“อีวาน… คุณหนูขาดการติดต่อ!” โทมัสกล่าวกับอีวานหลังจากที่วิ่งมาหาเขา โทมัสคอยพระพายอยู่ที่ล็อบบีของโรงแรมมาตั้งแต่สิบนาทีก่อน เธอบอกเขาว่ากำลังจะลงมาแต่จะแวะถ่ายรูปก่อนเล็กน้อย ทว่าตอนนี้เธอกลับหายเงียบไปโดยที่เขาติดต่อไม่ได้แล้วเสียอย่างนั้น
“ตามจีพีเอส ปุ่มฉุกเฉิน มือถือ ตรวจให้หมด !” อีวานตอบกลับไปด้วยความร้อนรน ประสานผ่านหูฟังบลูทูธไปหาบอดีการ์ดที่แฝงตัวคนอื่นทุกคน แจกแจงให้แต่ละคนแยกย้ายกันตามหา “บี แกไปขอดูกล้องวงจรปิดแล้วส่งมาให้ฉันด่วน”
“เราขึ้นไปตรวจสอบที่ชั้นจัดงานก่อนเถอะ” โทมัสรีบร้องบอก อีวานชี้ไปที่บันไดหนีไฟเพื่อให้เขาแยกไปดักอีกทางหนึ่ง ส่วนตัวเองก็ปรี่ไปยังลิฟต์ที่ประตูกำลังเปิดออกพอดี
ห้องแกรนด์บอลรูมที่ใช้จัดงานอยู่บนชั้นสาม แม้ลิฟต์จะใช้เวลาไม่นานแต่ก็ไม่ทันใจของอีวานที่ร้อนดั่งไฟเผา ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก เขาก็พบกระเป๋าสะพายของพระพายตกอยู่ที่พื้น พลันหัวใจของอีวา
