7.สงสัย
884 คำ
@คอนโดปกรณ์@ภูเก็ต
ปกรณ์พาร์ท
หลังจากกลับมาผมนั่งทำงานแบบไม่มีสมาธิเท่าไร ใจก็กังวลว่ายัยเด็กทุนนั่นจะถูกเพื่อนแกล้งเมื่อไร ยิ่งตัวเล็ก ๆ อยู่ อีกตั้งหลายเดือนกว่าจะจบ ม.3 คงต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว แล้วคนที่นั่งคิดไม่ตกก็ยกยิ้มมุมปากขึ้นมาทันทีเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้
......................................
สายโทรออกป๊า
ป๊า: อือ ว่าไงไอ้เสือ
กร: ป๊าคร๊าบ คิดถึง
ป๊า: ขนลุก .. มีไรก็ว่ามา
กร: มีเรื่องให้ช่วย
ป๊า: อะไรอีกล่ะ
กร: ก็เรื่องเด็กทุนนั่นไง
ป๊า: ทำไม บอกไว้ก่อนถ้าแกจะเล่นเด็ก ป๊าไม่เอาด้วยนะเว้ย
กร: ไม่ใช่อย่างนั้น คืออยากให้ป๊าแจ้งทางโรงเรียนให้หน่อยว่าเราต้องการสนับสนุนเด็กคนนั้น
ป๊า: เด็กคนไหน ก็เด็กทุนป๊ามีหลายคน หลายโรงเรียนด้วย
กร: ป๊า...คร้าบ
ป๊า: เออ..รู้ แล้วจะเอาไง เด็กมันจะจบ ม.3 แล้ว
กร: ผมอยากให้น้องเรียนโรงเรียนมัธยมฯ M
ป๊า: น้องสอบเองก็น่าจะติด
กร: ถ้าป๊าช่วยก็มั่นใจอีกระดับหนึ่งไง
ป๊า: เฮ๊อ..ไอ้นี่..ตามนั้น
กร: ขอบคุณคร๊าบ รักป๊าที่สุด ปกรณ์กดวางสาย
.........................................
@บ้านสหศิลป์ปรีชา
ด้านกรพัฒน์หลังจากลูกชายตัวดีวางสายไป เขาได้คิดคำนึงถึงใครบางคนอีกครั้ง จึงตัดสินใจติดต่อคนที่คิดถึงอีกครั้ง
กรพัฒน์โทรออก
ปลายสาย: สวัสดีครับ ตอนนี้คุณพ่อไม่อยู่ครับ คงวางโทรศัพท์ทิ้งไว้แล้วไปที่ไหนสักแห่งของบ้านน่ะครับ เดี๋ยวผมลองเดินดูให้นะครับ
กรพัฒน์: นัทใช่มั๊ย นี่อามังกรเอง ขอสายพ่อเราหน่อย
ปลายสาย: อ้อสวัสดีครับอา คุณพ่อน่าจะอยู่ที่เรือนต้นไม้แหละครับเดี๋ยวผมถือโทรศัพท์ไปให้ครับ รอสักครู่นะครับ
กรพัฒน์: ขอบใจมากลูก สักพัก (คุณพ่อครับ อามังกรโทรมาครับ)
ปลายสาย: โอ้ สวัสดีมังกร เป็นไงมาไงถึงได้โทรมาล่ะ
กรพัฒน์: ก็มีเรื่องนะครับเฮีย เราหาที่คุยกันหน่อยดีมั๊ย คือผมมีเรื่องอยากปรึกษา
ปลายสาย: ได้ซิ พรุ่งนี้ที่ร้านอาหารจีนXXX ย่าน XXX เป็นไง
กรพัฒน์: ได้เลยครับเฮีย งั้นเท่านี้ก่อนนะครับ สวัสดีครับ กรพัฒน์กดวางสาย
เฮ๊อ..ขอให้ใช่นะครับเฮียชัย แต่ถ้าไม่ครอบครัวของฉั๊นจะอุปถัมภ์เธอเองแม่เด็กน้อย ไอ้ตัวใหญ่คงดีใจพิลึก
"มีอะไรคิดหนักเหรอครับป๊า หรือว่าเฮียกรทำเรื่องอะไรให้ปวดหัวอีก" ปพัฒน์ ลูกชายคนเล็กเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินเข้ามานั่งโซฟาตัวเดียวกัน
"อ้าว มาแล้วเหรอ งานที่เหนือเป็นไงบ้าง มีปัญหาอะไรมั๊ย"
"ไม่มีปัญหาอะไรครับ เรียบร้อยดี คิดถึงป๊ากับม๊า เสร็จธุระเลยรีบกลับ" ปพัฒน์พูดอย่างอ้อน ๆ
"เฮ่ย อย่ามาทำเหมือนพี่ชายแกเลย มันเลี่ยน แกคิดถึงรสมือของม๊าแกก็บอกมาเถอะ ไม่ต้องมาอ้อมทุ่ง"
"แน่ะ เบื่อคนรู้ทัน ไปหาม๊าดีกว่า กินอะไรดีน๊าเย็นนี้ ยำกุ้งกรอบแซ่บ ๆ กับเบียร์เย็น ๆ ดีมั๊ยหนอ" ปพัฒน์เดินห่างออกไปแต่ส่งเสียงดังลั่นอย่างจงใจยั่วน้ำลายคนได้ยินเล่น ๆ
@เช้าวันใหม่
"ม๊า อยู่ไหน ป๊ามีเรื่องจะบอก" กรพัฒน์ร้องเรียกหาภรรยาสุดที่รักในขณะที่เดินตามหาไปด้วย
"อยู่นี่ป๊า มีอะไรเหรอ"
"อ้อ อยู่นี่เอง คือสาย ๆ ป๊าจะออกไปข้างนอกหน่อย นัดกับเฮียเปรมชัยน่ะ ถ้าได้เรื่องยังไงจะมาเล่าให้ฟังนะ ไปก่อนล่ะ"
"ค่ะ ป๊า" (ปาริดา รับคำสามีแบบงง ๆ)
"อะไรของเค้านะ ฮื๊อ หรือว่าป๊าจะว่างจนเกินไปถึงได้ยุ่งเรื่องคนนั้นคนนี้ไม่หยุดหย่อน.." ปาริดาบ่นสามีงึมงำคนเดียวแต่บังเอิญลูกชายคนเล็กมาได้ยินพอดี
"บ่นอะไรครับม๊า..อ้าวนั่นรถป๊านิ่ ป๊าไปไหนล่ะทำไมไม่พาม๊าไปด้วย เห็นทุกทีตัวติดกัน"
"ก็บอกม๊าอยู่ว่ามีนัดกับเฮียเปรมชัย จะไปคุยอะไรกันก็ไม่รู้บอกว่าถ้าได้เรื่องยังไงจะมาเล่าให้ม๊าฟังไม่รู้เรื่องอะไร"
"เหรอครับ เปรมชัย..เปรมชัยที่เป็นป๊าของเฮียนัทเพื่อนเฮียกรใช่มั๊ยครับม๊า"
"ไม่รู้ซิ คงงั้นมั๊ง กลับมาก็ลองถามป๊าเราดูซิ..ว่าแต่เราเถอะ มีอะไรล่ะ จะให้ม๊าทำอะไรให้กินอีกใช่มั๊ยล่ะ"
"งือ...รู้ใจจริง ๆ เลย น่ารักที่สุด พัฒน์อยากกินผัดไทย แล้วก็ยำอะไรก็ได้แซ่บ ๆ ครับ นั่งตรวจงานปวดหัวมากเลย กะว่ามื้อเที่ยงจะจัดให้อิ่มแปร้แล้วนอนยาวไปเลย"
"ระวังเถอะ พุงจะโย้ ซิกแพ็คจะหายม๊าไม่รู้ด้วย"
"ช่างมันก่อนครับม๊า งั้นเดี๋ยวผมไปนั่งดูงานบนห้องก่อนนะครับ"
"จ้า..เที่ยงก็ลงมาละกัน เดี๋ยวม๊าจะทำไว้ให้"
"คร้าบ..ขอบคุณคร้าบ รักม๊าที่สุดเลยคร้าบ" (เสียงดังของปพัฒน์ที่ตอบกลับมาจากที่ไกลออกไป)
- ผู้เขียน
