ตอนที่ 21
384 คำ
เช้าวันถัดมา
ฉันตื่นมาด้วยความงั่วเงีย แต่ทำไมรู้สึกหนักๆเหมือนมีอะไรมาทับเลย ฉันลืมตาขึ้นมามอง
พี่ครามกอดฉันอยู่
หัวใจฉันเต้นแรงมาก ฉันอนกับพี่คราม ครั้งที่สองแล้ว
ฉันค่อยๆเอามือพี่ครามออก และขยับตัวเองให้ได้เบาที่สุด
ฟู่ ฉันถอนหายใจก่อนจะเก็บเสื้อผ้าที่เปลี่ยนเมื่อคืนและออกจากห้องไป
.
.
.
.
ผมตื่นขึ้นมาไม่เจอน้องแล้ว หึ หึ คิดจะหนีหรอ
หนีไม่พ้นพี่หรอ
.
.
.
ผ่านไปหลายวัน
วันนี้ฉันก็มาทำงานปกติ ซึ่งหลังจากวันนั้นฉันก็ยังหลบหน้าพี่ครามอยู่ คือฉันยังอายไม่หาย ไม่กล้ามองหน้า ขนาดเจอกันแค่อาทิตย์เดียวแต่ไปนอนกับเขาสองรอบล่ะ
"อ้าว...น้องฟ้าของพี่มาพอดีเลย ช่วยอะไรพี่หน่อยสิ" พี่แจงพูดขึ้น
"มีอะไรให้ฟ้าช่วยค่ะ..."
"ช่วยเอาเอกสารนี้ให้คุณครามเซ็นให้หน่อยพอดีพี่งานเยอะยังไม่ว่างเลย และเอกสารต้องใช้ด่วนเลยอะ "
ฉันลังเลอยู่สักพัก
"นะนะ ช่วยพี่หน่อยงานพี่กองเต็มภูเขาเลย"
"ก็ได้ค่ะ..." ฉับรับเอกสารมาถือไว้ในมือ
"ขอบใจนะน้องรักของพี่แจงงงงงง"
ฉันเดินเอาเอกสารขึ้นไปชั้นผู้บริหาร ฉันทำใจอยู่สักพักก่อนจะเคาะประตู
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"ใคร..."
"ฟ้าเองค่ะ..."
"เข้ามา มีอะไร"
"คือ...พี่แจงให้คุณครามช่วยเซ็นเอกสารให้หน่อยค่ะ"
"เรียกพี่..."
"แต่นี่เวลางาน..ฟ้าไม่เรียกค่ะ"
"ไม่เรียกพี่...ก็ไม่เซ็น " ทำเขาเขาดื้อแบบนี้เนี่ยถ้าไม่เรียกก็ไม่เซ็นอีก เรียกก็เรียก
"พี่คราม..ช่วยเซ็นเอกสารให้ฟ้าหน่อยค่ะ"
"เดินมาใกล้ๆสิพี่มองไม่เห็น"
พี่ครามทำท่าตาหลี่เล็ก หรือว่าพี่เขาสายตาสั้น ฉันคิดก่อนจะเดินไปใกล้อีกนิด
"ยังมองไม่เห็นเลย ขยับมาอีกพี่ไม่กัดหรอ"ฉันขยับไปอีกครั้งแต่อีกนิดเดียวแทบจะสิงร่างพี่เขาแล้ว
"เซ็นตรงไหน"
"ตรงนี้ค่ะ ที่ต้องเซ็น" ฉันก้มเล็กน้อยแล้วก็ชี้ให้พี่เขาดู
อ่านด้วยแอป
ดาวโหลดโดยการสแกนรหัส QR เพื่ออ่านเรื่องราวมากมายฟรี และหนังสือที่ได้รับการอัปเดตทุกวัน
- ผู้เขียน
- chap_listสารบัญ
- likeเพิ่ม