พ่อบุญทุ่ม

ไม่สบาย

ผอ.หนุ่มขมวดคิ้วยุ่งเมื่อเห็นข้อความที่ตัวเองเขียนลงไป บ้าบอจริง เขียนไปแบบนั้นเขาจะคิดยังไงวะ ตามองไปที่ตัวเลขที่แสดงการเคลื่อนตัวของลิฟต์ว่าถึงชั้นที่เท่าไหร่แล้ว สลับกับมองข้อความที่กระดาษโน้ตว่าเขาควรจะเปลี่ยนมันดีไหม

เปลี่ยนดีกว่าแล้วจะง้อยังไงดีวะเขามองไปที่ช่อดอกไม้ราคาแพงที่ถืออยู่ในมือ ก่อนจะขยำกระดาษโน้ตนั้นจนยับยู่ยี่แล้วเก็บใส่กระเป๋ากางเกง

'ฉันชอบนอนกับเธอ ดีกันนะ'

แบบนี้สิถึงจะเข้าท่า ไทก้ายกยิ้มยืดตัวมองดูกระดาษโน้ตที่ตัวเองเพิ่งเขียนลงไปใหม่อย่างภูมิใจ ก่อนจะขมวดคิ้วยุ่งอีกครั้งไม่พอใจกับคำที่ตัวเองเขียนลงไป

"จะไม่ยิ่งโกรธไปเหรอวะเนี่ย"

ผอ.หนุ่มกำลังคิดไม่ตกเขาขยำกระดาษโน้ตทิ้งอีกครั้งแล้วหยิบใบใหม่ขึ้นมาเขียนอีกที คราวนี้ต้องใช้เวลาคิดนานหน่อยในขณะที่กำลังจรดปลายปากกาลงไปเสียงลิฟต์ก็ดังแจ้งเตือนขึ้นอีกครั้ง

ติ๊ง~

เวรถึงไวจังว่ะไอ้ลิฟต์เวรนี่ยังไม่ทันได้เขียนอะไรลงไป