เสพติดเพื่อนรักวิศวะ

ฉันก็ผู้ชาย

เวลา​ 09.40

​​​​​​ฉันลืมตาตื่นพร้อมกับขยี้ผมตัวเองแรงๆเมื่ออาการปวดหัวมันแล่นเข้ามา​

"ปวดหัว?" เสียงทุ้มเข้มดังขึ้นข้างๆฉันเลยหันไปมองเจ้าของเสียงแล้วคลี่ยิ้มออกมาเมื่อคนที่ลากแันกลับมาเมื่อคืนยังคงนอนอยู่ข้างๆ

"อื้อ​ แฮงค์​อ่ะ" ฉันตอบกลับเสียงอ่อนแล้วทำหน้ายู่ โซนเสยผมที่ปรกลงมาขึ้นแล้วถอนหายใจเอือมๆก่อนที่มันจะเดินไปหยิบยาและน้ำมาให้ฉัน

"วันนี้มีเรียนจะไหวไหม" ร่างสูงที่เปลือยท่อนบนโชว์รอยสักรูปนกฟีนิกซ์​กลางแผ่นหลัง

"ไหวสิ" ฉันตอบหนักแน่นแล้วปีนลงจากเตียงช้าๆเพื่อที่จะอาบน้ำเตรียมตัวไปมหาลัย

"พีช!" เสียงเข้มดุทำให้ฉันต้องเอี้ยวตัวกลับไปมองเจ้าของเสียงที่กำลังทำหน้าดุนั่งอยู่ริมขอบเตียงของฉัน

"....."

"ต้องให้บอกอีกหรือไงว่าฉันก็เป็นผู้ชาย" โซนเสยผมขึ้นอย่างหัวเสียเมื่อฉันถอดเสื้อตัวบางออกจนเหลือแค่บราเซียลูกไม้สีชมพูอ่อน

"ก็รู้แล้วไง" ฉันเอียงคอถามไม่เข้าใจว่าทำไมต้องโวยวายไปได้ทั้งๆที่แันเป็นผู้หญิงน่าจะเสียหายกว่ามันไปอีก

"อย่าไปถอดต่อหน้าใครอีก" โซนสั่งเสียงเข้มแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงของฉัน

ฉันไหวไหล่ไม่ได้คิดอะไรกับคำพูดของอีกฝ่าย​ เพราะโซนมักจะชอบเตือนในเรื่องที่ฉันไม่ทันระวังมาตั้งแต่เมื่อก่อน​ ที่ฉันกล้าทำแบบนี้เพราะไม่ว่าฉันจะแก้ผ้าต่อหน้าของโซนมันก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก

ก็เพราะโซนไม่เคยแม้แต่จะเหลียวมองสาวคนไหนเลยเอาแต่ทำหน้าเบื่อโลกและขู่จะฆ่าผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาวุ่นวาย​ แต่อย่างน้อยฉันก็คือผู้หญิงที่ใครต่างก็พากันอิจฉา​เพียงแค่ฉันได้เป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวของโซน

@มหาวิทยาลัย​NM

รถคันหรูจอดเทียบฟุตบาท​หน้าคณะของฉันอย่างเคย​ ใบหน้าหล่อนิ่งชำเลืองมองมาที่ฉันนิ่งๆแล้วยกมือหนามาวางบนศีรษะเล็กแล้วขยี้เบาๆก่อนที่เขาจะพูดออกมา

"เสร็จแล้วโทรมาจะมารับ"

"โอเค​ ไปแล้วนะ" ฉันระบายยิ้มหวานแล้วโบกมือบ๊ายบาย​ส่งให้คนตัวโต

โซนยกยิ้มเพียงเล็กน้อยทว่ารอยยิ้มของมันกลับเป็นของที่พบเห็นได้ยากเลยก็ว่าได้

"อืม" เสียงทุ้มขานรับในลำคอหนาแล้วละมือหนาออกจากศีรษะฉัน

ฉันลงจากรถแล้วสาวเท้าเดินไปยังใต้ตึกคณะที่เกลน่าจะนั่งรออยู่​ ทันทีที่มาถึงยัยเกลก็โบกมือส่งยิ้มกว้างออกมาฉันยิ้มตอบแล้วเดินเข้าไปหาแต่ก็ต้องหุบยิ้มลงเมื่อเห็นว่าคนที่นั่งตรงข้ามกับเกลคือฟิวผู้ชายที่ตามจีบฉันมาหลายเดือน

"แกมานานยังเกล" ฉันละสายตาออกและไม่คิดจะทักทายฟิวที่กำลังส่งยิ้มหวานเชื่อมมาให้​ ไม่ใช่ว่าฟิวเป็นคนนิสัยแย่อะไรหรอกแต่เขามักจะมาเซ้าซี้​ฉันจนน่ารำคาญ​ แถมยังไล่เท่าไหร่ก็ไล่ไม่ไปอีกต่างหาก

"เพิ่งมาเลยแก เมื่อคืนหลับเป็นตาย" เกลเล่าอย่างติดตลกแล้วหยัดกายลุกขึ้นยืนมายืนข้างฉัน

"....."

"คืนนี้ไปอีกไหม" เพื่อนตัวดีเอ่ยชวนหน้าตาเบิกบานผิดกับฉันที่เบะปากตอบด้วยน้ำเสียงเศร้าศร้อย

"ถ้าคืนนี้ไปอีกโซนคงเอาโซ่มาล่ามฉันไว้แน่"

"ก็ชวนไปด้วยเลยสิ ยังไงตานั่นก็ไม่กล้ากับแกหรอก" เกลสนับสนุนสุดฤทธิ์​แต่กลับมีคนข้างๆที่ถือวิสาสะ​มายืนชิดฉันพูดขัดขึ้นเสียก่อน

"ถ้าพีชอยากไป​ ไปกับเราก็ได้นะ" ฟิวโน้มหน้าเข้ามาใกล้แล้วฉีกยิ้มกว้าง​

หมับ!

"ใครอยากไปกับมึง" เสียงเกี้ยวกราดที่ดังขึ้นเหนือศีรษะพร้อมกับร่างเล็กที่ถูกท่อนแขนแกร่งรวบเอวบางรั้งเข้าหาลำตัวหนา

ฉันเงยหน้าขึ้นมองโซนที่ยืนจ้องหน้าฟิวด้วยสายตาไม่เป็นมิตร​ ก่อนที่สายตาของเขาจะละจากฟิวแล้วก้มลงมองสบฉันด้วยสายตาที่อ่อนโยนผิดกับเมื่อครู่

"ลืมนี่เอาไว้" โซนยื่น​โทรศัพท์มือถือ​มาให้ฉันแล้วหันไปมองฟิวอีกทีเมื่อฉันรับโทรศัพท์​จากมือของเขามาแล้ว

"ถึงว่าทำไมตัวเบาๆ​ขอบคุณนะ"

"ที่หนักนั่นไขมันแกเหรอยัยพีช​ ไปตันอยู่ที่นมหมดแล้วมั้งนั่น​" ยัยเกลกอดอกมองมาที่หน้าอกฉันด้วยสายตากวนจนโซนต้องเบี่ยงตัวฉันให้ย้ายไปด้านหลังของเขาแทน

"มีไรก็โทรมา​ ถ้าพวกแมลงมากวนก็บอกเดี๋ยวจะตามมากระทืบให้"