หลังจากที่ผมคุยกับพ่อผมเสร็จผมก็เดินกลับเข้ามาที่ห้องจัดการเคลียร์เอกสารงานทุกอย่าง
ก๊อกๆๆๆ
"เข้ามา"
"บอสครับได้เรื่องแล้วครับ"
ไอ้เฉินนั้นแหละ ผมให้มันไปตามหายูกินะ ไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน เธอจะเป็นยังไงบ้าง ถ้าให้เดาคงอยู่กับผู้จัดการเธอไม่งั้นก็เพื่อนของเธอ
"ยูกิอยู่ที่ไหน"
ผมถามออกไปหัวใจเต้นตุบตับ ทั้งเป็นห่วง ทั้งคิดถึงอยากกอดเมียจะตายอยู่แล้วโว๊ยยยย
"เมโทรโมเดลลิ่งครับ"
และก็ไม่ผิดคาด เธอคงจะอยู่กับผู้จัดการของเธอ ว่าแล้วผมก็หยิบโทรศัพท์แล้วกดโทรออกไปหาคนที่พวกคุณก็รู้ว่าใคร
ตู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
(สวัสดีค่ะ รถเมล์พูดสายค่ะ)
เสียงผู้จัดการของเมียผมเองแหละ
"ผมเวกัสครับ"
ทางปลายสายดูจะตกใจเล็กน้อย เสียงเงียบไปสักพักเหมือนเธอจะเดินออกไปที่ไหนสักแห่ง
(ค่ะคุณเวกัส มีอะไรให้รถเมล์รับใช้ค่ะ)
ปลายสายเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบ
"ยูกิเป็นยังไงบ้าง"
(ร้องไห้จนหลับไปแล้วค่
