“โธ่เว้ย!!!!”
มอเฟียสตะโกนออกมาอย่างเหลืออดเมื่อได้อยู่คนเดียว เขาไม่รู้ตอนนี้เขาเป็นอะไรกันแน่ เขาหงุดหงิดงุ่นง่านไปหมด งานที่ทำ ตัวหนังสือที่อ่านก็ไม่เข้าสมองเลยสักนิด ในหัวมีแต่ภาพของหญิงสาวที่กำลังดูท่าทางมีความสุขอยู่ด้านล่างตอนนี้
“เฟย์ว่าตอนนี้คงถึงเวลากลับห้องแล้วล่ะคะ เอาไว้เราค่อยนัดทานข้าวกันนอกรอบดีกว่านะคะ วันนี้เฟย์ไม่ไหวแล้วจริงๆ เริ่มมึนๆแล้ว”
“ครับ เดี๋ยวผมเดินไปส่ง คุณเฟย์บอกว่าพักอยู่ไม่ไกล เดินไปคนเดียวอันตรายแย่”
คเชนน์บอกอย่างอาสาพร้อมกับลุกขึ้นยืน ก่อนที่เฟรยาจะลุกตาม แต่ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้หญิงสาวเซไปข้างหน้า คเชนน์ที่สังเกตเห็นรีบคว้าเอวเล็กเอาไว้พร้อมรวบกอดเข้าหา พร้อมกับที่ร่างสูงของใครอีกคนที่กำลังเดินเข้ามาถึงกับชะงัก
“เอ่อ คือ ขอบ...”
ผลั๊ว!!!!
ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยขอบคุณ ร่างบางก็ถูกกระชากอย่างแรงพร้อมกับเสียงหมัดหนักๆดังขึ้น ก่อนที่หญิงสาวจะได้ร
