ตอนที่ 5
313 คำ
6 ปีผ่านไป
ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ตาสีฟ้าคราม จมูกโด่งรับกับใบหน้า สูง 180 นั่งรออยู่สนามบินมีสาวน้อยสาวใหหญ่ต่างพากันหันมามองเพราะด้วยรูปลักษหน้าตาที่โดดเด่นยังกับดารา
"ไอครามทางนี้"
ผมหันไปมองตามเสียงเรียกเพราะผมให้ไอ้วินมารับผมที่สนามบินซึ้งวันนี้ยังไม่มีใครรู้แม้แต่ พ่อแม่ผม
"กูก็มองหาตั้งนาน ให้กูยืนรอมึงมาเป็นชั่วโมง"
"โทษที....พอดีกูติดธุระนิดหน่อย"
"ติดธุระหรือติดหญิง " ผมแกล้งแซว
"เรื่องส่วนตัวครับ อย่าเสือกคุณเพื่อน"
"เอ่อๆ รีบกลับร้อนจะตายห่าอยู่ล่ะ อยากกลับไปนอนพักสักหน่อย"
หลังจากนั้นผมกับไอ้วินก็กลับถึงคอนโดที่ผมพึ้งซื้อมามาดๆ กับรถหรูซูเปอร์คาร์
"คืนนี้ฉลองการกลับมาของมึงเจอกันที่ผับ K&V "ซึ้งผับที่มันพูดถึงก็คือผับที่วินกับผมร่วมหุ้นกันสร้างขึ้นมา
"เออ เออ เดี่ยวเจอกันขอบใจที่มาส่ง" ผมบอกลามันก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน
End คราม
ตกเย็นวันเดียวหญิงสาวออฟิศธรรมดายังฟ้าใสยังนั่งทำงานงกๆ
"วันนี้ก็วันศุกร์สุดสัปดาห์แล้วแต่งานฉันยังไม่เสร็จเลย" ฉันบ่นกับตัวเองอุบอิบๆอยู่คนเดียว
ก่อนโทรศัพท์ฉันจัดงขึ้นสะก่อน กริ๊ง!! กริ๊ง!!
"ว่าไงน้ำ มีไร" ฉันรับโทรศัพท์ก่อนจะถาม
"แก..ฉันอกหัก คืนนี้แกไปเที่ยวผับเป็นเพื่อนฉันหน่อยฉันจะดื่มย้อมใจให้ลืมไปเลย ไอ้ผู้ชายเฮงซวย หืม หืม" เสียงพูดร้องไห้พร้อมด่ามาตามสาย
"ใจเย็นไม่เป็นไรนะน้ำ งั้นแกรอฉันแปปนึงฉันขอจัดการงานตรงนี้ก่อน"
- ผู้เขียน
