บทที่ 8
1085 คำ
งานเลี้ยงคืนนี้เป็นงานเลี้ยงที่คมธรรมตั้งใจจัดขึ้นเพื่อต้อนรับผู้จัดการคนใหม่ของฟาร์มกุลธีร์ด้วย ไม่ใช่แค่เลี้ยงฉลองการเกิดลูกควายตัวใหม่ของฟาร์ม แต่เป้าหมายหลักๆ คืออยากให้พ่อกับแม่ได้รู้จักกับมัลลิกาด้วย และตัวเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอยากให้ท่านทั้งสองรู้จักหล่อน
คมธรรมช่วยคนงานเตรียมงานเลี้ยงที่ลานกว้างของฟาร์ม ที่มักจัดเป็นงานเลี้ยงประจำของฟาร์ม วันนี้คนงานทุกคนได้อภิสิทธิ์เลิกงานเร็วกว่าปกติ เพื่อจะได้ไปเตรียมตัวมางานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ แม้แต่สัตวแพทย์หนุ่มอย่างดิศรณ์เองก็ได้กลับบ้านพักเร็วกว่าปกติ ดิศรณ์เป็นลูกชายคนเดียวของท่านผู้ว่าของจังหวัดสุพรรณบุรี ซึ่งท่านเพิ่งย้ายกลับมาอยู่ที่จังหวัดตัวเองเมื่อตอนเกษียณอายุเมื่อปีที่แล้ว จึงย้ายกลับมาอยู่กับลูกชายและภรรยา เมื่อพ่อย้ายกลับมา สัตวแพทย์หนุ่มก็ย้ายออกมาอยู่ที่บ้านพักของฟาร์มเพื่อความเป็นส่วนตัวตามแบบหนุ่มรักสงบ
งานเลี้ยงเย็นนี้เป็นงานเลี้ยงที่จัดขึ้นเฉพาะในฟาร์มมีแค่คนงานเท่านั้นที่มาร่วมงาน มีกับข้าวที่คมธรรมให้หมูและเข้มไปจัดการสั่งมาจากร้านอาหารในเมือง นานๆ ทีคนงานจะได้กินอาหารอร่อยๆ บ้าง และแน่นอนว่าที่นั่งทานก็เป็นปูเสื่อทานกับพื้นหญ้า โดยมีนักดนตรีเล่นเพลงให้ฟังไปด้วยขณะงานเลี้ยงกำลังดำเนิน และนักดนตรีที่ว่าก็คือคมธรรม ดิศรณ์ หมูและเข้มนั่นเอง ซึ่งคมธรรมนั้นร้องเพลง ดีดกีตาร์ ส่วนกลองคือดิศรณ์ หมูกับเข้มเต้นและร้องเพลงร่วมด้วยกับเจ้านายนั่นเอง
“เสร็จรึยังครับแม่ปลา พ่อคม” คมธรรมเคาะประตูห้องนอนของพ่อกับแม่ที่เปิดทิ้งไว้แล้วเดินเข้าไปหาท่านทั้งสอง
“จะรีบไปไหนลูก แค่งานเลี้ยงเกิดลูกควายตัวใหม่เอง”
“ไม่ใช่ครับ งานเลี้ยงต้อนรับผู้จัดการคนใหม่ของฟาร์มเราด้วย แม่ปลากับพ่อคมยังไม่เคยเจอเธอ ผมอยากให้เจอครับ”
“คนนี้พิเศษเหรอหอย” คมศรถามลูกชายอย่างจับพิรุธ และยิ่งลูกชายคนโตหลบตาก็ยิ่งน่าสงสัย
“ใช่ที่ไหนพ่อคม รีบๆ แต่งตัวนะครับ”
“พ่อกับแม่ว่าใช่นะหอย” คมศรเย้าหยอกลูกชายแล้วเดินไปหยิบหวีขึ้นมาหวีผมตัวเองจัดทรงให้เรียบร้อย
“ไม่ใช่สักหน่อย หอยไปก่อนนะครับ พอดีสั่งไอ้หมูและไอ้เข้มไปซื้อของให้ไม่รู้ได้มารึเปล่า” ว่าแล้วก็เดินจากไปทันที โดยไม่รอให้พ่อและแม่พูดโต้ตอบกลับแม้แต่คำเดียว
“คุณว่ายังไงปลา ลูกชายเราเหมือนจะตกหลุมรักว่าไหม”
“ฉันก็ว่างั้นแหละพี่คม ลูกหอยต้องมีอะไรแน่ ยิ่งหลังๆ มาเนี่ยนะคะดูแปลกๆ ไม่ได้ไปเที่ยวผับ กินเหล้า หรือนอนกับผู้หญิงมาสักพักแล้วนะคะ ตั้งแต่มีผู้จัดการคนใหม่มา” เท่าที่ถามจากหมูและเข้มคนสนิทของลูกชายมา ดิศรณ์อีกคนที่บอกมาแบบนี้เหมือนกัน
“เราจะได้เห็นวันนี้แหละปลาว่าลูกชายของเราไปตกหลุมรักเธอท่าไหนกันแน่ถึงได้เปลี่ยนไป และดูกระตือรือร้นทุกวันที่จะตื่นไปทำงาน แถมดูนะคุณ มันหัดอ่านภาษาอังกฤษด้วย ผมเห็นหอยอ่านสองสามครั้งแล้ว ทั้งๆ ที่ปกติเกลียดภาษาฝรั่งจะตาย”
“ที่สำคัญหนวดเคราก็ดูเข้าทรงสวยงามเข้ากับรูปหน้าหล่อๆ ด้วยนะพี่คม ลูกเราเคยสนใจหนวดเคราตัวเองที่ไหน แต่เดี๋ยวนี้นะพี่ เนี้ยบเลยแหละ และยิ่งเสื้อผ้านะพี่ก็ไม่ได้ใส่ตัวเก่าด้วยเปลี่ยนทุกวัน เหมือนคนมีความรัก”
“มีไม่มีเราได้รู้กันวันนี้แหละปลา ไปกันเถอะ เสร็จรึยัง เนี่ยก็จะทุ่มแล้วเดี๋ยวดึก”
“จ้ะพี่คม แล้วเนี่ยลูกหมีกับหนูมิณนี่จะมาไหมคะ”
“เห็นบอกว่าไม่ได้มานะวันนี้”
“อ้อ...งั้นไปกันเถอะ ถ้าลูกหมีมานะจะได้มาช่วยจับพิรุธพี่ชายช่วยเรา”
หึหึ
“แค่เราสองคนก็พอแล้วปลา” แล้วคมศรก็โอบประคองภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากของตัวเองออกจากห้องลงบันไดไปอย่างระมัดระวัง
มัลลิกาลุกนั่งหลายรอบจนคนเป็นป้านั้นอดพูดให้ไม่ได้ ก็นางดูโทรทัศน์ไม่รู้เรื่องเลย เพราะหลานสาวเอาแต่ลุกแล้วนั่งลงที่เดิมพร้อมถอนหายใจแรง
“หนูเป็นอะไรลูก เอาแต่ถอนหายใจแรงและลุกนั่งแบบนี้ ป้าดูละครไม่รู้เรื่องแล้วลูก”
“เพื่อนขอโทษค่ะป้าชบา พอดีหนูมีเรื่องคิดนิดหน่อย”
“ป้าว่าไม่หน่อยแล้วมั้ง มีอะไรรึเปล่าลูก ตั้งแต่กลับมาจากทำงานแล้วป้าเห็นหน้าหนูดูกังวลและเครียดๆ”
“คือป้าชบาคะ ป้าว่าเพื่อนควรไปงานเลี้ยงต้อนรับเกิดลูกควายตัวใหม่ที่ฟาร์มไหมคะ”
“แล้วหนูคิดว่าไงล่ะลูก ส่วนป้าคิดว่าหนูควรไปนะ หนูเป็นถึงผู้จัดการฟาร์ม หนูยิ่งต้องไป”
เฮ้อ!
ถอนหายใจแล้วเบ้ปากเล็กน้อยก่อนจะพูด
“ก็หนูไม่อยากไปนี่คะ กลัวดึก อีกอย่างห่วงป้าชบาด้วยค่ะ”
“ไปเถอะลูก ป้าก็อยู่ของป้าคนเดียวมาตั้งนานแล้ว ไม่ต้องห่วงป้าหรอกนะ อีกอย่างถ้าดึกหนูก็ค้างที่นั่นเลย เพราะหนูเคยบอกป้าว่าที่ฟาร์มมีบ้านพักของผู้จัดการไม่ใช่เหรอลูก”
“คือ...”
“ไปเถอะลูก รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ ป้าอยู่ได้”
“แต่...”
“ไปเถอะลูก ไม่ต้องห่วงป้าหรอก”
“ค่ะ งั้นเพื่อนไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะคะ”
“จ้ะ แต่งตัวสวยๆ เลยนะลูก”
“ทุกวันเพื่อนก็สวยอยู่แล้วป้าชบา”
มัลลิกาตอบก่อนจะลุกเดินไปห้องของตัวเองเพื่ออาบน้ำแต่งตัว ส่วนป้าชบาก็หันมาสนใจละครของตัวเองต่อด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ก็ตั้งแต่มัลลิกาไปทำงานที่ฟาร์มกุลธีร์ก็มักกลับมาบ่นเรื่องเจ้านายให้ฟังเสมอว่าเจ้านายลามกบ้างล่ะ นิสัยไม่ดีบ้างล่ะ และหลายๆ คำด่าคำบ่นมากมายที่มีมาให้พูดถึงเจ้าของฟาร์มก็ไม่ซ้ำคำกันเลยในแต่ละวัน
- ผู้เขียน
