ความบังเอิญ?

1500 คำ

“เธอไปไหน” มอเฟียสถามขึ้นเมื่อเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วไม่พบกับเฟรยา “เธอเดินออกไปได้สักพักแล้วครับ” ชายหนุ่มถึงกับยกมือขึ้นลูบหน้าอย่างเหนื่อยล้า เขาไม่นึกว่าเรน่าจะกล้ามาอาละวาดแบบนี้ทั้งๆที่เขาคิดว่าเขาคุยกับเธอรู้เรื่องไปหมดแล้วแท้ๆ “ไปหามาว่าเธอไปไหน” เขาบอกขึ้นก่อนจะเดินออกจากร้านอาหารไปทันที ส่วนพวกลูกน้องรีบทำตามคำสั่งกันจ้าละหวั่น เพราะดูท่าตอนนี้เจ้านานจะอารมณ์ไม่ดีเสียแล้ว “โอ๊ย!!! ไม่รู้ว่าอะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้นะคะ นี่เราเจอกันอีกแล้ว เฟย์ดีใจมากๆเลยค่ะคุณเชนน์” “ผมก็ดีใจครับ ไม่รู้ว่าโลกกลมหรือพรหมลิขิตก็ไม่รู้นะครับเนี่ยที่ผมดันมาทำธุระแถวนี้พอดี” เฟรยาเอ่ยออกมาอย่างดีอกดีใจ ตอนที่เธอเดินออกมาจากร้านอาหารเพื่อเรียกรถกลับบ้านแต่มีรถขับมาจอดรับซึ่งก็คือคเชนน์ ทีแรกหญิงสาวถึงกับตกตะลึงเพราะไม่นึกว่าจะได้เจอชายหนุ่มอีก “ใช่ค่ะ ว่าแต่คุณเชนน์มาทำอะไรที่ฝรั่งเศสคะเนี่ย” “อ่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม