สัญญาปีศาจจิงจอกขาวเก้าหาง

จิ้งจอกขาวกระหายสวาท

ชายหนุ่มผมขาวริมฝีปากแดงระเรื่อคู่นั้นของเขาทำให้เยว่ซิงมองอย่างชื่นชมในความสง่าของเขาร่างใหญ่ล่ำมิได้สวมเสื้อเห็นร่องกล้ามเนื้อเด่นชัดเป็นร่อง เป็นรอน เธอต้องพยายามหลุดออกจากภวังค์เพราะไม่รู้ว่าเขาผู้นั้นที่กำลังย่างกรายเข้ามาหาเธออย่างช้าๆเขาต้องการอะไรจากเธอหรือว่าเขาจะสังหารเธอ

“คุณจะเอาวิญญาณหนูไปทำไมคะ...?...อยากได้อย่างอื่นไหมหรือจะทำงานใช้หนี้แทนก็แล้วกันคุณคงเป็นซาตานเหมือนในการ์ตูนใช่หรือเปล่า?”

“เฮ้อ….เหมือนกันทั้งแม่และลูกอ่านสัญญาก่อนแล้วค่อยพูดรำคาญ”

สองแม่ลูกคว้าหนังสือสัญญาไปอ่านโดยมีลายเซ็นของเยว่เผิงและตราประทับกำกับอยู่

“แม่ทำไมเซ็นอะไรลงไปไม่ดูให้ดีเสียก่อนเนี่ย”

“ตอนนั้นแม่ไม่มีทางเลือกแล้วก็คิดว่ามันคงเป็นแค่ความฝันถ้าแม่ไม่เซ็นต์ลูกก็คงตายไปแล้ว”

“ให้หนูตายเสียยังดีกว่าที่จะต้องมาบำเรอกามให้กับเขา ปีศาจหื่นกระหาย หนูไม่มีวันยอมคุณหรอก”

“ข้าไม่ใช่ซาตานไม่ใช่ปีศาจข้าเป็นจิ้งจอกขาว9หาง”

“แล้วมันต่างกันตรงไหน...แม่เป็นคนเซ็นคุณก็ให้แม่รับผิดชอบสิทำไมเป็นหนูด้วยยังไม่ทันจะได้มีแฟนมีคนรักเลยต้องมาเสียความบริสุทธิ์ให้กับสุนัขจิ้งจอก”

“สามหาวข้าไม่ใช่สุนัขจิ้งจอกข้าเป็นจิ้งจอกเก้าหาง”

“จะอะไรก็ช่าง...คุณก็ไปเอาแม่สิแม่เป็นคนเซ็นต์นิ”

“ยัยเด็กโง่แม่ของเจ้ามดลูกฝ่อไปหมดแล้วกระมังข้าต้องการเจ้าที่มีร่างกายสมบูรณ์พรหมจรรย์ของเจ้าจะเติมเต็มพลังในเรือนกายและวิญญาณของข้า”

“ผู้หญิงก็มีเยอะแยะทำไมต้องเป็นหนูด้วย”

“ข้าเป็นจิ้งจอกเก้าหางถ้าต้องการสมสู่กับมนุษย์ต้องให้มนุษย์เซ็นต์สัญญายินยอมเสียก่อน ข้ามิใช่ปีศาจที่จะถือวิสาสะเบียดเบียนมนุษย์โดยไม่ได้รับอนุญาตไม่ได้”

“ฎถ้าอย่างนั้นก็ให้แม่รับผิดชอบหนูไม่รู้เรื่องอะไรด้วยและหนูก็ไม่ยอมมีอะไรกับคุณแน่นอน”

“แม่ของเจ้าเหี่ยวเฉาขนาดนี้นอกจากมดลูกจะหมดอายุแล้วอย่างอื่นก็คงหมดสภาพข้าบอกแล้วว่าถ้าต้องการเพียงพรหมจรรย์ของเจ้า”

“มันจะมากเกินไปแล้วนะคำก็เหี่ยวสองคำก็หมดสภาพฉันเพิ่ง 45 เท่านั้นเอง”

เยว่เผิงโกรธจนเส้นเลือดขึ้นขมับเต้นตุบๆจนทั้งสองคนที่กำลังถกเถียงกันหยุดชะงักลงด้วยความตกใจ

“ก็ได้ถ้าอยี่ยงนั้นข้าอาจจะต้องเสียเวลานิดหน่อยเพื่อหาสตรีพรหมจรรย์คนใหม่โดยที่คาดจะฉีกสัญญาทิ้งเสีย”

“ดีๆฉีกเลย”

“แต่เจ้าต้องรับผลของการกระทำด้วยก็แล้วกันเมื่อฉีกสัญญานั่นหมายความว่าสัญญาฉบับนี้เป็นอันโมฆะวิญญาณของเจ้าก็จะออกจากร่างโดยทันที”

“ไม่นะท่านไม่ได้นะเยว่ซิงลูกแม่ไม่ได้นะหากลูกตายไปแม่จะอยู่ยังไง?”

“แต่ว่าหนูไม่อยากเสียตัวให้เขานี่แม่”

“เอาเถอะเขาก็ดูดีหล่อดีด้วยเสียตัวดีกว่าเสียชีวิตนะลูก”

“ไม่หนูไม่ยอมอยากฉีกก็ฉีกเลย”

“แคว๊ก…!..อ๊ากก

เยว่ซิงทรุดลงไปกับพื้นหน้าซีดเซียวเหงื่อผุดขึ้นตามหน้าผากร่างกายเจ็บปวดแสนสาหัสเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดแสนทรมานของเยว่ซิงทำให้เยว่เผิงผู้เป็นแม่คุกเข่าขอร้องอ้อนวอนชายหนุ่มผู้นั้น

“อย่าขอร้องอิฉันจะทำให้เธอยอมคุณให้ได้ค่ะ”

“ก็ดีข้าจะกลับมาใหม่อีก 3 วันข้างหน้าซึ่งตรงกับวันพระจันทร์เต็มดวงวันนั้นเป็นวันที่กำหนดการสมสู่ของข้าและนี่เอาแผ่นกระดาษนี้ไปซ่อมซะเก็บรักษาไว้ให้ดีถ้าถูกทำลายไปเท่ากับชีวิตของบุตรสาวของเจ้าถูกทำลายไปด้วย”

เยว่ซิงตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเธอใคร่ครวญนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

“ที่แท้ก็ฝันไปนั่นเองจิ้งจอกเก้าหางมีจริงซะที่ไหนแต่ทำไมเหมือนจริงแท้ช่างเถอะไปมหาวิทยาลัยดีกว่าป่านนี้แม่คงออกไปทำงานแล้ว”

เยว่ซิงอาบน้ำเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัยเหมือนทุกๆวันแต่เมื่อเธอเปิดประตูห้องออกมาก็เห็นแม่นั่งรอเธออยู่ที่โซฟาพร้อมกับอาหารเช้า

แม่วันนี้ทำไมยังไม่ไปทำงานคะเมื่อคืนหนูฝันแปลกมากเลยค่ะ

“มันไม่ใช่ความฝันแต่มันคือเรื่องจริงแกต้องยอมทำตามสัญญาแม่ไม่อยากเสียแกไปอีก3วันเขาจะมาทวงหากว่ารักแม่ช่วยทำตามนั้นด้วย”

“แม่เชื่อเรื่องไร้สาระนี่ด้วยหรอหนูไม่เชื่อหรอก”

“แต่เมื่อคืนแกเกือบตายจำไม่ได้หรือไงอีกอย่างฉันเคยเล่าให้แกฟังหลายครั้งแล้วแกเคยเป็นโรคมะเร็งแล้วเกิดเอาชีวิตไม่รอดแต่จู่ๆก็เกิดปาฏิหาริย์ขึ้นหลังจากที่ฉันฝันเห็นเขาคนเมื่อคืนนี้น่ะเรื่องทั้งหมดไม่ใช่ฝันแต่มันเป็นเรื่องจริง”

“แต่ว่าหนูยังเรียนไม่จบนะแม่”

“ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยสมัยนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ผู้ชายและผู้หญิงมีความสัมพันธ์กันก่อนแต่งงานทั้งนั้น”

“อีก3วันค่อยว่ากันถ้าเขามาจริงๆ...หนูไปเรียนก่อนนะ”

พี่มหาวิทยาลัย

“เยว่ซิงฉันเห็นแกนั่งหน้านิ่วคิ้วผูกโบว์มาทั้งวันแล้วนะมีอะไรช่วยระบายให้ฟังหน่อยฉันรู้สึกอึดอัดถ้าไม่รู้เรื่องที่มันอยู่ในใจของแก”

“แม่จะให้ฉันนอนกับผู้ชาย”

“อุ๊ย...แม่แกใจดีจัง...แต่แค่เปิดเรื่องมาก็งงแล้วเล่าให้ละเอียดกว่านี้หน่อยได้หรือเปล่า?”

“เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อคืนนี้อยู่ ๆ มีผู้ชายแปลกหน้าถือสัญญาอะไรไม่รู้ซึ่งเป็นลายเซ็นของแม่แล้วอ้างว่าแม่ขายวิญญาณของฉันให้กับเขาไปแล้ว”

“18มงกุฎหรือเปล่าวะอย่างกับในซีรีย์แน่ะถ้าอย่างนั้นเขาจะมาเอาชีวิตเออเหมือนคล้ายวิญญาณให้ซาตานอะไรอย่างนั้นหรือเปล่า?”

“คล้ายๆอย่างนั้นแหละแต่ตานั่นไม่ได้มาเอาชีวิต...แต่จะมาเอาเอาอย่างอื่นพรหมจรรย์ของฉันน่ะ”

“ว้าย....!...ตื่นเต้นจังดูลึกลับแปลกๆแล้วแม่แก่แอบไปเซ็นสัญญานั้นตอนไหน?”

“แม่บอกว่าตอนฉัน 8 ขวบฉันป่วยหนักหมอบอกว่าให้ทำใจแต่อาจจะตายภายในคืนนั้นอยู่ ๆแม่ก็ฝันถึงเขาแล้วก็เซ็นสัญญาอะไรนั่นในฝัน”

“ถ้าตอนนั้นเขาปรากฏตัวมาในฝันผ่านไป 10 ปีเท่ากับว่าผู้ชายคนนั้นแก่แล้วล่ะสิเป็นฉันก็กลุ้มว่ะทำใจไม่ได้มีผัวแก่”

“อืม…แต่เท่าที่เห็นก็ไม่แก่นะเรื่องนั้นมันไม่สำคัญหรอกมาสำคัญตรงนี้มากกว่าอีตาคนนั้นเป็น 18 มงกุฎหรือผู้วิเศษตามที่แม่เข้าใจกันแน่ฉันละปวดหัว”

“อย่ายอมนะฉันว่าแม่แกแปลกๆแล้วแหละนี่แหละคนแก่เชื่ออะไรเป็นตุเป็นตะไปเรื่อยถ้าหากยอมทำตามที่แม่แกบอกเท่ากับทิ้งอนาคตไปเลยนะพรหมจรรย์ต้องเก็บรักษาไว้ให้ผู้ชายที่ตนเองรักเท่านั้น”

“เฮ้อ…นั่นน่ะสิชั้นจะทำอย่างไรดี”

หลังจากเรียนคาบบ่ายเสร็จแล้วนานจังและถิงถิงยังคงนั่งคุยกันถึงเรื่องเดิมที่ป้ายรถเมล์หน้ามหาวิทยาลัย รถสปอร์ตคันสีขาวสุดสะดุดตาเข้ามาจอดเทียบสองสาว มองซ้ายมองขวาเพราะคิดว่าคนในรถมารอรับใครอยู่แถวนี้แต่ทว่าตรงนั้นมีเพียงเธอกับถิงถิงเท่านั้นชายหนุ่มคนนั้นเปิดประตูก้าวออกมาพร้อมกับถอดแว่นตากันแดดแบรนด์ดังอย่างหรู ดูสมาร์ท

“อีก 3 วันคุณบอกแม่ฉันว่าอีก 3 วันแล้วรีบมาทำไมล่ะตอนนี้?”

“ข้าก็แค่อยากมาดูว่าเจ้าใช้ชีวิตเยี่ยงไรในแต่ละวันกินอะไรที่เป็นประโยชน์ไหมร่างกายแข็งแรงแค่ไหน?”

“แล้วรู้ได้อย่างไรว่าหนูจะตกลงตามที่คุณต้องการแม่หนูเป็นคนเซ็นก็ให้แม่รับผิดชอบสิ”

“ถ้าเยี่ยงนั้นข้าจะเปลี่ยนเป้าหมายก็ได้ข้าจะสังหารแม่ของเจ้าแม่เธอเป็นคนเซ็นนี่นะพวกเธอจะโกงข้าอย่างนั้นเหรอข้าให้ชีวิตเจ้าไปแล้วคิดจะเบี้ยวอย่างนั้นสินะขึ้นรถข้าจะไปส่งที่บ้านเพื่อนเธอไปรอแล้วนั่นไง”

ถิงถิงนั่งปั้นจิ้มปั้นเจออยู่ในรถ ที่นั่งด้านหลังเธอรู้สึกหงุดหงิดและโมโหที่ถิงถิงยอมขึ้นรถไปง่ายๆเยว่ซิงจึงยอมขึ้นรถไปแต่โดยดี

“ถิงถิงเมื่อกี้นี้เธอยังบอกว่าเขาเป็น 18 มงกุฎอยู่เลยทำไมขึ้นรถมาง่ายๆ”

“ลืมที่ฉันพูดไปเมื่อสักครู่นี้เถอะรูปงามอย่างกับเทพบุตรร่ำรวยมั่งคั่งเธอช่างโชคดีเสียจริงคุณคะถ้าแม่นี่ไม่ยอมให้หนูทำหน้าที่แทนเธอได้หรือเปล่าคะ?”

“ขอบน้ำใจเจ้ามากที่สนใจแต่ว่าข้ามีเหตุผลที่จำเป็นต้องได้แม่นางผู้นี้เพียงผู้เดียวเท่านั้นว่าแต่บ้านของเจ้าอยู่ที่ใดข้าจะไปส่ง”

ถิงถิงบอกทางไปยังบ้านของเธอแล้วปล่อยให้เยว่ซิงนั่งรถไปกลับบุรุษรูปงามผู้นั้นตามลำพัง 2 ต่อ 2 จนถึงบ้านเยว่เผิงเห็นเขามาส่งที่บ้านก็นึกแปลกใจ

“ท่านบอกว่าอีก 3 วันนี่คะนี่เพิ่งจะผ่านไปแค่วันเดียวเอง”

“ข้าแค่ต้องเฝ้าติดตามสตรีที่ข้าต้องการว่าในแต่ละวันนางทำอะไรบ้างกินอะไรบ้างหมุนตัวให้ดูหน่อยสิไม่มีสะโพกเล็กไปนิดหน้าอกก็พอได้

นี่คุณจะมากเกินไปแล้วนะไม่มีมารยาทก็ดีอย่างไรมาวิพากษ์วิจารณ์ทรวดทรงของหนู อย่างกับโรคจิตแอบตามไปทุกที่”

“เยว่ซิงอย่าเสียมารยาทกับท่านสิเดี๋ยวแกจะเดือดร้อน”

“แม่....นี่มันยังไม่ถึง 3 วันเขาก็ตามหนูไปทั่วมันเกินไปจริงๆ”

“ก็ได้ถ้าเยี่ยงนั้นข้าจะสังหารมารดาของเจ้าก็แล้วกันสัญญาสิ้นสุดวันนี้ให้มันจบ ๆไป”

เพียงแค่เสี้ยววินาทีร่างท้วมของเยว่เผิงก็ลอยละลิ่วลำคออวบเข้ามาอยู่ในอุ้งมือของเขาที่มีขนและเล็บยาวแหลมงอกออกมา

“ข้าจะหักคอแม่ของเจ้าเดี๋ยวนี้ อย่าขัดขืนในสิ่งที่มันเป็นของข้าชีวิตของเจ้าเป็นของข้าไม่มีวันจะหลีกหนีไปไหนได้”

“ปล่อย...ปล่อยแม่ของหนูยอมแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นอีก 2 วันเจ้าดูแลร่างกายให้ดีพร้อมก่อนที่ข้าจะมาตามสัญญา”