อาบน้ำแปรงฟันทำแค่นี้ก็พอแล้วฉันจะส่งเสียเธอเรียนให้จบ ให้ที่พักอาศัยถือว่าแลกเปลี่ยนกัน" หญิงสาวนิ่งเงียบอย่างคิดไม่ตกจากที่เธอฟังผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาและดูเหมือนว่าเขาจะเป็นผู้มีอิทธิพลคนหนึ่งและมีลูกน้องติดตามค่อนข้างเยอะ "แล้วลูกคุณมันแปรงฟันเองไม่ได้หรือไงทำไมต้องไปแปรงให้" "เสือมันไม่มีมือจะแปรงฟันเองได้ยังไง" ชายหนุ่มเอ่ยออกมาเสียงเรียบลูก ๆที่เขาพูดถึงก็คือเสือที่เขาเลี้ยงไว้ดูเล่นมีหลายตัวด้วยนะน่ารักน่าชังสุด ๆ "อะไรนะคะให้หนูไปเลี้ยงเสือเหรอ ไม่นะหนูไม่ไปปล่อยหนู กรี๊ด...!" นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเฉพาะ... 18+ สมจริงบ้างไม่สมจริงบ้าง ขอความกรุณาแยกแยะด้วยนะคะ หากผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ล่วงหน้าค่ะ และขอความกรุณาไม่นำนิยายไปคัดลอกหรือดัดแปลงเด็ดขาด หากพบเห็นจะดำเนินคดีทันทีไม่มีเจรจาหรือขอโทษขอโผยใดๆ ฝากกดติดตามไรท์ด้วยนะคะเพื่อไม่ให้พลาดการแจ้งเตือน ติดต่อได้ที่เพจ fortune Author / Facebook