เขาเป็นของฉัน

1511 คำ

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง “เชิญค่ะ” เสียงกริ่งหน้าร้านดังขึ้นเมื่อมีคนเปิดประตูเข้ามาพนักงานของร้านรีบวิ่งไปต้อนรับ มอเฟียสมองไปรอบๆร้านกระเป๋าหนังราคาแพงที่ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างเก๋ไก๋ ก่อนจะเดินตรงเข้าไปยังที่ที่เขาคิดว่าเฟรยาต้องอยู่ในนั้น ทำเอาพวกพนักงานพากันมองตามอย่างแปลกใจแต่ก็ห้ามไม่ทันเพราะมารู้ตัวอีกทีชายหนุ่มก็เปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของเฟรยาเสียแล้ว “...................” หญิงสาวที่กำลังอ่านเอกสารอยู่เงยหน้าขึ้นมอง และพอเห็นว่าเป็นมอเฟียสหญิงสาวก็ก้มลงอ่านเอกสารอีกรอบ “ทำไมไม่รับโทรศัพท์ผม” เขาถามขึ้นทันทีที่เห็นเธอไม่สนใจ เขาโทรหาเธอจนโทรศัพท์แทบพังแต่ไม่มีเสียงตอบรับจากเธอเขาเลยขับรถตรงมาหาเธอที่ทำงาน “ฉันไม่ว่างทำงานอยู่” หญิงสาวตอบออกมาพร้อมกันกับที่พวกพนักงานรีบเดินถอยออกจากห้องไป เพราะดูท่าแล้วเจ้านายตนจะรู้จักกับผู้ชายคนนี้ “แค่รับโทรศัพท์มันจะตายรึไง” เขาเค้นเสีย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม