bc

คุณย่าหนูมาจากเมืองจีน

book_age16+
80
ติดตาม
1K
อ่าน
จบสุข
คำสาป
แม่เลี้ยงเดี่ยว
ผู้สืบทอด
สาสมใจ
ลึกลับ
lucky dog
ความลับ
จากจนกลายเป็นรวย
like
intro-logo
คำนิยม

นิยาย โลกคู่ขนาน ปลูกผัก ระบบ ทำฟาร์ม สโลไลฟ์

คุณย่าสวีได้โอกาสอีกครั้งเพื่อกลับมาใช้ชีวิตใหม่ในโลกคู่ขนาน แต่ทุกอย่างในโลกนี้แตกต่างจากโลกเดิม ไทย กลายเป็นสยาม และยังมีการปกครองแบบชนชั้นผสานเข้ากับประชาธิปไตย

แต่ถึงอย่างนั้นสวีก็มีความตั้งใจเดียว คือต้องดูแลเอาใจใส่ลูกหลานให้พวกเขารักใคร่กลมเกลียวเพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์ซ้ำรอย

แต่เคราะห์ซ้ำกรรมซัด สวีต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความวุ่นวายทางการเมือง การปะทะกันของผู้มีอำนาจซึ่งมีเธออยู่ตรงกลาง ใครใช้ให้เกิดมาสวยทั้งสองชาติ เป็นเหตุให้ผู้ชายต้องทะเลาะแย่งชิ่งกันประจำ สุดท้ายทหารหาญก็ตายเพราะสาวงามมีก็ตั้งมากแต่ยังไม่รู้จักจดจำ

และสวีก็ไม่ปล่อยให้ตนเองตกอยู่ใต้อำนาจของทั้งสองฝ่าย เธอต้องมีอำนาจและสิ่งเดียวที่ทำได้คือการแต่งงาน สวีเลือกที่จะแต่งงานกับคนที่คุ้นเคยดีกว่าสองฝ่ายที่เธอไม่รู้จัก

แต่...มันจะดีจริงๆหรือในเมื่อสามีของเธอที่ดูเหมือนไม่มีอะไรเลย กลับกลายเป็นขุมกำลังที่ทรงพลังอำนาจมากที่สุดเสียได้

ให้ตายเถอะ หนีเสือปะจรเข้ชัดๆ ขออยู่ในสวนทำเศรษฐกิจพอเพียงกับลูกๆหลานๆ ใช้ชีวิตสโลไลฟ์ไปวันไม่ได้รึยังไงกัน

หรือฉันจะสวยเกิน ไปที่ไหนก็วุ่นวายทุกที่ เฮ่อ คนสวยเซ็ง

chap-preview
อ่านตัวอย่างฟรี
บทนำ ย่าฉวีตายเพราะสมบัติ
'บ้านนี้เมืองนี้อยู่ยากมาตั้งแต่ยุคสมัยไหนๆแล้ว' คำพูดนี้ดูเหมือนจะเป็นจริง เพราะอยู่อย่างไรก็ทุกข์ใจ ทั้งๆที่เป็นผืนสวรรณภูมิแผ่นดินทอง ทุกสิ่งทุกอย่างเจริญงอกงามเพียงแค่กลบดินฝัง แต่...เหตุฉไนกลับทำให้ใจคนต้องร้าวรานอยู่เสมอ เสียไปมากเพียงใดแล้วกับคำว่า ค่านิยม ประเพณี ขนบธรรมเนียม ในสมัยก่อนลูกสาวลูกชายต้องเชื่อฟังพ่อแม่ในการเลือกแต่งงาน พอแต่งไปแล้วสามีภรรยาก็ไปรักคนอื่น เกิดเรื่องชิงรักหักสวาทกันวุ่นวายไปเสียหมด ในกาลต่อมาแม้ผู้คนมีอิสระแต่ความมักง่ายเกิดขึ้นในสันดานของคนแผ่นดินนี้มานมนาน มีหรือจะเลิกลาได้ง่ายดาย ก็นอกใจมีชู้ เล่นหนุ่มสาวกันไปทั่ว มั่วซั่วจนไม่รู้ว่าลูกใครพ่อแม่ใคร หญิงชราคนหนึ่งนั่งอยู่ท่ามกลางเด็กตัวเล็กๆกลุ่มหนึ่ง ก่อนจะจับมือเด็กสองคนและเอ่ยปากสอน สายตาพยายามไม่มองไปยังคนกลุ่มใหญ่ที่อยู่ไม่ไกล "รู้มั้ยว่าทำไม ทั้งที่อยู่ในแผ่นดินทอง แต่ใจคนจึงไม่สว่างไสวดั่งแผ่นดินอาศัยอยู่" "ทำไมเหรอคะคุณย่าทวด" เด็กน้อยเอ่ยถาม บางคนก็ทำหน้าตาเบื่อหน่าย แต่บางคนก็อยากรู้อยากเห็นจริงๆ "เพราะใจคนนี้มีโลภ โกรธ หลง มัวเมาในกิเลศ ยึดติดในสิ่งที่ไม่ใช่ของตน หรือแม้เป็นของตนก็เป็นไม่นาน พอตายไปแล้วก็เอาอะไรไปด้วยไม่ได้ ดูอย่างปู่ทวดของพวกแกสิ ตายไปแล้วก็เอาไปไม่ได้กระทั่งเมียน้อยสิบๆคนของเขา เอาเงินไปได้ที่ไหน เขาก็ให้แค่เงินที่อมในปากเท่านั้นแหละ" "คุณแม่พูดแบบนั้นก็เกินไปนะครับ" เสียงชายวัยกลางคนดังขึ้น ก่อนที่กลุ่มคนซึ่งมีปากเสียงกันอยู่อีกฟากจะย้ายมานั่งลงบนโซฟา ล้อมรอบหญิงชรา 'คุณนายฉวี' หญิงชราผู้ร่ำรวยที่สุดในตอนนี้ หลังจากสามีเสียชีวิตไปเมื่อสามปีก่อน แต่ตอนนี้ทุกคนกลับมาแย่งชิงสมบัติ เมื่อเปิดพินัยกรรมของเสี่ยชัย ผู้เป็นสามีของเธอแล้วพบว่า เขาบริจาคทรัพย์สินส่วนหนึ่งเป็นการกุศล ส่วนลูกๆให้แบ่งทรัพย์สินเท่าๆกัน ดังนั้นจึงมีคนที่พอใจและไม่พอใจ บ้างก็ว่ามีลูกหลานในบ้านตนมากกว่า บ้างก็ว่าดูแลกิจการ ดูแลพ่อแม่มานานกว่า คุณนายฉวีกลับไม่อยากยุ่งเสียแล้ว เธออยู่ในโลกมานานพอที่จะเบื่อหน่ายกับการแย่งชิง แต่ก่อนก็แย่งชิงความรักจากสามี พยายามทำให้ลูกๆของตนนั้นดีกว่าลูกๆของภรรยาน้อยเกือบสิบคนของสามี แต่พอมานั่งคิดย้อนดูแล้ว ทุกอย่างล้วนเป็นทุกข์ ทุกข์ทั้งกายทั้งใจ มีเงินมากก็ทุกข์มาก มีเงินน้อยก็ทุกข์เช่นกันแต่ทุกข์คนละแบบ เช่นนั้นไม่รู้ว่าจะโลภมากไปเพื่ออะไร เมื่ออายุขนาดนี้แล้วคุณฉวีกลับเหนื่อยใจ ไร้ซึ่งห่วงหา เพราะลูกหลานก็ไม่ได้ดีกับหล่อนขนาดนั้น นี่อาจเป็นทุกข์ยิ่งใหญ่ของพ่อแม่ที่มีเงินมาก หากมีเงินน้อยแต่มีครอบครัวที่รักใครกลมกลืนก็คงจะดีกว่าไม่น้อย แต่เวลาก็ย้อนกลับไปไม่ได้นึกเสียดายอย่างไรก็ช่วยอะไรไม่ได้ คุณฉวีคิดถึงขั้นว่าหากเธอเลือกได้จะไม่แต่งงานกับเสี่ยชัยตามคำสั่งของบิดามารดา ในยุคนั้นการเลือกที่ไม่ได้เลือกเองช่างแย่เสียจริง "ฉันพูดผิดตรงไหน เงินมันสำคัญมากนักหรืออย่างไร สุดท้ายพ่อพวกแกตายไปก็ไม่ได้อะไร พ่อพวกแกทำงานงกๆๆตั้งแต่หนุ่มจนแก่ แต่ใครล่ะเป็นคนเสพสุขจากเงินนั้นถ้าไม่ใช่ลูกอกตัญญูอย่างพวกแก" "คุณแม่ คุณแม่เป็นอะไรคะ ปกติคุณแม่จะไม่พูดแบบนี้ คุณพี่ เราพาคุณแม่ไปโรงพยาบาลดีมั้ยคะ" ลูกสะใภ้คนหนึ่งเอ่ยถาม ความจริงฉวีเป็นเมียหลวงที่ดี เป็นแม่ใหญ่ที่เมตตาเกือกูลลูกๆของเมียน้อยทุกคนจริงๆนั่นแหละ แต่เธอก็สุดจะทนแล้ว ไม่รู้ทำไมยิ่งแก่คนรักก็ยิ่งน้อยลง กระทั่งลูกที่เลี้ยงมากับมือก็ยังหมดรักพ่อแม่ เพียงเพราะเรื่องสมบัติ "พวกแกคุยเรื่องสมบัติมาสามวันแล้วไม่จบซะที ฉันจะไม่พูดได้งั้นเหรอ สมบัติมันแบ่งยากที่ตรงไหน ส่วนใหญ่ก็เป็นเงิน เป็นทอง เป็นที่ดิน ก็แค่แบ่งกันไปตามมูลค่าไม่ได้รึยังไง รวมออกมาเป็นมูลค่าตัวเงินแล้วหารกันไปเลย ใครอยากได้ส่วนไหนก็ค่อยดูว่าเงินมรดกส่วนของตัวนั้นมีมูลค่าพอรึเปล่าไม่ใช่รึยังไงกัน จะทำให้มันยุ่งยากไปทำไม" "คุณแม่ ที่ดินเหล่านั้นเก็บมาตั้งแต่สมัยก่อน หาซื้อไม่ได้อีกแล้วจะขายทิ้งได้ยังไงครับ" "ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นแต่ให้พวกแกตีมันเป็นตัวเงิน แล้วค่อยหารกันมันไม่ลงตัวรึยังไง แล้วถ้าใครอยากได้ที่ก็แค่เอาตัวเงินในมรดกส่วนตัวเองนั้นไปแลกกับพื้นที่ตรงนั้นถ้าใครอยากจะเก็บไว้ล่ะก็ แต่ถ้าไม่มีใครเอาอยากได้แต่เงินก็แค่ขายไป นี่ฉันฉลาดหรือพวกแกโง่" "คุณแม่อายุมากแล้ว อย่ามายุ่งเรื่องพวกนี้เลยครับ พวกผมจัดการได้" "จัดการได้ จัดการมาสามวันแล้วไม่เสร็จซะที เด็กๆพาเหลนๆฉันออกไปก่อน วันนี้ยังไงฉันก็จะคุยเรื่องสมบัติบ้าบอนี่ให้จบ ฉันไม่มานั่งทนฟังพวกแกทะเลาะกันในบ้านฉันอีกแล้ว" "คุณแม่คะ แต่ที่เราคุยกัน บ้านนี้คุณใหญ่จะได้รับ เพราะดูแลกิจการและดูแลคุณพ่อคุณแม่" "ใครบอกพวกแกอย่างนั้น ฉันยังอยู่ บ้านนี้จะเป็นของคนอื่นได้ยังไง" คุณฉวีเริ่มมีน้ำโหจนเลือดขึ้นหน้า บ้านนี้เป็นบ้านมรดกที่คุณพ่อคุณแม่ของเธอมอบให้เป็นเรือนหอ แต่ก็เป็นสมบัติภายใต้ชื่อของเธอ เธอยังไม่ตายลูกๆก็คิดจะแบ่งสมบัติกันแล้ว จะให้บอกว่ามันกตัญญูได้อย่างไร "คุณแม่ ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นค่ะ" "ฉันยังไม่ตาย พวกแกจะมาแบ่งสมบัติกันอย่างนี้ไม่ได้ ให้ฉันตายก่อนเถอะแล้วพวกแกค่อยแบ่งสมบัติกันตามจะ จะฆ่าจะแกงกันก็ตามสบาย ฉันไม่ยุ่งด้วยแล้วเพราะฉันตายไปแล้ว ไป ๆ ออกไปจากบ้านฉันให้หมดแล้วอย่ากลับมาจนกว่าฉันจะตาย!" ฉวีกล่าวเช่นนั้นก่อนจะบอกให้คนรับใช้ส่งคนออกไป เธอไม่คิดว่าลูกหลานของตนเองจะเป็นคนเช่นนี้ พวกเขาถูกความโลภบังตาจนไม่เห็นเลยว่าน้ำตาของแม่ไหลออกมาจนจะท่วมแผ่นดิน แผ่นดินนี้แม้อุดมสมบูรณ์มากเพียงใด แต่กลับไม่ช่วยให้หัวใจของคนหยุดชอกช้ำเสียที หากเลือกได้ ฉวีจะสอนลูกหลานให้ดี เอาธรรมะเข้ามาเสริม ไม่ให้พวกเขากลายเป็นผีหิวโหย เจ้ากรรมนายเวรจองล้างผลาญเธอจนตายเช่นนี้ ฉวีก็ไม่คิดเหมือนกันว่า คำพูดของตัวเองจะเป็นความจริงเร็วขนาดนั้น คุณนายฉวีเสียชีวิตอย่างสงบบนเตียงนอน ไม่มีโอกาสได้เห็นว่าลูกหลานจะทำอย่างไรต่อไป และไม่มีโอกาสอะไรอีกแล้ว...ถ้าเธอไม่ได้รับโอกาสอีกครั้ง

editor-pick
Dreame - ขวัญใจบรรณาธิการ

bc

เมื่อเธอคือคนที่ (ไม่) ใช่

read
1K
bc

พันธนาการรักใต้แสงจันทร์ : สายใยรัก

read
1K
bc

นางร้ายอย่างข้าขอพลิกชะตาตัวเอง

read
5.7K
bc

ตำนานนครแห่งธาตุ

read
1K
bc

หยีกับเพชร

read
1K
bc

พ่าย

read
2.1K
bc

Rescue สื่อรักกั๊กหัวใจยัยนางฟ้า

read
1.4K

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook