“เธอไปไหน”
มอเฟียสถามขึ้นเมื่อเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วไม่พบกับเฟรยา
“เธอเดินออกไปได้สักพักแล้วครับ”
ชายหนุ่มถึงกับยกมือขึ้นลูบหน้าอย่างเหนื่อยล้า เขาไม่นึกว่าเรน่าจะกล้ามาอาละวาดแบบนี้ทั้งๆที่เขาคิดว่าเขาคุยกับเธอรู้เรื่องไปหมดแล้วแท้ๆ
“ไปหามาว่าเธอไปไหน”
เขาบอกขึ้นก่อนจะเดินออกจากร้านอาหารไปทันที ส่วนพวกลูกน้องรีบทำตามคำสั่งกันจ้าละหวั่น เพราะดูท่าตอนนี้เจ้านานจะอารมณ์ไม่ดีเสียแล้ว
“โอ๊ย!!! ไม่รู้ว่าอะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้นะคะ นี่เราเจอกันอีกแล้ว เฟย์ดีใจมากๆเลยค่ะคุณเชนน์”
“ผมก็ดีใจครับ ไม่รู้ว่าโลกกลมหรือพรหมลิขิตก็ไม่รู้นะครับเนี่ยที่ผมดันมาทำธุระแถวนี้พอดี”
เฟรยาเอ่ยออกมาอย่างดีอกดีใจ ตอนที่เธอเดินออกมาจากร้านอาหารเพื่อเรียกรถกลับบ้านแต่มีรถขับมาจอดรับซึ่งก็คือคเชนน์ ทีแรกหญิงสาวถึงกับตกตะลึงเพราะไม่นึกว่าจะได้เจอชายหนุ่มอีก
“ใช่ค่ะ ว่าแต่คุณเชนน์มาทำอะไรที่ฝรั่งเศสคะเนี่ย”
“อ่
