11.ก่อการดี
1127 คำ
@บ้านกาลเวหล
อัญญารินทร์กลับมาที่บ้านโดยการอำนวยความสะดวกของชายแปลกหน้าสองคนที่อาสามาส่งเธอที่บ้านโดยอ้างว่าเพื่อมุษยธรรมและไม่ปลอดภัยถ้าจะขึ้นรถประจำทางที่ต้องเดินเข้าซอยอีก
"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง รบกวนเวลาพวกพี่เป็นนานสองนานเลย"
"ไม่เป็นไรเลยครับพวกผมเต็มใจ ถ้าจะไปเยี่ยมน้องบุญเก็บเมื่อไรก็บอกพวกพี่ได้นะครับ"
"คงไม่รบกวนหรอกค่ะแค่นี้ก็เกรงใจจะแย่เดี๋ยวหนูขอเข้าบ้านเลยนะคะ สวัสดีค่ะ"
"ครับ สวัสดีครับ"
หลังจากเด็กสาวหันหลังเข้าบ้านไปอย่างเร่งรีบอยู่ในที เต๋าและอั๋นจึงอดที่จะพูดถึงเธอไม่ได้
"แกว่านายเอาจริงมั๊ยว๊ะ ไม่เคยเห็นนายสนใจใครขนาดเผื่อแผ่ไปถึงหมาเลยนะโว่ย"
"ไม่รู้ว่ะ แต่เด็กคนนี้น่ารักว่ะ รู้จักวางตัว ฉลาด กล้าได้กล้าเสีย กล้าไปกับคนแปลกหน้าเพื่อให้หมาได้รักษา ถ้าเจอคนไม่ดีก็แย่ เด็กนั่นรู้แต่ก็ยอมเสี่ยง ดูตอนกลับซิ่ ไม่ยอมให้พวกเราเข้าบ้านเลย เพราะไม่ไว้ใจพวกเราเหมือนกัน แต่ก็มีมารยาท นับถือน้ำใจในความรักที่บริสุทธิ์ของน้อง ที่มีต่อน้องหมาว่ะ"
"เออ..จริงว่ะ ต้องเรียกคุณหนู หรือนายหญิงไว้ให้ชินปากเลยเป็นไง"
"เฮ่ยนายหญิงนั่นอีกนาน"
______________________
อีกด้านของกรพัฒน์
กดโทรออก
ผมมีเรื่องให้ช่วยหน่อย // ครับ...เรื่องอะไรหรือครับ//ช่วยเก็บเส้นผมของเด็กหญิงอัญญารินทร์ กาลเวหล ให้หน่อย ผมมีค่าตอบแทนให้ อย่างงามรับรองว่าไม่มีอะไรเสียหายและเป็นประโยชน์ต่อเด็ก//เอ่อ ผมจะไม่ติดคุกใช่มั๊ยครับท่าน//ไม่หรอก นอกจากไม่ติดแล้วยังได้บุญอีกและได้พ็อคเก็ตมันนี่ไว้เลี้ยงลูก ๆ สี่ขาของครูอีกตั้งมากมายไม่ใช่เร๊อ//อ่ะ เอ่อ ท่านรู้เหรอครับ//เอาน่าทำตามที่ผมบอกรับรองไม่มีอะไรเสียหายแถมยังได้ทำบุญอีก เชื่อผม//เหรอครับ งั้นได้ครับถ้าเป็นการช่วยคนผมเต็มใจครับไม่มีค่าจ้างก็ทำครับ//อืมดีมาก ขอบใจ ถ้าได้ของแล้วติดต่อผมมาจะให้คนไปรับ//ได้ครับ//โอเค งั้นแค่นี้ก่อน .-/พร้อมกับกดวางสาย
เขานึกตื่นเต้นแทนเพื่อนรุ่นพี่เล็กน้อย ถ้าสิ่งที่เขาสงสัยเกิดเป็นความจริงขึ้นมาจะนับญาติกันยังไงดีหนอ
@ชั่วโมงพละศึกษา@โรงยิม
แปะ.. แปะ.. แปะ.. แปะ.. (เสียงตบมือเพื่อเรียกความสนใจ)
///นักเรียน ชั่วโมงนี้ครูจะให้นักเรียนยืดหยุ่นร่างกายไปพลาง ๆ ก่อนนะครับ ///
"โอ้ย!!! ตายแล้วครูขอโทษค่ะอัญญารินทร์ ครูไม่ทันระวัง ไม่เห็นน่ะ ขอโทษที เจ็บมั๊ย ตาย ตาย ตาย แก่แล้วก็งี้ละเน๊าะ" ครูสาวสองวี๊ดว๊ายกลบเกลื่อนแบบเนียน ๆ แต่ในมือมีเส้นผมของเป้าหมายอยู่พอประมาณ
"ไม่เป็นไรค่ะคุณครู แล้วคุณครูเป็นอะไรมากมั๊ยคะ"
"ก็เคล็ดขัดยอกแหละ อ๊ะเปื้อนนิดหน่อย เดี๋ยวครูขอไปล้างมือก่อนน๊า" (ครูสาวสองทำทีล้วงกระเป๋าหยิบป้าเช็ดหน้ามาเช็ดแต่ที่จริงเก็บของสำคัญมากกว่า)
///..แปะ แปะ แปะ เอาเป็นว่านักเรียนยืดหยุ่นกันไปก่อน เดี๋ยวครูมา ขอไปล้างมือล้างแขนนิดนึง อย่าหนีไปเที่ยวเล่นล่ะไม่งั้นจะหักคะแนนให้ดู///
////คร้าบ…./ค่า……
....................................................
ครูสาวสองกดโทรออก
ท่านครับ ได้ของแล้วครับ/ ดีมาก เลิกสอนแล้วไปรออยู่ที่ร้านเครื่องดื่มใกล้ ๆ โรงเรียนนั่นแหละเดี๋ยวคนของผมจะไปรับ อย่าให้ใครสงสัยล่ะ/ ครับท่าน งั้นเท่านี้ก่อนนะครับ ผมต้องไปสอนต่อ/อื้ม ไปเถอะ .-/ครูสาวสองกดวางสาย
ตัดมาที่โรงยิม
///อ้าว นักเรียน วอล์มร่างกายกันไปถึงไหนแล้ว มามามา มาตั้งแถวนะครับ แยกชายหนึ่งแถว หญิงหนึ่งแถว อ้า อย่างนั้น ดีมาก
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ..แปะ แปะ แปะ แปะ (เสียงตบมือรัว ๆ จากคุณครูสาวสอง) นักเรียนจ๋า หมดชั่วโรงแล้ว เลิกได้ กลับบ้านดี ๆ นะคะ อ่ะ ห้ามเถลไถลล่ะ
@ร้านเครื่องดื่มใกล้ ๆ โรงเรียน
ครูสาวสองกดโทรออก ท่านครับตอนนี้ผมอยู่ที่ร้านเครื่องดื่มใกล้โรงเรียนแล้วครับ/ อื้อ เดินออกมาหน้าร้านซิ เห็นรถยี่ห้อ x สี่ประตูสีดำ ทะเบียนxxxxมั๊ย เข้าไปเลย/เห็นแล้วครับ เข้าไปเลยใช่มั๊ยครับ ได้ครับ.. ครูสาวสองกดวางสายและตรงไปที่รถ
ปึ่ก (เสียงเปิดประตูรถ) คือ….คุณคือคนของเสี่ยมังกรใช่มั๊ยครับ นะ..นะ..นี่ของครับ ผะผมหมดหน้าที่แล้วใช่มั๊ยครับ ละ ลา (ลาละครับ)..
เดี๋ยว..!!! เอานี่ไปด้วยนายให้เป็นรางวัล (ชายรูปร่างสันทัดเอ่ยแทรกขึ้นก่อนที่ครูสาวสองจะพูดจบพร้อมกับยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้)/ขะ..ขอบคุณครับ ผมไปได้แล้วใช่มั๊ยครับ../อืม ไปซิ/ปึ่ก ครูสาวสองปิดประตูรถแล้วรีบจ้ำอ้าวมาที่จักรยานยนต์ของตัวเองอย่างไว...ฟู่ว...(เสียงพรูลมหายใจพร้อมกับลูบหน้าอกตัวเองสองสามครั้ง) ยังกะโจร..น่ากลัวชะมัด..ซองหนานะเนี่ย คงจะหลายบาทอยู่..ต่อไปนี้คุณภาพชีวิตพวกแกจะดีขึ้นแล้วน๊า และก็ของครูด้วย รองเท้าผ้าใบสึกแล้วพอดี อิ๊ อิ๊ ครูสาวสองกระหยิ่มในใจแล้วขับรถกลับบ้านด้วยหัวใจที่พองฟู
__________________
ตัดมาที่อัญญารินทร์
เมื่อเด็กสาวกลับมาถึงบ้านไม่นานมารดาของเธอก็เข้าบ้านมาพอดี
"แม่คะ...." เด็กสาวพูดอะไรไม่ออกยืนอยู่ต่อหน้ามารดาอยู่อย่างนั้น ส่วนอรัญญารู้ดีและเข้าใจเป็นที่สุด รวบตัวลูกสาวเข้ามากอดปลอบ
"ไม่เป็นไรนะลูก น้องต้องไม่เป็นไร ถ้าน้องพิการเราจะช่วยกันดูแลน้องนะคะ แม่มีเงินเก็บบ้าง แม่จะเอามันมารักษาน้องเอง" อรัญญากอดปลอบลูกสาวด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล
"ค่ะแม่ หนูก็มีเงินรักษาน้องค่ะ หนูได้ทุนการศึกษาเช็คเงินสดราคาหนึ่งแสนบาทค่ะแม่ ตอนแรกหนูจะเอาไปคืนค่ะ แต่ตอนนี้หนูไม่คืนแล้วค่ะ หนูจะเก็บไว้รักษาเจ้าบุญเก็บค่ะ"
"เหรอคะ ทำไมทุนการศึกษามันเยอะจัง ไม่ดี เราเอาไปคืนเค้าเถอะลูก แม่ว่ามันยังไง ๆ อยู่นะ"
"แล้วหนูต้องทำยังไงคะ เอาเช็คนี้ไปคืนที่ ผอ.ดีมั๊ย"
"แม่ว่าแม่ไปเองจะดีกว่า เดี๋ยววันพรุ่งนี้แม่จะขอลางานไปโรงเรียนกับหนูด้วย"
"ก็ได้ค่ะ"
- ผู้เขียน
