ตอนที่ 11 ให้เรียกพี่ 1
641 คำ
ระหว่างที่เฌอริมาอยู่ที่เชียงใหม่ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่บริณัยและอารียาก็ต้องไปติดต่องานที่เสม็ดเช่นกัน บริณัยเปิดมือถือเพื่อเช็กข้อความของเฌอริมาซึ่งมักจะส่งมาหาเขาวันละหลายรอบ แต่ตั้งแต่เมื่อวานที่เขาบอกเธอไปว่าจะไปคุยงานที่เสม็ด เธอก็ส่งตอบกลับมาแค่ข้อความเดียวเท่านั้น อีกใจหนึ่งก็รู้สึกแปลกใจ อีกด้านมือหนึ่งของใจก็รู้สึกว่าเขาเป็นอิสระจากพันธนาการของการเป็นแฟนของเธอเมื่อเท้าได้เหยียบย่างบนเกาะแห่งนี้
เขาหันไปมองหญิงสาวข้างกาย อารียาอยู่ในชุดเดรสสีสดใส และรอยยิ้มกว้างที่กำลังอยู่เคียงข้างเขา และที่นี่จะกลายเป็นเกาะแห่งความลับของทั้งสองคน…
“สวยมากเลยค่ะคุณบลู ดูนั่นสิคะ”
หญิงสาววิ่งไปที่ชายหาดที่น้ำใสจนเห็นปลาตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ในทะเล ด้วยสีหน้าเบิกบาน เธอยิ้มกว้างพลางรวบกระโปรงจ้องมองปลาตัวน้อยกำลังแหวกว่ายผ่านคลื่นทะเล แล้วยื่นมือลงไปที่ท้องทะเลสีฟ้าสดใสเพื่อสัมผัสกับธรรมชาติที่ไม่ได้เจอมาเสียนาน ความสดใสมีชีวิตชีวาของเธอทำให้บริณัยอดยิ้มออกมาไม่ได้
“ไม่ได้มาทะเลนานแล้วสินะอาย”
บริณัยย่อตัวนั่งข้าง ๆ อารียา แล้วยื่นมือไปสัมผัสมือเล็ก ๆ ของเธออย่างตั้งใจ จนเธอตกใจหันมามองหน้าเขาด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีแดง
“ทำอะไรคะคุณบลู” เธอพยายามจะดึงมือของตัวเองออกจากมือแกร่งของอีกฝ่าย แต่แรงของเธอก็ไม่อาจยื้อแรงของบริณัยได้
“ชู่ว์......” บริณัยใช้ปลายนิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากเพื่อเป็นการบอกให้เธออยู่นิ่ง ๆ
“ที่เกาะนี้เราเป็นมากกว่าเจ้านายกับเลขาฯ ได้มั้ยอาย”
อารียานิ่งค้างเบิกตาโตอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง ยามเมื่อสบตาอีกฝ่ายที่กำลังจ้องมองมาอย่างแน่วแน่ ใจดวงน้อยก็ไหวสะท้าน นัยน์ตาคมตรงหน้าเปิดเปลือยทุกความรู้สึก สื่อความหมายทุกอย่างที่เธอไม่กล้าจะแม้แต่จะคิด ทั้งยังดูอ่อนหวานและเว้าวอน
“ผมจะดูแลคุณที่นี่ เหมือนกับที่ผู้ชายคนหนึ่งต้องดูแลผู้หญิง” เขาพูดจบก็คว้ามือหญิงสาวที่ไร้แรงต้านขึ้นมาจุมพิตที่หลังมืออย่างอ่อนโยน
ใจของหญิงสาวเต้นโครมครามราวกับจะหลุดออกมานอกอก เธออยากรั้งใจของตัวเองเอาไว้ แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้เพราะใจเธอมันรักผู้ชายตรงหน้าเหลือเกิน รักมานานจนเคยนึกว่าถ้าเธอเผยใจก่อนหน้านั้นพื้นที่เคียงข้างเขาจะเป็นของเธอหรือไม่ อย่างที่บริณัยพูด บนเกาะแห่งนี้ไม่มีใครรู้จักพวกเขา และจะไม่มีใครรู้ความลับระหว่างทั้งสอง ดังนั้นเธอจึงขอคว้าโอกาสที่อยู่ตรงหน้า โอกาสที่จะได้รักเขาอย่างเปิดเผย แม้จะเป็นช่วงเวลาแค่สามวันก็ตาม เธอขอใช้เวลานี้เก็บเกี่ยวความสุขกับผู้ชายที่เธอรักและสัญญาว่าหลังจากนี้จะกลับไปเป็นเลขาฯ ของเขาตามเดิม จะไม่เรียกร้องสิ่งใดทั้งสิ้น
อารียายิ้มเขินก้มหน้างุด ไม่เอ่ยอะไรออกมา แต่คนตัวสูงก็ยังเห็นรอยแดง ๆ ที่เห่อขึ้นมาที่ใบหูเล็กน่ารัก เธอดูอ่อนหวานน่ารักไปหมดทั้งตัว
เพียงแค่นี้เขาก็รู้คำตอบของเธอแล้ว บริณัยยิ้มกว้าง มีความสุขที่สุดในชีวิต เมื่อนึกว่าช่วงเวลานับจากนี้จะได้แสดงความรักหญิงสาวตรงหน้าอย่างเปิดเผยในฐานะคนรัก
- ผู้เขียน
