"แม่บริษัทอย่างหรูพนักงานเป็นพันๆเก็บค่าเช่าที่ 2,000บาท ถูกมากจนน่าตกใจ"
ฉันยังสงสัยในราคาค่าเช่าอยู่แถมไม่ต้องมีค่ามัดจำล่วงหน้าไม่มีอะไรทั้งนั้น เข้าไปขายได้เลยเป็นใครก็ตกใจป่ะ
"งั้นก็ไม่ต้องไปขายที่นั้น ขายที่นี่ต่อไปดีมั้ย"
แม่ฉันมองหน้าฉันยิ้มๆ ฉันรีบส่ายหน้าทันที เรื่องอะไรจะไม่ไปละทำเลดีขนาดนั้น อีกอย่างเป็นที่ฝึกงานของฉันและในอนาคตฉันต้องได้ทำงานที่นั้น มีแม่อยู่ใกล้ๆดีจะตาย
"แหะๆไปเถอะค่ะ หนูว่ามันดีกว่าอยู่ตรงนี้ถ้าหนูเลิกดึกหนูก็ต้องมาคอยเป็นห่วงแม่อีก อยู่ตรงนั้นหนูจะได้ดูแลแม่ได้"
แม่ฉันดึงตัวฉันเข้าไปกอดแน่น เราสองคนผ่านอะไรกันมามากจนฉันกลัว กลัวแม่จะเป็นอะไรแล้วฉันจะไม่เหลือใคร
"อย่าห่วงแม่ไปเลย ใช้ชีวิตหนูให้มีความสุขเถอะผึ้งน้อย หนูลำบากมามากแล้วแม่อยากให้หนูมีความสุขสักที"
ฉันเงยหน้าขึ้นสบตากับแม่ก่อนจะยิ้มหวาน
"หนูรู้น่า หนูมีความสุขพร้อมๆกับแม่ก็ได้"
"จ้าๆ พ
