บทที่ 7 รอยจารึกแห่งรัก
915 คำ
บทที่ 7: ลายจารึกแห่งรัก
มีนาและอาร์นเดินลัดเลาะกลุ่มหินรูปร่างประหลาดร้ายคล้ายกลุ่มควันขนาดใหญ่ม้วนตัวลอยตระหง่านงามเสมือนเทพเนรมิต แล้วตรงดิ่งมาถึงริมฝั่งแม่น้ำใหญ่ที่สวยสงบ ซึ้งใจ
สายลมพัดผ่านเนินข้าวป่าพราวสีทองบางเบาพร้อมผสานผสมกับส่ำเสียงน้ำไหลผิวแผ่วราวกับเสียงสวดศักดิ์สิทธ์ิจากเมืองบาดาลซึ่งดลดาลบรรยากาศรายรอบตัวหนุ่มสาวประจำเผ่าผาแต้มเคลิบเคลิ้มไปด้วยความสุขสดชื่นและอบอุ่น
มีนาได้เลือกเอาก้อนหินที่มีสีแดงเข้มอันมีชีวิตชีวาซึ่งกลมกลืนกับผืนดิน ผืนโลกแห่งธรรมชาติอันอลังการคล้ายสรวงสวรรค์บนดิน มันมีความลับและความหมายมากมายในใจของเธอ
“นี่คือสีที่เราจะใช้”
มีนาแสดงก้อนหินในมือให้กับอาร์นดูและเอ่ยต่อไป
“ข้าเชื่อว่ามันจะทำให้ภาพลายฝ่ามือบนผนังถ้ำดูมีชีวิตชีวาและเต็มไปด้วยความรัก ความอบอุ่น นุ่มนวลตลอดกาล”
“ใช่ ! มันจะต้องสวยงามแน่” อาร์นสนับสนุน พร้อมกับยิ้มอย่างอบอุ่น “และนี่คือการเริ่มต้นใหม่ของเรา”
“ถูกต้องที่สุดแล้ว อาร์น”
ทั้งสองนั่งลงที่ริมฝั่งน้ำ มีนานำก้อนหินสีแดงเข้มนั้นมาบดให้ละเอียดเป็นผงอย่างชำนาญ ขณะที่อาร์นมองดูเธอด้วยความชื่นชม รู้สึกถึงพลังและความมุ่งมั่นที่มีนาใส่ลงไปในทุก ๆ กิริยาการกระทำอันจริงใจของหล่อน
“การจารึกความรักของเราเป็นสิ่งสำคัญ” มีนากล่าว “มันไม่ใช่แค่การอวดอ้างสร้างให้คนอื่นเห็นเท่านั้น แต่มันคือการบันทึกความรู้สึกในใจของเราลงสลักไว้จริงๆ”
“แน่นอน” อาร์นตอบ “และเมื่อเวลาผ่านไปนานแสนกัปป์แสนกัลป์เท่าใด เราจะย้อนรอยกลับมามองมัน และจำได้ว่าความรักของเราเริ่มต้นจากที่นี่”
เมื่อสีแดงที่บดละเอียดผสมเข้ากับน้ำใสสะอาดบริสุทธิ์กลายเป็นสีที่สวยงามและเข้มข้น มีนานำมันไปแต้มที่ฝ่ามือของเธอ แล้วจึงยิ้มให้กับอาร์น
“ตอนนี้ถึงตาเจ้าแล้ว”
อาร์นทำตาม โดยเขาก็เอาสีที่ได้มาแต้มที่ฝ่ามือของเขา แล้วยิ้มให้กับมีนา “พร้อมแล้ว!” เขายกมือขึ้นสูงราวกับเตรียมจะท้าทายโชคชะตา
“ไปกันเถอะ” มีนาพูดด้วยเสียงตื่นเต้น ขณะเดินไปยังผนังถ้ำที่รอคอยการสร้างสรรค์
เมื่อมาถึงผนังถ้ำส่วนหนึ่งที่ยังว่างเปล่า อาร์นและมีนายืนอยู่เคียงข้างกัน พร้อมที่จะจารึกความรักลงไปในโลกแห่งความจริง
อาร์นเริ่มวาดลายฝ่ามือของเขาอย่างตั้งใจ โดยมีมีนาเฝ้ามองอยู่ใกล้ ๆ
“นี่คือความรักของเรา” มีนาเอ่ย “และเราจะทำให้มันมีชีวิตอยู่ตลอดไป”
อาร์นระบายสีอย่างอ่อนโยน วาดลายฝ่ามือของเขาไปตามผนังที่เรียบจนเห็นได้ชัด สีแดงเข้มตัดกับสีเทาของหิน เขารู้สึกถึงพลังที่ไหลออกมาจากหัวใจเมื่อเขาได้ทำสิ่งนี้
“ข้ารู้สึกเหมือนว่ามันมีชีวิตอยู่” อาร์นกล่าว “นี่ไม่ใช่แค่ภาพวาด แต่มันคือความรักที่เราแบ่งปันกันลงไปในผืนโลก”
มีนายิ้มให้กับการทำงานร่วมกันของพวกเขา เมื่อถึงตาของเธอ เธอเริ่มแต้มลายฝ่ามือของเธออย่างระมัดระวัง สัมผัสถึงพลังและความรู้สึกที่อยู่ในแต่ละเส้นสี
“เราจะทำให้มันเป็นสัญลักษณ์ของความรักที่ยั่งยืน” มีนากล่าว “และจะไม่มีใครสามารถลบมันได้”
การสร้างสรรค์ในครั้งนี้ใช้เวลานาน แต่พวกเขาทั้งคู่รู้สึกถึงความสุขที่เพิ่มขึ้นเมื่อเห็นลายฝ่ามือที่เต็มไปด้วยความรักอยู่บนผนังถ้ำ
ในที่สุดเมื่อเสร็จสิ้น มีนาและอาร์นมองไปที่ผลงานของพวกเขา พร้อมกัน
“นี่คือสิ่งที่เราสร้างขึ้นด้วยกัน” อาร์นพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ “มันจะเป็นการจารึกความรักของเราในทุก ๆ สถานการณ์”
“ใช่” มีนาตอบ “ความรักของเราจะไม่ถูกลืม แม้จะมีอุปสรรคใด ๆ มันจะยังคงอยู่ในใจของเราเสมอ”
ทั้งสองยืนอยู่ที่นั่นมือประสานกัน สัมผัสถึงพลังของความรักที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ทั้งความหวัง ความรัก และอนาคตที่รออยู่ข้างหน้า ทุกสิ่งที่พวกเขาเผชิญร่วมกันจะเป็นแรงผลักดันให้พวกเขาเดินต่อไป ไม่ว่าจะแตกต่างกันแค่ไหน แต่สิ่งที่สำคัญคือพวกเขาจะอยู่เคียงข้างกันเสมอ
ในขณะนั้น ฝนเริ่มซาลง และแสงแดดเริ่มส่องเข้ามาในถ้ำ ราวกับว่าธรรมชาติกำลังสนับสนุนความรักของพวกเขา มีนามองขึ้นไปที่แสงแดดและกล่าว
“นี่คือสัญญาณของความรักที่เราได้เริ่มต้นใหม่”
“ใช่แล้ว” อาร์นยิ้มอย่างอบอุ่น “เราได้สร้างบางสิ่งที่สวยงามที่นี่ และจะไม่มีวันหยุดยั้ง”
การจารึกความรักของพวกเขาจะยังคงอยู่บนผนังถ้ำตราบนานเท่านาน เป็นสัญลักษณ์แห่งความรักที่มีค่ากว่าอำนาจหรือความโกรธแค้นใด ๆ ที่เคยเกิดขึ้น
นี่คือการเริ่มต้นใหม่ ที่ทั้งสองจะก้าวเดินไปด้วยกันในโลกที่เต็มไปด้วยความหวังและความรักท่ามกลางยุคมืดอันยาวนานและความป่าเถื่อนของโลกบรรพกาล
******
- ผู้เขียน
