ตอนที่ 21

384 คำ
เช้าวันถัดมา ฉันตื่นมาด้วยความงั่วเงีย แต่ทำไมรู้สึกหนักๆเหมือนมีอะไรมาทับเลย ฉันลืมตาขึ้นมามอง พี่ครามกอดฉันอยู่ หัวใจฉันเต้นแรงมาก ฉันอนกับพี่คราม ครั้งที่สองแล้ว ฉันค่อยๆเอามือพี่ครามออก และขยับตัวเองให้ได้เบาที่สุด ฟู่ ฉันถอนหายใจก่อนจะเก็บเสื้อผ้าที่เปลี่ยนเมื่อคืนและออกจากห้องไป . . . . ผมตื่นขึ้นมาไม่เจอน้องแล้ว หึ หึ คิดจะหนีหรอ หนีไม่พ้นพี่หรอ . . . ผ่านไปหลายวัน วันนี้ฉันก็มาทำงานปกติ ซึ่งหลังจากวันนั้นฉันก็ยังหลบหน้าพี่ครามอยู่ คือฉันยังอายไม่หาย ไม่กล้ามองหน้า ขนาดเจอกันแค่อาทิตย์เดียวแต่ไปนอนกับเขาสองรอบล่ะ "อ้าว...น้องฟ้าของพี่มาพอดีเลย ช่วยอะไรพี่หน่อยสิ" พี่แจงพูดขึ้น "มีอะไรให้ฟ้าช่วยค่ะ..." "ช่วยเอาเอกสารนี้ให้คุณครามเซ็นให้หน่อยพอดีพี่งานเยอะยังไม่ว่างเลย และเอกสารต้องใช้ด่วนเลยอะ " ฉันลังเลอยู่สักพัก "นะนะ ช่วยพี่หน่อยงานพี่กองเต็มภูเขาเลย" "ก็ได้ค่ะ..." ฉับรับเอกสารมาถือไว้ในมือ "ขอบใจนะน้องรักของพี่แจงงงงงง" ฉันเดินเอาเอกสารขึ้นไปชั้นผู้บริหาร ฉันทำใจอยู่สักพักก่อนจะเคาะประตู ก๊อก ก๊อก ก๊อก "ใคร..." "ฟ้าเองค่ะ..." "เข้ามา มีอะไร" "คือ...พี่แจงให้คุณครามช่วยเซ็นเอกสารให้หน่อยค่ะ" "เรียกพี่..." "แต่นี่เวลางาน..ฟ้าไม่เรียกค่ะ" "ไม่เรียกพี่...ก็ไม่เซ็น " ทำเขาเขาดื้อแบบนี้เนี่ยถ้าไม่เรียกก็ไม่เซ็นอีก เรียกก็เรียก "พี่คราม..ช่วยเซ็นเอกสารให้ฟ้าหน่อยค่ะ" "เดินมาใกล้ๆสิพี่มองไม่เห็น" พี่ครามทำท่าตาหลี่เล็ก หรือว่าพี่เขาสายตาสั้น ฉันคิดก่อนจะเดินไปใกล้อีกนิด "ยังมองไม่เห็นเลย ขยับมาอีกพี่ไม่กัดหรอ"ฉันขยับไปอีกครั้งแต่อีกนิดเดียวแทบจะสิงร่างพี่เขาแล้ว "เซ็นตรงไหน" "ตรงนี้ค่ะ ที่ต้องเซ็น" ฉันก้มเล็กน้อยแล้วก็ชี้ให้พี่เขาดู

อ่านด้วยแอป

ดาวโหลดโดยการสแกนรหัส QR เพื่ออ่านเรื่องราวมากมายฟรี และหนังสือที่ได้รับการอัปเดตทุกวัน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม