ตอนที่ 5

313 คำ
6 ปีผ่านไป ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา ตาสีฟ้าคราม จมูกโด่งรับกับใบหน้า สูง 180 นั่งรออยู่สนามบินมีสาวน้อยสาวใหหญ่ต่างพากันหันมามองเพราะด้วยรูปลักษหน้าตาที่โดดเด่นยังกับดารา "ไอครามทางนี้" ผมหันไปมองตามเสียงเรียกเพราะผมให้ไอ้วินมารับผมที่สนามบินซึ้งวันนี้ยังไม่มีใครรู้แม้แต่ พ่อแม่ผม "กูก็มองหาตั้งนาน ให้กูยืนรอมึงมาเป็นชั่วโมง" "โทษที....พอดีกูติดธุระนิดหน่อย" "ติดธุระหรือติดหญิง " ผมแกล้งแซว "เรื่องส่วนตัวครับ อย่าเสือกคุณเพื่อน" "เอ่อๆ รีบกลับร้อนจะตายห่าอยู่ล่ะ อยากกลับไปนอนพักสักหน่อย" หลังจากนั้นผมกับไอ้วินก็กลับถึงคอนโดที่ผมพึ้งซื้อมามาดๆ กับรถหรูซูเปอร์คาร์ "คืนนี้ฉลองการกลับมาของมึงเจอกันที่ผับ K&V "ซึ้งผับที่มันพูดถึงก็คือผับที่วินกับผมร่วมหุ้นกันสร้างขึ้นมา "เออ เออ เดี่ยวเจอกันขอบใจที่มาส่ง" ผมบอกลามันก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน End คราม ตกเย็นวันเดียวหญิงสาวออฟิศธรรมดายังฟ้าใสยังนั่งทำงานงกๆ "วันนี้ก็วันศุกร์สุดสัปดาห์แล้วแต่งานฉันยังไม่เสร็จเลย" ฉันบ่นกับตัวเองอุบอิบๆอยู่คนเดียว ก่อนโทรศัพท์ฉันจัดงขึ้นสะก่อน กริ๊ง!! กริ๊ง!! "ว่าไงน้ำ มีไร" ฉันรับโทรศัพท์ก่อนจะถาม "แก..ฉันอกหัก คืนนี้แกไปเที่ยวผับเป็นเพื่อนฉันหน่อยฉันจะดื่มย้อมใจให้ลืมไปเลย ไอ้ผู้ชายเฮงซวย หืม หืม" เสียงพูดร้องไห้พร้อมด่ามาตามสาย "ใจเย็นไม่เป็นไรนะน้ำ งั้นแกรอฉันแปปนึงฉันขอจัดการงานตรงนี้ก่อน"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม