เพื่อนสมัยเด็ก
1604 คำ
07.00 น.
“เลโอ อรุณสวัสดิ์จ้ะ”
ทันทีที่ผมเดินลงมาจากห้องแม่ผมก็ทักทายทันที รอยยิ้มแม่เป็นหนึ่งในสิ่งที่ผมชอบ มันรู้สึกเหมือนว่าทุกวันจะเป็นวันที่ดีสำหรับผม
“ครับแม่” ผมตอบกลับไปแบบทุกที
“ทำไมไม่ยิ้มทักทายแม่กลับบ้างล่ะ ตอบแบบนี้ไม่เต็มใจตอบแม่เหรอ แม่เสียใจนะ >_Braownie’ s part..
ติ๊งต่องงง--- เสียงกดออดหน้าบ้าน ฉันรีบวิ่งออกมาจากประตูบ้านทันที
“เธอมาช้านะ” -_-++
นะ....น่ากลัวววว O_o
“ข..ขอโทษนะ พ....พอดีฉันตื่นสายน่ะ” T^T ฉันจะไม่โดนฆ่าใช่มั้ยอ่ะ สายตาเลโอน่ากลัวมากๆ เลย ฮืออออ
“-_- “ทำหน้าไม่พอใจตลอดเลยอ่ะ T^T ฉันจะโดนเลโอกินหัวจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย ม่ายยยย~
“ทำหน้าอย่างกับจะโดนเชือด รีบขึ้นมาได้แล้ว จะสายแล้วนะ -_-” เลโอหันหน้ามามองฉันแบบเซ็งๆ
ตั้งแต่มาเจอกันตอนโตเลโอดูเปลี่ยนไปมาก จากเด็กที่เคยใส่ใจคนอื่นตอนนี้กลายเป็นคนเย็นชาทำเป็นอยู่หน้าเดียวไม่เหลือความเป็นเลโอคนเดิมที่ฉันเคยรู้จักสักนิด จนบางทีฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา....
“จับแน่นๆ ล่ะ ฉันรีบ” เลโอบอกฉันก่อนจะบิดรถออกไปด้วยความเร็ว
‘กรี๊ดดดดด ฉันจะตายแล้วๆๆๆๆๆ’ ฉันทำได้เพียงกรีดร้องในใจแล้วจับชายเสื้อเขาไว้แน่น ฉันต้องมาตายตอนอายุแค่ 18 เองเหรอ ไม่น๊าาาาาา TOT
เอี๊ยดดดด! เลโอจอดรถให้ฉันลงข้างรั้วโรงเรียนที่คนไม่ผ่านเพื่อให้ฉันเดินไปโรงเรียนเอง แหงล่ะเขาออกจะฮอตขนาดนั้นถ้าพาฉันซ้อนท้ายเข้าโรงเรียนด้วยมันต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ เพราะฉันเป็นนักเรียนใหม่เพิ่งจะย้ายเข้ามาตอนม.6 แทบจะไม่มีเพื่อนคบเลย ยังดีที่มี’ ฮันนี่และคริสตัล’ 2 สาวสวยของห้องเข้ามาทักทายและคอยช่วยเหลือคนที่ย้ายมาใหม่อย่างฉัน จนตอนนี้เราสนิทกันมาก สาเหตุที่ฉันได้ย้ายมาเมืองนี้ก็เพราะว่าแม่กับพ่อฉันทะเลาะกันแม่โกรธพ่อมากๆ เลยพาฉันย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านเกิดของแม่ พูดแล้วมันก็เศร้าจริงๆ นะ T^T พ่อก็คอยตามง้อแม่ตลอดแต่เพราะงานพ่อยุ่งมาก พ่อเลยไม่ค่อยมีเวลามาหาแม่ คุณพ่อกับคุณแม่เป็นคู่ที่รักกันมาก ถึงแม้ว่าจะมีบางครั้งที่ทะเลาะกันแต่พวกท่านก็ไม่เคยคิดที่จะเลิกกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว ^O^
“บราวนี่จ๋า >O
‘อรุณสวัสดิ์น๊า ฮันนี่ คริสตัล ^O^ “ฉันหันไปกอดฮันนี่กลับและทักทายคริสตัลที่เดินตามหลังมา
“สวัสดีจ้ะบราวนี่ วันนี้ดูเธอรีบๆ นะดูสิผมฟูเชียว ^_^” คริสตัลยิ้มหวานทักทายพร้อมกับเอามือมาลูบจัดทรงผมให้ฉัน คริสตัลนี่นางฟ้าจริงๆ >O
“เอ่อ..พอดีว่าวันนี้ฉันตื่นสายน่ะ เลยรีบมากไปหน่อย5555”
ฉันรีบหัวเราะกลบเกลื่อน จะบอกความจริงไม่ได้เด็ดขาดว่าฉันมากับเลโอ ฉันกับเลโอเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กเพราะแม่เราเป็นเพื่อนกันแล้วบังเอิญว่าแต่งงานแล้วย้ายไปอยู่บ้านข้างๆ กัน เลยทำให้ฉันกับเลโอเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่จำความได้จนกระทั่งเลโออายุ 10 ขวบก็ย้ายบ้านไปต่างประเทศ ทำให้ฉันและเลโอไม่ได้เจอกันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ตอนที่ฉันย้ายมาที่นี่วันแรกฉันก็ได้ยินเรื่องกลุ่มหนุ่มฮอตของโรงเรียนนี้นะ แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร จนวันนึงฉันกับแม่นัดเจอกันหลังเลิกเรียนที่ร้านคาเฟ่แถวโรงเรียน นั่นทำให้ฉันได้เจอกับเลโออีกครั้งนึง
- ผู้เขียน
