"ตื่นเต้นไหมทิกเกอร์ ไปอยู่ที่นู้นต้องทำตัวดีๆ นะรู้ไหม" ร่างเล็กก้มลงไปคุยกับเจ้าแมวขนสีเทาตัวใหญ่ที่อยู่บนตัก ก่อนที่จะใช้จมูกฟัดด้วยความมันเขี้ยว ขณะที่มีสายตาของใครอีกคนที่กำลังทำหน้าที่ขับรถปรายตามามองเป็นระยะ พร้อมกับรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้าที่เอ็นดูสองแม่ลูกที่กำลังเล่นกัน
"นิเกรงใจจังเลยค่ะ" นิชาที่พอใจจะเล่นกับทิกเกอร์แล้วก็หันไปเอ่ยกับเวกัส
"บอกแล้วว่าไม่ต้องเกรงใจ"
"พี่เวกัสใจดีจัง" นิชายิ้มหวานพูดไปตามที่รู้สึก เวกัสดีกับเธอทุกอย่าง อาสาทำนู้นทำนี่ให้จนเธอรู้สึกดี
"เอาของทิกเกอร์มาครบแล้วใช่ไหม"
"ครบแล้วค่ะ"
"อืมดีแล้ว น้องพี่กำลังรอเราอยู่ที่บ้าน คงตื่นเต้นน่าดู"
"ทิกเกอร์ก็ตื่นเต้นเหมือนกัน นั่งนิ่งเชียว คงอยากไปอยู่กับพี่วารินมากกว่าแม่แล้วใช่ไหม หื้ม…"
เมี๊ยว ~
"พูดเก่งเลยนะ" นิชาลูบหัวเจ้าแมวที่ขานตอบรับราวกับฟังภาษาคนรู้เรื่อง ก่อนที่จะยิ้มมีความสุขและเก็บเกี่ยวเวล
