EP.11
อัคนีหูผึ่ง ยิ้มกว้างมากขึ้นอีกรีบพามาลีไปนั่งที่โซฟารับแขก
ร่างเล็กแต่อวบอิ่มไปทุกสัดส่วนนั่งโงนเงนทำท่าจะไม่ไหว แต่ฝ่ามือก็ยังยื้อท่อนแขนของเขาไว้พยุงตัวเอง
อัคนีมองเจ้าของใบหน้าแดงระเรื่อด้วยอารมณ์ที่เริ่มจะทานทนไม่ไหว เพราะเวลานี้เหมือนว่ามาลีจงใจยั่วเขาชัดๆ เขากำลังจะตบะแตก หล่อนมองเขาตาปรือ แต่กัดริมฝีปากตัวเองอย่างมันเขี้ยว มันเขี้ยวใครล่ะ เขาสิที่ควรจะมันเขี้ยวหล่อน มาลีน่ากินซะขนาดนี้ อยากจะขม้ำแล้วเคี้ยวกรวบๆ ก่อนจะกลืนกินไม่ให้เหลือ
“ไม่ถามเหรอ”
หล่อนถามเขาแต่กลับหลับตาและบีบท่อนแขนเขาแน่นขึ้นอีก ไรฟันขบริมฝีปากอวบอัดนั้นไว้อย่างพยายามสะกดกลั้นอารมณ์บาง อารมณ์เดียวกับเขาไหมเล่า
“แล้วหนูมาลีรักพี่ไหมล่ะ”
ถามออกไปแล้วกลั้นใจรอฟังคำตอบทั้งที่น่าจะรู้อยู่แล้ว เพียงแต่ไม่เคยได้ฟังจากปากหล่อนเท่านั้น และเวลานี้เขาจะได้ยินคำนั้นจากริมฝีปากที่ขยันขยับขึ้นลง ยั่วให้เขาบดป
