“พ่อ คุณพูดถึงพ่อผมอย่างงั้นเหรอ” หมับ! คราวนี้เปลี่ยนเป็นทิวาที่เป็นฝ่ายคว้าแขนนับดาวไว้ และด้วยความโกรธทิวาบีบแขนเล็ก นับดาวเจ็บร้าวไปถึงกระดูก แต่เธอก็ไม่ร้องออกมาสักคำ “คุณมันก็ดีแต่จะกล่าวโทษคนอื่น...” “พูดสิ หยุดทำไมละ!” ทิวาเค้นเสียงรอดไรฟันอย่างอดทนไม่น้อยเช่นกัน นับดาวรู้ตัวว่าการขาดสติของเธอทำให้เธอล้ำเส้นไปแล้ว แต่สิ่งที่เธอไม่แน่ใจในตอนแรกตอนนี้เธอแน่ใจแล้วว่า ทิวายังไม่ให้อภัยเจ้าสัวเทวัญเขายังอ่อนไหวกับความรักที่พ่อเขามีต่อเขาอยู่ นี่เขาเชื่อว่าเจ้าสัวรักเขาน้อยลงจริงๆเหรอ... “ถ้าคุณไม่ได้รักเทวาด้วยใจจริงก็อย่าทำร้ายเขาด้วยการกระทำที่คุณกำลังจะทำ” “ผมบอกให้คุณพูดออกมาว่าพ่อผมทำไม...พ่อบอกอะไรคุณ” “คุณอย่าหลงประเด็นได้มั้ย เรากำลังคุยเรื่องเทวานะคะ” “หลงประเด็น! คุณแม่ไม่ใช่เหรอที่พูดถึงพ่อผมก่อน” “ก็ตอนนั้นฉันโมโห...” “แล้วตอนนี้หายโมโหแล้ว” “ฉันผิดในเรื่องนั้น ฉ