#วันที่ 3/1
1016 คำ
#วันที่ 3
ดูเหมือนว่าวันนี้ บอดี้การ์ดของท่านชีคจะเปลี่ยนหน้าไปอีกชุดแล้ว และดูเหมือนว่าพวกเขาจะถ่ายทอดข้อมูลให้กับการ์ดด้วยกันได้รับรู้ เพราะเพียงแค่เธอเดินมาถึง พวกเขาก็แทบจะเปิดประตูรอท่า พวกการ์ดแจ้งว่าท่านชีคยังไม่ตื่น และสั่งไว้ว่าหากเธอมาให้ช่วยดูดฝุ่นห้องด้านนอกก่อน แล้วให้ช่วยเตรียมอาหารเช้าให้ด้วยตอนแปดโมง
เธอเอะใจที่ท่านชีคตื่นสายขนาดนี้ แต่พอเริ่มการดูดฝุ่นในห้องด้านนอกไปได้สักพัก สิ่งที่เธอสงสัยก็ถูกไขให้กระจ่าง
“ฉันขอกาแฟสักแก้วสิ สั่งเธอได้ใช่ไหม”
สตรีร่างสูงโปร่งราวกับนางแบบ โครงหน้าไม่บอกก็รู้ว่าเป็นลูกครึ่ง อาจจะฝรั่งเศสหรืออังกฤษ แต่ที่แน่ๆ หล่อนพูดภาษาไทยได้ หล่อนอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ และกำลังพาหน้าอกหน้าใจอวบอึ๋มเดินออกมาจากห้องนอนของชีคอลัญ กลิ่นหอมของครีมอาบน้ำยังกรุ่นไปทั่วห้องเมื่อหล่อนเดินออกมานั่งที่โซฟา
“ค่ะ รับอาหารเช้าเลยไหมคะ”
“โอ...ไม่ดีกว่า ขอแค่กาแฟ ฉันไดเอ็ตน่ะ”
หล่อนว่าแล้วนั่งเอนหลังอย่างสบายอารมณ์ ปราณัฐวางเครื่องดูดฝุ่นไว้ชั่วครู่ เพื่อมากดโทรศัพท์สั่งกาแฟให้ผู้หญิงของท่านชีค สั่งไปก็หน้าหงิกหน้างอไปโดยไม่รู้สาเหตุ พอสั่งเสร็จก็หันมาดูดฝุ่นต่อ แต่คราวนี้เพิ่มแรงดูดจนเครื่องดูดฝุ่นมันครางเสียงดังรบกวนคนที่นั่งอยู่โซฟา แม่สาวทรงโตหน้างอหงิกในทันที
“นี่หล่อน เบาเสียงหน่อยสิน่ารำคาญ”
“ค่ะ” ปราณัฐตอบตามมารยาท แต่ก็ยอมเบาเสียงเครื่องดูดฝุ่นลงแต่โดยดี ความจริงถ้าชีคให้พนักงานมาทำความสะอาดตามเวลา ก็คงไม่ต้องให้เธอมาเกะกะวุ่นวายในห้องอย่างนี้
“เธอเป็นเมดเหรอ”
“ทำนองนั้นมั้งคะ” ตอบออกไปทั้งที่ป้ายบนอกเสื้อมีตำแหน่งสูงกว่านั้น แต่ในเวลานี้ เวลาที่ท่านชีคสั่งให้เธอเป็นเมด เธอก็จะเป็น
“ถ้าท่านชีคตื่นแล้วเธอค่อยเข้าไปทำความสะอาดในห้องแล้วกัน แต่ว่า...หนักหน่อยนะ เมื่อคืนฉันกับท่านชีคเราแบบว่าสนุกสุดเหวี่ยงกันมากเลย”
คราวนี้ปราณัฐต้องปิดการทำงานของเครื่องดูดฝุ่นเพื่อจะได้ฟังผู้หญิงของชีคพล่ามสิ่งอันไร้สาระให้ฟัง เธอหยิบไม้ขนไก่มาปัดโน่นนี่นั่นไปเรื่อยๆ หูก็ยังได้ยินแม่สาวทรงโตคุยโวโอ้อวดไม่หยุด คงจะภูมิใจกระมังที่โดนท่านชีคเสียบ เอ๊ย! โดนชีคเรียกใช้งาน โอ๊ย...น่าอิจฉา!
“คุณเป็นคนรักของท่านชีคหรือคะ”
นางมารร้ายปราณัฐเริ่มสำแดงเดช เธอถามแม่สาวทรงโตในเรื่องที่เจ้าหล่อนคงไม่มีวันได้เป็น แน่นอนว่าหล่อนหน้าเจื่อน แต่เรื่องกลบเกลื่อนหล่อนก็ทำได้ดี
“ก็ทำนอนนั้น เพราะเมื่อคืนเขาก็เรียกฉันว่าที่รักไม่หยุดปากเลย” บอกแล้วยิ้มอย่างภูมิใจ เมื่อพนักงานนำกาแฟเข้ามาเสิร์ฟ เจ้าหล่อนก็นั่งดื่มด้วยมาดนางพญาราวกับว่าเป็นเจ้าของห้อง
“อะแฮ่ม! พวกเจ้าคุยอะไรกันอยู่หรือ น่าสนุกดีนะ”
ชีคอลัญในชุดคลุมอาบน้ำ เดินออกมาจากห้องนอน เขาจะไม่ออกมาหรอกหากไม่ได้ยินเสียงเครื่องดูดฝุ่น
“ตื่นแล้วหรือคะ เอ็มม่าว่าจะปลุก แต่เห็นคุณหมดแรง เอ็มม่าก็เลยเปลี่ยนใจ” เอ็มม่าใจเอ่ยให้คนฟังรู้ว่าเมื่อคืนพวกเธอทำอะไรบางอย่าง อยากอวดนั่นแหละ
อลัญหันไปมองปราณัฐก็เห็นวงหน้างามเรียบเฉยเกินจะกล่าว หล่อนยังตั้งหน้าตั้งตาปัดฝุ่นที่แจกันใบหนึ่งทั้งที่มันสะอาดเงาวับ
“ขอบใจเจ้ามากเอ็มม่า สำหรับความรื่นเริงที่เจ้ามอบให้เราเมื่อคืนนี้ เอาละ เราขอเวลาส่วนตัว เราว่าเจ้าควรไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวการ์ดของเราจะไปส่งเจ้ายังที่ที่เจ้าต้องการ”
เอ็มม่าหน้าหงิกในนาทีนั้น ก็ยังไม่อยากไปนี่นา ก็ท่านชีคน่ะ ลีลารักใช่ย่อยเสียเมื่อไหร่ ขออยู่ต่ออีกสักคืนเถอะ ได้โปรด...
“แต่ว่าเอ็มม่ายังอยากรับใช้ท่านชีคนี่คะ”
ชีคอลัญส่ายหน้า ยิ้มอ่อนให้สาวเจ้าราวกับจะบอกเป็นนัยว่าไม่ดีกระมัง
“เรามีของขวัญเล็กน้อยให้เจ้า วางอยู่หัวเตียง เจ้าหยิบไปได้เลย”
“แต่ว่า...”
“ไปเถอะ หากเจ้าชักช้าเราอาจจะเปลี่ยนใจ แล้วเจ้าจะไม่ได้อะไรเลย”
เมื่อถูกสั่ง เอ็มม่าก็ได้แต่เดินหน้างอหงิกเข้าห้องไป
ชีคอลัญได้โอกาสอยู่กับผู้จัดการโรงแรมคนสวย แค่เห็นหน้า แค่ได้ยินเสียง หัวใจเขาก็เต้นแรงแปลกๆ
“เจ้าเป็นอะไร ไม่ค่อยพูดค่อยจา”
“ฉันเป็นผู้จัดการโรงแรมค่ะ และตอนนี้ก็ลดฐานะตัวเองมาเป็นพนักงานทำความสะอาดให้คุณ” เธอตอบ แอบประชดเขาน้อยๆ
“เรานึกว่าเจ้าเต็มใจซะอีก”
“เต็มใจค่ะ แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันต้องมารับใช้ผู้หญิงของคุณด้วยนี่คะ”
ว่าแล้วตั้งท่าจะเดินหนี แต่คุณชีคตัวดีขวางไว้ แถมยังเดินหน้ามาให้ปราณัฐต้องก้าวถอยจนหลังติดผนังห้อง
“เจ้าโกรธที่เราพาหญิงอื่นมาค้างที่นี่รึ”
“เปล่า! ฉันไม่มีสิทธิ์โกรธคุณหรอกค่ะ” ตอบแล้วเสสายตาไปทางอื่น ไม่อยากมองใบหน้าหล่อเหลา กลัวว่าเขาจะรู้ว่าเธออยากมีสิทธิ์ใจจะขาด
“แล้วถ้าเจ้ามีสิทธิ์ล่ะ เจ้าจะห้ามเราไหม เรื่องผู้หญิง”
“ห้ามแน่ๆ” ตอบอย่างมั่นอกมั่นใจ และคำตอบที่เอ่ยออกไปก็เหมือนจะถูกใจท่านชีคเสียด้วย เขาอมยิ้มแปลกๆ แล้วบดเบียดกายแกร่งเข้าหาเธอ
- ผู้เขียน
