หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดเฝื่อน เธอรีบถลาวิ่งไปใกล้ๆ ยกฝ่ามือชื้นเหงื่อกับคราบกระด่างกระดำ เช็ดถูกับกางเกงสีเทา เธอมองเห็นชายขากางเกงเปื้อนเปรอะคราบดินโคลน คงเป็นเพราะช่วงเดินคลำทางมาทางนี้ เธอไถลลื่นล้มลุกคลุกคลานมาตลอดทาง
“เจ้าเป็นใคร?”
หมอนั่นไม่ได้ตอบคำถามเธอ เขาย้อนถามเสียงทุ้ม
กานพลูตัวสั่นเหมือนลูกนกตกน้ำ!! เมื่อเผลอสบนัยน์กระด้างดุดันคู่นั้น พื้นดินซึ่งเธอเหยียบยืนสั่นไหว รู้สึกเหมือนมีคลื่นความร้อนแล่นผ่านเฉียบพลัน ดวงตาคู่นั้นเปี่ยมด้วยพลังอำนาจ ไม่ต่างอะไรกับดวงตาอสูรร้าย
“ฉะ ฉัน...” ลิ้นแข็งจุกจ่อที่อุ้งปาก เธอกระอึกกระอักพูดไม่ออก รู้สึกวูบวาบ!! ไปทั้งร่างกาย
ฉับพลันร่างของเธอก็ซวนเซเหมือนนกปีกหัก แล้วชายหนุ่มร่างใหญ่ก็ถลาเข้ามาประคอง ลำตัวของกานพลูตกอยู่ในวงแขนแข็งแรง เธอกะพริบตาซ้ำๆ เพื่อขับไล่ความรู้สึกมึนงง วิงเวียน ที่โถมใส่ตนเอง จนแทบจะหมดสติ
ทุกอย่างตรงหน้าดับ
