ตอนที่ 1
435 คำ
สวัสดีเราชื่อฟ้า ชื่อจริงคือ ทิพย์สุดา ฉายแสง
บ้านเราก็ไม่ได้ยากจนหรือรำรวยฐานะก็ปานกลางพอมีพอกิน ซึ้งตอนนี้ฉันกำลังปันจักยานไปโรงเรียนซึ้งโรงเรียนไม่ได้ไกลมากนัก
"ยัยฟ้าทางนี้" ยังแนะนำตัวเองอย่างไม่จบส่วนยัยนี่ที่ตะโกนมาชื่อ น้ำ เพื่อนสนิทที่ไปไหนมาไหนด้วยกัน ก่อนที่จะจอดจักยานไว้ในลานจอดจักยาน
"มีอะไรยัยน้ำจะโกนทำไมฉันเดินจะถึงแกอยู่อยู่ล่ะ"
"ก็ฉันคิดถึงแกอ่ะ แล้วเป็นไงบ้างปิดเทอม"
"ฉันสบายดีแล้วแกล่ะ ปิดเทอมไปไหนมาบ้างเล่าให้ฉันฟังบ้างหญิงน้ำ" ที่ฉันเรียกหญิงน้ำเพราะบ้านมันรวยมาก
"ก็ไปทะเล ไม่ได้มีอะไรมากแล้วแกได้เจอพี่ครามป่ะบ้านอยู่ติดกันขนาดนั้น"
"ไม่เจอเลย ปิดเทอมแต่พี่เขาไปเที่ยวต่างประเทศนู้นวันนี้แหละฉันได้เจอสักทีคิดถึงพี่เขาจะตายล่ะ" แต่ก่อนจะพูดอะไรมากกว่านี้เสียงออดโรงเรียนดังก่อนสะงั้น
ติ่งน่อง ติ่งน่อง
เสียงอ่อนเรียกเข้าเรียนฉันกับน้ำเดินขึ้นห้องเรียน
พักเที่ยง ฉันกับน้ำลงมากินข้าว
"นั่นพี่ครามนี่" น้ำพูดขึ้นก่อนฉันจะหันไปมอง ผู้ชายที่สูงยาวเข่าดีหน้าตาฟ้าพระทานคนนั้นแหละพี่คราม ตาสีฟ้าครามจมูกโด่งผิวขาว
"พี่คราม ซื้ออะไรมากิน มานั่งกินข้าวกับฟ้าไหมค่ะหรือจะมาที่ใจฟ้าก็ได้นะค่ะ"ฉันพูดไปเขินไป
"ไม่ล่ะ ฉันขอตัว "ก่อนที่ฉันจะหน้าแตกหมอไม่รับเย็บ วันนี้ไม่ได้ใจพรุ่งนี้ค่อยเริ่มใหม่
พอตกเย็นฉันชวนยัยน้ำมานั่งดักรอพี่ครามอยู่หน้าโรงเรียนฉันเห็นพี่ครามเดินมาแต่ไกลๆ พร้อมกับเพื่อนๆพี่ครามฉันก็จัดผมแต่งหน้านิดๆ ให้ดูน่ารักใสๆ
"พี่ครามจะกลับยังค่ะพอดีฟ้าจะชวนไปดื่นร้านชาไข่มุกที่เพิ่งเปิดใหม่เห็นเขาบอกอร่อยมาก เลยอยากชวนไปด้วย "
"ไม่ไป อยากไปก็ไปเอง" พี่ครามตอบ
"ใจร้ายอ่ะ ฟ้าอุตส่าห์ชวน" ชิตอบหน้าตายใจร้ายมากฟ้าช้ำใจ "_" แต่ไม่เป็น ฟ้าชินแล้ว -_-
หลังจากนั้นพวกพี่ครามก็เดินจากไปส่วนฉันกับน้ำก็ไปซื้อชานมไข่มุกเสร็จแล้วก็แยกย้ายกลับบ้าน
- ผู้เขียน
