15
ชัดเจน
กลายเป็นความเคยชินในการใช้ชีวิตไปเสียแล้ว ที่บุญสิตาจะต้องไปหาศิลาดลที่บ้านของเขาบ่อยๆ แต่แทบไม่ค่อยได้พูดคุยกับคนอื่นภายในบ้าน เพราะช่วงเวลาที่เธอไปนั้นทุกคนมักจะเข้าห้องนอนกันหมดแล้ว แม้แต่ตอนเช้าที่พวกท่านต่างก็ออกไปทำงานกันแล้วเหมือนกัน มีเพียงกำนันสมบูรณ์ที่บางวันยังเห็นนั่งดูโทรทัศน์อยู่ภายในบ้าน
“พี่ศิลาปกติพี่ไม่ไปทำงานสายเหรอคะ บุญเห็นพ่อกับแม่พี่ศิลาไปทำงานก่อนทุกที” หญิงสาวถามเขาในระหว่างที่มือก็ติดกระดุมเสื้อของตัวเองไปด้วย
“พี่ลูกเจ้าของบริษัทไปทำงานตอนไหนก็ได้” เขาพูดทีเล่นทีจริง บุญสิตาหันไปมองเขาแล้วทำปากยื่นใส่เล็กน้อย
“อ้าวก็จริงไหมล่ะ ไปทำตอนไหนก็ได้ งานมันก็เป็นระบบของมันอยู่แล้ว”
“ค่ะ บุญก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ วันนี้ไปส่งบุญที่บ้านแล้วพี่ก็ไปทำงานเลยนะคะ ไม่ต้องไปส่งที่ทำงานหรอก”
“ก็พี่อยา
