“นิกบอกให้ระวังคุณชรัล”
“ก็คงต้องระวังล่ะ หากนิกกี้ยังรู้ คุณชรัลมีหรือจะไม่รู้ เมื่อเขาฉลาดจะตาย...” ปรีติถอนใจแรงๆ คงต้องรีบตามรังสิมากลับมาโดยเร็ว ก่อนที่เรื่องจะบานปลายเกินกว่าจะควบคุมได้
“ทำไงดีค่ะพี่ปรี!!” สายตาเหมือนเครื่องเอกซเรย์ คอยจับจ้องมองเธอแบบไม่วางตา มันทำให้ปานดาวรู้สึกอึดอัด มันเหมือนกับว่าอากาศรอบตัวถูกสูบออกไปจนหมด เธอเหมือนปลาน้อยที่เผลอตัวขึ้นมาเกยอยู่บนตลิ่ง พยายามกระเสือกกระสนแทบเป็นแทบตายที่จะกลับลงไปในบึงน้ำ แต่ติดที่ดินโคลนรอบๆ ตัวเริ่มแห้งคอด เพราะแสงของพระอาทิตย์ มันจึงทำให้เธอดิ้นรนอย่างทุรนทุรายเพื่อที่จะให้ตัวเองรอดจากพิษภัยครั้งนี้
“เฉยไว้ คิวงานที่โคกับคุณชรัล เหลือแค่งานเดียว หนูดาวทำเฉยๆ ไว้ จบงานก็คงไม่มีอะไร ระหว่างนี้พี่จะพยายามติดต่อกับซันให้ได้ ยังไงก็ต้องให้พี่สาวหนูดาวกลับมาก่อนที่เรื่องจะแตกดังโพล๊ะ!!”
“ค่ะ ดาวจะพยายาม”
ถึงจะเป็นการหลอกลวงคน
