เขาให้โอกาสคนเมา ข่มใจให้อดกลั้นต่อสิ่งยั่วเย้าที่เรียกว่าสตรี
“ไม่ปล่อย” อาทิตาเอ่ยแล้วยิ้ม สองตาปิดไปแล้ว ใบหน้างามตอนนี้ซุกอยู่ที่ซอกคอของศราวิล
“ฉันไม่ใช่คนดีขนาดนั้นนะซัน ฉันเคยบอกเธอแล้ว ถ้าเธออ่อยฉันละก็ ฉันเอาแน่!”
“ชู่ว์...อย่ามัวแต่พูดสิ ช่วยฉันที...ได้ไหม ทำยังไงก็ได้ ให้ฉันลืมเขาที...”
ศราวิลเม้มปากอย่างต้องการระงับอารมณ์ นี่หล่อนกำลังประชดใช่ไหม
“ฉันไม่ใช่เครื่องมือให้เธอใช้ประชดใคร และถึงเธอทุ่มเทแค่ไหน มันก็คงไม่ได้ผล เพราะปริญไม่ได้รักเธอ ไม่ได้รัก!”
“รู้แล้วน่า! อย่ามาย้ำได้ไหม ฉันแค่อยากทำเรื่องบ้าๆ มันยากนักหรือไง!”
สิ้นเสียงนั้นของอาทิตา ร่างอ่อนปวกเปียกด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็ถูกผลักให้นอนหงายลงบนเตียง
“ไม่ยากหรอก ไม่ว่าขึ้นสวรรค์หรือลงนรก ฉันพาเธอไปได้ทุกที่ ขออย่างเดียว จำไว้ให้ดีๆ สิ่งที่เธอเลือกในตอนนี้ คือสิ่งที่เธอ...เลือกเอง”
อาทิตาลืมตาขึ้นยามเสียงทุ้มกร
