Chapter 11

1425 คำ

"เฮียยย กลับกันนะ" "อื้มเค หนูไม่อยากจะไปแวะที่ไหนแล้วใช่มั้ย" ผมกำลังขับรถพาพาผึ้งน้อยกลับบ้านไม่เชิงกลับบ้านว่าจะไแส่งไปที่ตลาดเพราะเด็กซนจะไปช่วยแม่ขายของต่อ ส่วนผมไปส่งก็คงยังไม่กลับมันยังเช้าอยู่เลยว่าจะไปทำคะแนนกับว่าที่แม่เมียซะหน่อย  "ค่ะ ไปช่วยแม่ดีกว่ามันใกล้จะเย็นแล้ว ไว้เราไปวันหลังนะคะ" "แน่นอนอยู่แล้ว พรุ่งนี้เรียนมั้ย" "ว่างค่ะ ไม่มีเรียน " "งั้นดีเลยเฮียมารับนะ" ผึ้งน้อยมองหน้าผมยิ้มๆก่อนจะหลบสายตามองไปยังเบื้องหน้า "เฮียไม่ทำงานเหรอ เดี๋ยวท่านประธานเขาก็ไล่ออกหรอก" ผมยิ้มขำๆ ใครมันจะกล้าไล่ประธานบริษัทออกงานละจ๊ะหนูผึ้งน้อย แต่เอาไว้ก่อนเรื่องผมเป็นใครนั้นค่อยบอกตอนนี้เดินหน้าจีบก่อนถ้าผมบอกเป็นท่านประธานกลัวน้องมันจะไม่อยากคบกับผมต่อนะสิ "เฮียลาพักร้อนนะช่วงนี้" "แหม่ บังเอิ้ญบังเอิญเนาะ" ผมยื่นมือไปหยีผมผึ้งน้อย หมั่นเคี้ยวจริงๆให้ตายสิเด็กคนนี้มันจะน่ารักเกิ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม