บทที่ 6
1344 คำ
เวลาแต่ละวันที่อยู่ที่ฟาร์มกุลธีร์ผ่านไปช้าเหลือเกินในความรู้สึกของมัลลิกา และแต่ละวันก็กว่าจะค่ำกว่าจะเลิกงานก็ช้า นี่ก็สองอาทิตย์แล้วที่มาทำงานที่ฟาร์มแห่งนี้ ยอมรับว่าฟาร์มนี้กิจการดีและการเงินก็หมุนเวียนดีจึงไม่มีปัญหาอะไรให้เธอต้องแก้ไขเท่าไหร่ เพราะดิศรณ์สัตวแพทย์หนุ่มทำงานละเอียดรอบคอบดีทุกอย่าง แม้แต่บัญชีก็เรียบร้อยเป็นระเบียบอ่านเข้าใจง่ายจึงง่ายต่อการเข้าใจ
ส่วนที่ทำให้มัลลิการู้สึกอึดอัดคือห้องทำงานที่ตอนแรกอยู่คนละที่กับเจ้าของฟาร์ม แต่ตอนนี้ถูกย้ายโต๊ะทำงานมาอยู่ในห้องเดียวกับเขา โดยคมธรรมอ้างว่าเผื่อเธอมีอะไรสงสัย เธอจะได้ถามเขาและเขาจะได้อธิบาย แต่เท่าที่เห็นคือเป็นเธอมากกว่าที่สอนเขา ไม่อยากเชื่อเลยแค่เอกสารการค้าอีเมลจากลูกค้าต่างชาติ เขาก็อ่านไม่ออก หรือบางอันอ่านออกแต่ก็แปลไม่ออกว่าเนื้อความว่าอะไรบ้าง จนไม่รู้เลยว่าแกล้งไม่รู้หรือว่าไม่รู้จริงๆ กันแน่
“น้องเพื่อนมาอ่านแปลอีเมลนี้ให้พี่หอยฟังหน่อยสิจ๊ะ” น้ำเสียงหวานกวนอารมณ์ดังขึ้นทำให้เธอต้องเบ้ปากแล้วลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานของตัวเองไปที่โต๊ะทำงานของคมธรรม ที่อยู่ห่างแค่ไม่กี่ก้าวเดิน พอมาถึงก็ต้องร้องตกใจออกมาเมื่อถูกลำแขนใหญ่กอดเกี่ยวเอวเล็กรั้งลงไปนั่งบนตักหนาของเขา
ว้าย!
“ปล่อยฉันนะไอ้หื่น”
“หืม! คำก็หื่นเดี๋ยวหื่นให้ขาถ่างเลยแม่คุณ แค่กอดนิดกอดหน่อยทำเป็นเล่นตัว ถ้าได้พี่หอยเป็นผัวแล้วจะครางหาทั้งคืนสิไม่ว่า”
“ลามก!”
“แค่นี้เบาๆ นะจ๊ะ แปลให้ฟังหน่อยสิ ผมอ่านไม่อออก” บุ้ยปากไปทางหน้าจอคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะของตัวเองพร้อมกับปล่อยร่างเล็กเป็นอิสระ แค่ได้เอาเปรียบเล็กๆ น้อยๆ เขาก็พอใจแล้ว สีสันในห้องทำงานแหละ
“อย่าคิดจะทำแบบนี้อีกนะคุณคมธรรม ฉันไม่ชอบ”
“กี่ครั้งแล้วที่พูดแบบนี้ แต่ผมก็ยังทำ แปลเอกสารเถอะ ผมไม่เล่นแล้ว” คำพูดที่เปลี่ยนไปจากเล่นเป็นจริงจังของคมธรรมทำให้มัลลิกาจริงจังกับเนื้อความในอีเมลบ้าง เธออ่านไม่นานและทำความเข้าใจแล้วบอกเขาว่ามันหมายถึงอะไร
“คือทางอังกฤษจะส่งตัวแทนมาดูการรีดนมควายที่ฟาร์มของเราค่ะ ทางนั้นจะมาดูขั้นตอนการผลิตนมของเราด้วยว่าสะอาดรึเปล่าก่อนที่จะนำไปขายที่นั่นค่ะ”
“อ๋อ...ตอบอีเมลไปเลยว่าได้อยู่แล้ว จะมาวันไหนให้เขาแจ้งเลยนะ ทางเราสะดวกอยู่แล้ว ฟาร์มของเรายินดีให้เขามาเยี่ยมชม”
“ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะตอบอีเมลเขานะคะ”
“อือ...ผมไปดูไอ้หมอเปอร์ทำคลอดควายก่อนนะ”
“ให้ฉันไปด้วยได้ไหมคะ ฉันไม่เคยเห็น”
“ไปสิ แต่ต้องส่งอีเมลก่อนนะ รีบจัดการสิ ผมจะรอ”
“ค่ะ” แล้วมัลลิกาก็เดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองเพื่อพิมพ์เอกสารที่จะส่งให้คู่ค้าของฟาร์มแล้วส่งให้คมธรรมเพื่อที่เขาจะได้ส่งต่อให้ลูกค้า
ระหว่างที่รอมัลลิกา คมธรรมก็นั่งมองดูหล่อนตลอดการเคลื่อนไหว และยิ่งปากน้อยทำเหมือนบ่นขมุบขมิบยิ่งทำให้น่าเอ็นดู ไม่รู้ทำไมหล่อนถึงชอบแต่งตัวเชยๆ วันนี้แต่งกระโปรงยาวเหมือนสุ่มและเสื้อก็ตัวใหญ่ๆ เหมือนครูระเบียบ แถมแว่นหนาๆ นั่นอีก มองยังไงก็เหมือนป้า แต่หน้านั้นกลับอ่อนวัยเหลือเกิน
ไม่อยากจะเชื่อว่าหล่อนจะอายุแค่นี้จริงๆ ทั้งๆ ที่หน้านั้นอ่อนเยาว์มาก แถมยังทำงานเก่งมากด้วย เชื่อแล้วว่าทำไมมัลลิกาถึงมั่นใจในตัวเองและกล้าเรียกเงินเดือนสูงขนาดนั้น และเขาก็ยอมจ่าย เพราะหญิงสาวทำงานดีทุกอย่าง ขนาดงานบัญชีดิศรณ์ที่มาตรวจต่อจากที่มัลลิกาทำยังบอกว่าทำดีมาก เรียบร้อยและละเอียดกว่าเพื่อนของเขาทำเสียอีก
ฟาร์มกุลธีร์เป็นฟาร์มที่ส่งออกนมควายพาสเจอร์ไรซ์รายใหญ่ของประเทศเลยก็ว่าได้ และที่ฟาร์มของเขายังเปิดให้นักท่องเที่ยวมาเยี่ยมชมและเรียนรู้วิธีรีดนมควายด้วย คนที่เป็นต้นคิดก็คือพ่อกับแม่ของเขาเอง ส่วนเขาก็แค่รับช่วงดูแลต่อเท่านั้น เรื่องบริหารงานคมธรรมไม่ถนัดหรือพูดง่ายๆ ไม่รู้เรื่องเลยก็ว่าได้ แต่เรื่องรีดนมควาย เลี้ยงควาย ปลูกหญ้า ไถพรวนดินเตรียมพื้นที่ไว้ปลูกหญ้า เขาถนัดนักแหละ ต่างจากปาณัสม์น้องชายที่รายนั้นฉลาด แต่ก็ไม่รู้เรื่องในฟาร์มเท่าเขาอยู่ดี
“คุณคมธรรมเช็กอีเมลนะคะ ฉันส่งให้คุณแล้วค่ะ ถ้าได้รับแล้วส่งให้ลูกค้าได้เลยค่ะ”
“ครับ” คมธรรมเปิดอ่านอีเมลใหม่ที่ได้รับจากมัลลิกาแล้วเขาก็จัดการส่งต่อให้ลูกค้าต่างชาติของเขาทันที เมื่อส่งเสร็จแล้วก็ปิดคอมพิวเตอร์แล้วลุกขึ้นยืนคว้าโทรศัพท์มือถือยัดใส่กระเป๋ากางเกงยีนส์ตัวขาดเข่า และคว้าหยิบเสื้อยีนส์ที่แขวนไว้ที่ข้างๆ โต๊ะทำงานขึ้นมาสวมทับเสื้อยืดสีดำที่ใส่อยู่
การเคลื่อนไหวของคนตัวโตทำให้หัวใจของมัลลิกาเต้นแรง ไม่รู้ทำไมแค่เขาเคลื่อนไหวและมุมปากหนานั้นเผลอยิ้ม หล่อนถึงใจเต้นแรงไปทุกครั้ง ทั้งๆ ที่บอกว่าเกลียดเขา ไม่ชอบเขาที่เขาชอบทำลามกและลวนลามตัวเองทั้งทางร่างกายและสายตา และยิ่งไม่ชอบคือเขาเจาะหูและมีรอยสักที่อกซ้ายและแขนซ้าย เห็นแล้วรกหูรกตา แต่ทำไมเวลาเห็นเขาถอดเสื้อ เห็นรอยสักพวกนั้นทีไรตอนไปตรวจดูฟาร์ม หล่อนต้องใจสั่นและแอบชื่นชมรูปควายที่เขาสักที่อกซ้ายด้วยล่ะ และตุ้มหูที่ใส่ก็ยังเป็นรูปควายอีก เชื่อแล้วว่าเขารักควายของเขาในฟาร์มทุกตัวจริงๆ
“ไปกันได้รึยัง ผมเสร็จแล้วนะ” คมธรรมเอ่ยเมื่อเห็นว่าสาวเชยแว่นหนากำลังมองจ้องมาทางตัวเองอยู่
“คะ...ค่ะ เสร็จแล้วเหมือนกันค่ะ” มัลลิกาแทบอยากแทรกแผ่นดินหนี หากเขารู้ว่าเมื่อกี้เธอจ้องมองเขาด้วยหัวใจที่เต้นแรงคงได้ขายหน้าแน่ๆ
“ถ้างั้นไปกันเลย เดี๋ยวไปไม่ทันรับขวัญลูก” ‘ลูก’ ที่คมธรรมหมายถึงคือควายตัวใหม่ที่กำลังจะเกิดมาและมาเป็นสมาชิกของฟาร์มกุลธีร์ และทุกตัวในฟาร์มคือลูกรักของเขาทั้งหมด
“ค่ะ ไปกันเลย” สาวแว่นหยิบโทรศัพท์ ปิดคอมพิวเตอร์เครื่องของตัวเองแล้วลุกขึ้นเดินตามชายหนุ่มออกไป
“ไปมอ’ไซค์นะ” พอออกมาจากออฟฟิศทำงานขนาดเล็กแล้วเขาก็บอกหญิงสาว
“เดินไปไม่ได้เหรอคะ”
“ผมจะขับมอ’ไซค์ไป ถ้าอยากเดินก็เดินเลย” ตอนนี้อะไรก็ไม่สำคัญเท่าลูกควายตัวใหม่ของเขา ทั้งๆ ที่เขาควรจะฉวยโอกาสบังคับมัลลิกานั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปกับตัวเองก็ได้ แต่คมธรรมไม่ทำ
‘อะไรของเขา บทจะจริงจังก็จริงจังจนเธอไปไม่ถูก’ มัลลิกาได้แต่งงและก็เดินไปหาเขาที่ติดเครื่องรถมอเตอร์ไซค์รอท่าก่อนแล้ว
“ฉันจะไปกับคุณค่ะ”
“รีบขึ้นมา เดี๋ยวก็ทำคลอดเสร็จพอดี”
“ค่ะ” แล้วเธอก็จับเอวหนาแล้วเบี่ยงตัวขึ้นนั่งเบี่ยงแล้วรถก็ออกตัวทันทีจนเธอตั้งตัวไม่ทันกอดเอวหนาแน่น แล้วปากหนาของคมธรรมก็อมยิ้มเล็กน้อยเมื่อคนตัวเล็กโอบกอดเอวตัวเองแน่น
- ผู้เขียน
