พนันรักเดิมพันใจ บทที่3...
1471 คำ
“ว่าแต่แกเถอะ ยังไม่ทันอ่อยพี่ชายฉันเลย โดนขัดจังหวะเสียก่อน เสียดายมั้ยล่ะ”
คริสติน่าหันมากระเซ้าเพื่อน หลังสลัดเรื่องรกสมองของวิคเตอร์หลุดออกไปได้
“บ้า...อ่อยเอ่ยอะไร? พี่แกเขาไม่มองฉันหรอก ที่หาดนะหนุ่มๆ ตรึม!!”
ดาเรียทิ้งตัวลงนั่ง หล่อนถอนใจเฮือกใหญ่ๆ เมื่อนาธานยืนอยู่กับหนุ่มๆ พอมีเรื่องถึงได้แยกตัวมา เธอชักไม่แน่ใจแล้วสิ ว่าสิ่งที่ตัวเองคิดจะถูก เขาเป็นเกย์จริง หรือว่าหลอก...
“เห้อออ...”
“แกท้อแล้วเหรอดาช่า...ไม่น่า เพื่อนฉันต้องไม่ถอยอะไรง่ายๆ สิ...ฉันรอให้แกมาเป็นพี่สะใภ้อยู่นะ”
ดาเรียอยากบอกกับเพื่อนเหลือเกิน...บางครั้งเธอก็ท้อ เมื่อมันเหมือนไม่มีความหวังอะไรเลย
เมื่อนาธานไม่ได้มองเธอเหมือนเพศตรงข้าม เขามองเธอเป็นแค่คนรู้จัก เป็นเพื่อนน้องสาว...ที่ไม่ได้น่าสนใจสักเท่าไหร่
“ฉันก็อยากเป็นสาวมั่นแบบที่แกว่านะคิตตี้ จะได้รู้ดำ รู้แดงไปเลย”
ดาเรียกล่าวเสียงหนักๆ เธอเองก็อยากเฉลยความจริง ให้สิ้นกังขา
คริสติน่าเสก้มหน้าหลบ อยากหัวเราะคนทั้งคู่ที่ต่างฝ่ายต่างระแวง แต่ไม่มีใครกล้าจริงๆ สักคน
สงสัยจะต้องให้เธอลงมือ ...ทั้งๆ ที่ไม่อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของพี่ชาย
แต่...เมื่อเห็นเพื่อนรักเริ่มท้อ...คริสติน่าก็คงต้องทำอะไรสักอย่าง...
“คืนนี้ลงไปแดนซ์กันมั้ย?”
รีสอร์ตที่พัก มีครบเครื่องเรื่องงานบริการ มีหาดสวย มีห้องนอนแสนสะดวกโอ่อ่า และยังมีห้องอาหารจากเชฟฝีมือหนึ่ง ที่สำคัญมีผับหรู ไว้ให้พักผ่อนหย่อนใจตอนกลางคืน ทริปนี้คริสติน่าใช้เวลากับทะเลถึง3คืน 2 วัน ดังนั้นเธอจึงไม่อยากเสียเวลาเปล่า
“ขอไม่ลงไปได้ไหม...”
ดาเรียทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้แรงๆ เธอรู้สึกหงุดหงิดจนไม่อยากจะขยับตัว
“จะอยู่คนเดียวในห้อง...แน่ใจหรือ?”
คริสติน่าถามพร้อมกับเลิกหัวคิ้วขึ้นสูง ดาเรียขี้กลัว หล่อนไม่ชอบอยู่คนเดียวในห้องแถมนี่ยังไม่ใช่ที่นอนประจำ ดังนั้น คริสติน่าเชื่อว่า ยังไงเสีย ดาเรียก็ต้องตกลง...
“คิตตี้...ฉัน!!”
ดาเรียเงยหน้าขึ้นมองสบตาคริสติน่า สายตาของเพื่อนสาวละห้อยจนน่าใจหาย
“เกิดอะไรขึ้น?”
สาวทอมบอยย้อนถามเสียงหลง หล่อนกระเด้งตัวขึ้นนั่งตรงๆ กระถดตัวเข้ามาใกล้ดาเรีย พร้อมกับเขย่าแขนเรียวบางเบาๆ เมื่อหยดน้ำตาเล็กๆ ไหลกลิ้งออกมาจากดวงตากลมโตของเพื่อนสาว
หญิงสาวเม้มเรียวปากจนเป็นเส้นตรง...เธอรู้สึกถึงหยาดน้ำร้อนๆ ที่ไหลริน มันเป็นความปวดร้าวในใจ ที่ไม่สามารถขยายความบอกใครได้ เป็นความน้อยเนื้อต่ำใจ...ที่จู่ๆ ก็จุกอยู่ที่ระหว่างอก
“เปล่า...แค่...” เธอตอบได้แค่นั้น สำหรับความสับสนในหัวใจ
“โธ่!! แกไม่บอกฉัน ฉันจะช่วยแกได้ยังไงล่ะ”
คริสติน่าแทบจะทึ้งผมตัวเอง หากสิ่งที่เพื่อนกำลังกังวลอยู่นั่นเกี่ยวข้องกับนาธาน เธอแน่ใจว่ามีทางออก
“ไม่มีอะไรหรอกน่า ก็แค่นอยนิดๆ”
ดาเรียถอนใจแรงๆ เธอรีบยกมือขึ้นปาดน้ำตาแสร้งทำหน้าร่าเริงเสียเต็มประดา ทั้งๆ ที่ในใจโทมนัส น้ำตาท่วมใจ เมื่อความหวังของตัวเองแสนจะริบหรี่
“ดีแล้ว ฉันไม่อยากให้แกตีตนไปก่อนไข้ บางทีสิ่งที่แกคิดมันอาจจะไม่จริงก็ได้...”
คริสติน่าเปรย จะให้ดาเรียเชื่อเรื่องที่นาธานไม่ใช่เกย์ ก็ต้องให้เพื่อนสาวพิสูจน์เอง
“อืม...”
หญิงสาวครางรับ เธอหลุบเปลือกตาลงเพื่อพักสมอง...เพราะหากคิดนำไปก่อน คนที่กลุ้มใจก็คือเธอ
คงเพราะหลับตานานจนเกือบเคลิ้มหลับ เสียงทุ้มๆ ของนาธานก็มาปลุกเธอจนตื่น
“เรามีเรื่องต้องคุยกันนะคิ้ตตี้...”
นาธานพูดเสียงห้วน เขาเดินผ่านประตูหน้าเข้ามาแบบสะดวกโยธิน...สองสาวนี่ ทำให้เขาเป็นห่วงจนทนไม่ไหว หล่อนหละหลวมเรื่องการระวัง...จนอดวิตกแทนไม่ได้
“อารายพี่...ฉันง่วง”
อากาศร้อนๆ ตอนบ่ายแก่ๆ หนังท้องตึงหนังตาหย่อน เมื่อลมทะเลพัดโชยกระทบใบหน้า
“ลุกขึ้นมาเลยค่ะ อย่าให้ต้องเรียกซ้ำ...พี่คงต้องทำความเข้าใจกับเราใหม่ทั้งหมด...”
คริสติน่างัวเงียขี้ตา เธอยกมือขยี้เปลือกตาแรงๆ พร้อมกับย้อนถามเสียงแข็ง
“หืมมม เรื่องอะไรนาธาน...ฉันง่วง”
ดาเรียเองก็เช่นกัน เธอยันตัวลุกขึ้นนั่ง แต่ยังไม่ยอมลืมตา...
“1...เรื่องประตู พี่เข้ามาได้โดยไม่ต้องเคาะเรียกใคร? หมายความว่า...เราสองคน ไม่ได้ล็อก!!” ชายหนุ่มเท้าสะเอว เขายืนปักหลักจังก้า ใบหน้าตึงเปลี๊ยะ!!
“2. เคยคิดไหมว่ามันอันตราย หากมีศัตรูอยู่ใกล้ๆ เราสองคนจะเป็นยังไงคะ?”
ชายหนุ่มเพิ่มความดังของเสียง เมื่อสองสาวตรงหน้า ทำท่าเหมือนไม่ใคร่สนใจ
“โห!! เรื่องแค่นี้เอง...”
คริสติน่าคราง เธอทิ้งตัวลงนอนเหมือนเดิม
“แค่นี้เอง!! อะไรคิตตี้ นี่มันเรื่องใหญ่นะคะ หากมีคนร้ายลอบเข้ามาล่ะ หากมีคนไม่หวังดีย่องเข้ามาในนี้ เธอสองคนจะเป็นยังไง”
นาธานโวย สองสาวนี่สะเพร่าเรื่องการระวังตัว อย่างนี้เขาจะกลับไปทำงานได้อย่างสบายใจได้ยังไง
“ฉันรู้...นาธาน แต่ที่นี่สแกนคนเข้า-ออก คงไม่มีใครเป็นโจรหลุดเข้ามาหรอกค่า”
หญิงสาวแย้ง...เธอยกมือขึ้นปิดเปลือกตา...
“หึ!! คนชั่วมันไม่ได้ติดป้ายไว้ที่หน้าผากนะคะ คนอื่นๆ จะได้รู้ และคอยระวัง...ส่วนมากมาในรูปร่างหน้าตาดีๆ ทั้งนั้นแหละ”
ชายหนุ่มถอนใจเฮือกใหญ่ๆ ไม่คิดว่าคริสติน่าจะประมาทเช่นนี้
ดาเรียอมยิ้มตาพราว...นาธานคิดได้ยังไง คนเลวที่ไหนจะเขียนป้ายติดไว้กลางหน้าผาก
นาธานถอนฉุน เขาเหลือบมองหญิงสาวอีกคน ก่อนจะกะพริบตาถี่ๆ
หล่อนนั่งยิ้ม หล่อนขันอะไร?
“ดาช่าสัญญาค่ะ ต่อไปเราจะระวังตัวมากกว่านี้...”
หล่อนยกมือขึ้นปฏิญาณ...พร้อมกับย้ำคำหนักแน่น
“เห้อ...ก็คงต้องอย่างนั้นค่ะ...พี่ไม่ได้อยู่ดูแลเธอสองคนได้ตลอดนะคะ”
ชายหนุ่มกล่าวเสียงอ่อน เขาทรุดนั่งบนเก้าอี้หวายก่อนจะเอนกายลงนอน
“คิตตี้ ไอ้หมอนั่นใช่คนที่ตามเกาะแกะเรามาตลอด4ปีมั้ย?”
เสียงอ่อนๆ เปรยถาม คริสติน่าเบ้ปากก่อนตอบเสียงกระแทก “ใช่ค่ะ ไอ้หมาวิค!!”
ชายหนุ่มผู้นั้นเป็นไม้เบื่อ ไม้เมากับเธอ หาใช่คนที่มาเกาะแกะ เมื่อสิ่งที่วิคเตอร์ทำคือการป่วนกวนใจเธอ
“ในมุมมองของผู้ชาย...พี่คิดว่า ‘เค้า’ ชอบเธอนะคิตตี้”
นาธานกล่าวเสียงกลั้วหัวเราะ พฤติกรรมการจีบสาวของวิคเตอร์แหวกแนวเสียจนแม้แต่คนที่ไอ้หมอนั่นหมายปองยังเข้าใจผิด
“แหวะ!! อย่ามาพูดให้เลี่ยนนาธาน ...ฉันเกลียดมันที่สุด ให้มันไปตายซะ!! นั่นเหมาะสุด”
คริสติน่าผงกศีรษะขึ้นมองพี่ชาย หล่อนกล่าวเสียงแข็ง นึกแช่งชักวิคเตอร์ในใจ หากสาปส่งหมอนั่นได้ เธอจะรีบลงมือโดยไม่ต้องคิด
ชายหนุ่มหัวเราะหึๆ ในคอ เขาชำเลืองมองดาเรียผ่านปกหนังสือแมกาซีนในมือ หล่อนเอนกายลงนอน ปิดเปลือกตาลง...และคงจะหลับในอีกไม่ช้า
เห้อ...ชายหนุ่มถอนใจรอบที่ร้อย ความรู้สึกพลุ่งพล่านในใจนี่คืออะไร...เขาไม่กล้าค้น เพราะกลัวคำตอบนี่เอง...
บทที่4.ต้อนให้จนมุม
ในความสงบเงียบที่มีเพียงเสียงลมพัดผ่าน...
นาธานนั่งอ่านหนังสือเพลินๆ เขาเงยหน้าขึ้นมองสองสาวเป็นระยะ แต่สายตาของเขามักจะแวะเวียนไปที่ดาเรียเป็นพิเศษ
เสียงลมหายใจแรงๆ ดังขึ้นบ่อยๆ นาธานไม่คิดว่าตัวเองจะมานั่งทำเรื่องไร้สาระเยี่ยงนี้ได้
เขาเอาเวลาที่มีค่ามานั่งทอดหุ่ย หายใจทิ้งโดยเปล่าประโยชน์
มีหนังสือแมกาซีนในมือหนึ่งเล่ม แต่เนื้อหาในหนังสือเล่มนั้นไม่ได้แล่นเข้าสมองนาธานเลย เพราะจุดรวมความสนใจของชายหนุ่มอยู่ที่ผู้หญิงที่ชื่อ...ดาเรีย...
ให้ตายเถอะ!! ตั้งแต่แตกเนื้อหนุ่มจนอายุปูนนี้...
นาธานไม่เคยแอบมองสาวที่ไหนมาก่อน ครั้งนี้เป็นความลำบากใจอย่างที่สุด เมื่อสาวคนนั้น เป็น ‘คนรัก’ ของน้องสาว ชายหนุ่มเข้าใจแบบนั้นจากพฤติกรรมของคนทั้งคู่ที่เห็น
“คิตตี้ แกทาครีมกันแดดให้ฉันหน่อยสิ” เสียงดาเรียร้องขอ...หล่อนนอนคว่ำหน้า ปล่อยให้แสงแดดที่แยงผ่านผ้าโปร่งๆ ลงมากระทบผิว
- ผู้เขียน
